4 jaar geleden
"Schat, volgens Google heb jij ontsluitingsweeën!"
**Mijn bevallingsverhaal - Nadat ik een heel bevalplan had opgesteld, met daarin mijn wensen; liep het totaal niet zoals ik het had gepland! Ik beviel uiteindelijk niet in het ziekenhuis waar ik in eerste instantie wilde bevallen. Ook hoopte ik heel erg op een badbevalling, maar die hadden ze niet beschikbaar. Ik wilde echt alleen lachgas als pijnbestrijding, maar ook dat kon niet! - Toch had ik het niet beter kunnen treffen, lees hier mijn verhaal!**
Op zondag 21 oktober was ik met mijn moeder gaan lunchen voor haar 50ste verjaardag. De volgende dag, besloot ik 's ochtends naar mijn oma te gaan om eens samen met haar te winkelen. Heerlijk gewandeld, ik was nog topfit ookal was ik hoogzwanger!
In de avond, rond 22.00u, kreeg ik plots last van buikkrampen en moest ik steeds naar het toilet. Iets te enthousiast geweest vandaag? Voor de gein, opende ik een app waarmee je zogenaamd de weeën kon timen. Even uittesten dacht ik, want volgens mij is het niks en heb ik gewoon iets verkeerds gegeten.
Rond 23.30u vond Djordy (mijn vriend) het wel leuk geweest. Hij legde zijn playstation-controller neer, om even bij mij te checken nadat ik de douche was ingestapt. Djordy belde op hetzelfde moment een vriendin van ons die toentertijd nog maar net was bevallen. Zij zei dat het vast valsalarm was, want als je echt aan het bevallen bent, voel je dat wel.
Djordy vertrouwde het niet helemaal. Hij begon de minuten bij te houden: "Schat, ik ga toch echt de verloskundige bellen, want volgens Google heb jij ontsluitingsweeën!" Ik was bang dat het inderdaad niks zou zijn, het was natuurlijk ook al erg laat. Ik wilde ook nog niet bevallen, want ik had de volgende dag nog een afspraak staan voor een brazilian-wax & wimperextensions!
De verloskundige belde aan om precies 00.00u en wilde mij meteen toucheren, nadat ze mij zag puffen. (Gelukkig heb ik me tussen de pijn door nog kunnen scheren - haha, gek he? Dat ik me daar zorgen om kon maken op dat moment.) "Eh, heb jij je koffer al klaar staan?" zei ze. "We gaan NU naar het ziekenhuis. Je hebt al 6CM ontsluiting!"
De eerste 2 ziekenhuizen die de verloskundige aan de telefoon sprak, hadden geen plek, dus werd het optie 3. Geen tijd om na te denken. Let's go!
De rit er naartoe was een ware hel. Alsof ik toen pas door had wat er gaande was, alles deed 100x zoveel pijn! Het was max. 15 minuten rijden, maar het leek voor mij wel uren!
Eenmaal in het ziekenhuis, had ik in principe volledige ontsluiting, hevige rugweeën en een enorme persdrang. Ik mocht alleen nog niet beginnen, vanwege het feit dat de baby lag als een sterrenkijker en de gynaecoloog hoopte dat -ie zou draaien als ik nog even op mijn zij zou blijven liggen. (Ik werd trouwens geholpen door een gynaecoloog, omdat ik nog net geen 37 weken was.)
Om 04.28u was ik met hulp van een morfine-pompje, na 50 minuten persen, ondanks de ligging, op een natuurlijke manier bevallen - zonder scheuren en ingeknipt te worden. Wie had dat gedacht?
En daar was hij, na 36 weken en 4 dagen in mijn buik te hebben gezeten, het allerliefste mormeltje - Djano de Graaff * 50CM en 2880G.