Pijnbestrijding en geboorte

Om 1.20 uur kwamen we in het ziekenhuis aan. De CTG werd direct aangesloten om de hartslag van de baby en de weeën te monitoren voordat een ruggenprik gezet wordt. Wanneer de registraties van de CTG een half uur goed zijn krijg ik groen licht voor een ruggenprik. Er wordt een infuus geprikt en de anesthesist wordt gebeld.De verloskundige doet overdracht aan het ziekenhuis en legt aan mijn man uit hoe hij de auto van de spoedparkeerplaats naar de gewone parkeerplaats kan verzetten. Hij heeft nu wel even tijd om de auto te verzetten, omdat het nacht is duurt het meestal drie kwartier tot uur voordat alles en iedereen klaar is om de ruggenprik te zetten. Terwijl hij de auto gaat verzetten blijft de verloskundige nog even bij mij.

Na 10 minuten wordt er al gebeld dat ik naar de holding kan, waar de ruggenprik gezet wordt. Mijn man is dan nog niet terug van de auto verzetten, dat vind ik best lastig maar we moeten wel echt gaan. De verwachting is dat hij elk moment kan komen, dus een verpleegkundige blijft op de kamer achter om straks met hem mee te lopen. De andere verpleegkundige en mijn eigen verloskundige gaan mee naar de holding. Na een goede 10 minuten komt mijn man ook binnenlopen.Het zetten van de ruggenprik vond ik spannend. Naast mijn angst voor naalden was ik bang om tijdens een wee te bewegen en dat de ruggenprik daardoor verkeerd gezet zou worden. Gelukkig waren ze in het ziekenhuis allemaal heel erg geduldig, ik mocht aangeven wanneer ik er klaar voor was en als ik toch een wee voelde opkomen zouden ze direct stoppen wanneer ik dat zei. De ruggenprik zat snel en het zetten viel enorm mee.

Er werd gecontroleerd of de ruggenprik goed werkte en geen bijwerkingen gaf, daarna mocht ik terug naar de kamer. Inmiddels was het 2.35 uur en is de verloskundige vertrokken.Nu de heftigste pijn weg was, merkte ik dat mijn gedachten en emoties ook beter onder controle waren. Ik kon nu echt naar de bevalling kijken als iets positiefs: ik ga mijn kindje ontmoeten!

De weeën waren na de ruggenprik afgenomen, niet alleen de pijn maar ook echt de weeën zelf. Er werd een kleine hoeveelheid weeënopwekkers toegediend via het infuus en toen kwam het weer goed op gang.Echt slapen lukte natuurlijk niet, maar rusten en redelijk ontspannen wel. De weeën waren nog wel voelbaar maar niet meer zo pijnlijk.Om 3.20 uur werd de eerste controle weer gedaan en zat ik op 6 cm, om 5.20 uur op 8 cm. De volgende controle zou weer na 2 uur zijn, maar na een half uur begon ik steeds meer druk te voelen. Na een kwartiertje werd het steeds pijnlijker en begon ik te denken dat het misschien persdrang was. Ik drukte op het belletje en er bleek inderdaad volledige ontsluiting te zijn.Mijn man werd wakker gemaakt, want die had gelukkig wel redelijk kunnen slapen en ik mocht om 6.15 uur beginnen met persen.

Om 7.22 uur is onze dochter geboren! Ik kon haar zelf aanpakken, het mooiste moment waar ik alleen maar van kon dromen.

De placenta wilde niet vanzelf komen, er is 2x medicatie toegediend en mijn blaas is nog een keer gelegd dmv catheriseren. Het was even spannend maar toen mijn dochter goed ging drinken aan de borst kwam de placenta gelukkig toch nog zonder verdere ingreep.

Aan het begin van de middag mochten we naar huis en kon het echte genieten beginnen!