Rayke geboortefotografie stelt zich voor :)

Laat ik mezelf anders eerst even voorstellen. Mijn naam is Rayke Knippers, ik ben inmiddels 35 jaar, ruim 18 jaar samen waarvan ruim 14 jaar getrouwd en moeder van 4 kinderen in de leeftijd van 16, 13, 11 en 9 jaar. Wij wonen in Winterswijk, een plaatsje in de Achterhoek. Ik hou enorm van gezelligheid, met mijn gezin, maar ook met vrienden. Zodra het weer kan en mag zal ik op de zaterdagavond weer regelmatig met vrienden afspreken in het cafe. (non alcohol als ik op wacht sta uiteraard) Ik ben rustig, geduldig, integer en soms ook erg uitbundig, wanneer de situatie dat toe laat natuurlijk haha. In 2014 heb ik mijn eigen onderneming opgestart, namelijk Rayke Geboortefotografie. Ook heb ik in dat jaar mijn eerste twee geboortes vastgelegd. Ik was nog net 18 toen onze oudste zoon geboren werd. Hierdoor heb ik het volgen van een opleiding even geparkeerd en ben ik gaan werken. Na de komst van de tweede ben ik als oppas gaan werken om zo ook meer tijd thuis met de kinderen door te kunnen brengen. Wel ging ik ook een opleiding aan de fotovakschool volgen, waar ik de basis qua fotografie heb kunnen leggen. We kregen daarna dus nog 2 kinderen en toen onze jongste ongeveer 2 jaar oud was kwam ik op Facebook een pagina tegen van een geboortefotograaf uit Australië. Wauw! Ik heb een half uur tot drie kwartier ademloos gekeken op haar pagina en website. Ik voelde meteen aan alles "dit is wat ik ook wil!" En dus ging ik informatie opzoeken, wat destijds echt heel schaars was. Oke, nu wist ik dus eindelijk echt wat ik wilde worden, maar hoe? En kan het wel met kleine kinderen? Kan ik het wel? Anderhalf jaar lang heb ik beren op de weg gezien. En heel veel erover gepraat met mijn partner, die mij bleef motiveren om er gewoon voor te gaan. Verder wilde ik het vooral nog niet aan de grote klok hangen, ik moest eerst maar eens zekerder van mezelf worden.

In 2014 hoorde ik dat het zusje van mijn beste basischoolvriendinnetje zwanger was. We hadden elkaar al jaren niet meer gezien, maar ik dacht, ik trek de stoute schoenen aan en ga ervoor. Via de mail heb ik haar verteld over geboortefotografie en dat ik heel graag hier mijn werk van wilde maken. En ik vroeg haar en haar partner of zij er oke mee waren als ik hun bevalling vast zou gaan leggen. Het voelde voor mij als een eerste stap die heel safe was. Want ze zeggen vast geen ja, het is nog zo onbekend, en je moet het ook maar zien zitten.. Maar he, ik had in ieder geval de eerste stap gezet... Niet veel later kreeg ik mail terug. Ik weet het nog precies. We waren aan het wandelen en ik hoorde mail binnen komen op mijn mobiel. Ze wilden het. Ze zeiden ja. Ze wilden mij bij de geboorte van hun kindje! Ik weet niet, maar dat gevoel wat er toen door mij heen ging... Wow! Het gaat serieus gebeuren. We spraken af dat ik kennis zou komen maken, want ik kene haar partner immers nog niet. Tijdens het gesprek bespraken we ook wat er wel en niet op de foto gezet mocht worden en we spraken heel duidelijk af dat als een van beide partijen het toch niet zag zitten, ze dit eerlijk aan zouden geven en zich terug zou kunnen trekken. De spanning was bij mij met vlagen zo groot. Heb soms huilend op de bank gezeten omdat ik niet wist of ik het wel zou kunnen en durven. Informatie krijgen was ook zo moeilijk, dat maakte het allemaal extra spannend. Toch liet ik onze afspraak staan en in september 2014 legde ik mijn eerste geboorte vast. Het is niet te geloven hoe gaaf ik het gevonden heb. Het was als en nog zo veel meer dan ik verwacht had! Dit is wie ik ben, dit past bij mij, dit ben ik. Er werd niet alleen een kindje geboren, een knap stel ouders, maar ook een geboortefotograaf. 

Dat is dus inmiddels ruim 6 jaar geleden. Inmiddels heb ik meer dan 100 geboortes vast mogen leggen, en nog steeds blijft het bijzonder en gaaf. Ik zou nooit meer anders willen. En ja, het is een mega intensief beroep, heel veel oproepbaar staan, soms dag en nacht aanwezig zijn, of hele heftige dingen mee maken, maar het is vooral en vaak ook juist heel mooi, dankbaar, en echt het allerliefste wat ik doe. De foto's zijn in alle gevallen zo ontzettend waardevol. En nu de kinderen groter zijn heb ik in vedergeval niet meer een heel vangnet van oppas achter de hand nodig. Dat is wel prettig, want toen ze nog kleiner waren moest dit wel en dat gaf soms best een beetje stress. In mijn blogs neem ik jullie af en toe mee naar de geboortes en mijn ervaring. 

Liefs,

Rayke Knippers