Premature spoedkeizersnede

Al rennend naar de operatiekamer werd me uitleg gegeven over de keizersnede. Na vier natuurlijke bevallingen zou deze baby de nooduitgang kiezen. Aangekomen bij de operatiekamer werd me door de anesthesist verteld dat ik onder volledige narcose zou gaan, er was geen tijd te verliezen. De gynaecoloog stak daar echter een stokje voorzichtig ze had goede hartactie gevonden met de doptone en een ruggenprik konden we proberen. Terwijl ik overgeplaatst werd van het bed van de verloskamer naar het bed van de operatie kamer werd het eerste bed van de kamer geduwd, met de catheter er nog achter vast hangend. Ik schreeuwde het uit van de pijn, kon er nu echt niets goed gaan??

De epidurale vond ik enorm meevallen. Alle voorbereidingen werden getroffen en ook m’n man kwam binnen in z’n speciale outfit. Toen ging het snel: om 17:36 zag ik onze zoon geboren worden. Meteen werd hij overgenomen door de kinderarts en hoorde ik zijn huiltje. Ik mocht hem nog even zien, een kus geven en hem vertellen dat ik van hem hield voordat hij met de kinderarts mee ging. Ik moest nog gehecht worden en papa ging met z’n zoon mee. 

Op de uitslaapkamer duurde het een eeuwigheid (voor mijn gevoel) voordat ik een update kreeg over onze zoon. Maar mijn had goed nieuws: hij had een goede start. Hij had wel een cpap nodig maar verder leek hij gezond en wel. Opgelucht dat hij er was, doodmoe van deze ervaring en ook wel een beetje teleurgesteld over het verloop mocht ik onze kleine vriend gaan bezoeken op de neonatologie afdeling...