opzien tegen de bevalling en de tijd erna.....

De jongste kwam vrij snel ter wereld, in totaal 4,5uur er over gedaan.. De bevalling stagneerde op een gegeven moment wel doordat er 750cc urine in de weg zat. Na catheterisatie ging alles weer heel vlot. De persweeën kwamen en het koppie kwam eruit, grote bos met haar.... maar toen....... Hij zat klem met zijn schouders, verloskundige gaf aan dat ik op handen en knieën moest. Ik dacht mooi niet, de kop is er al uit, hoe moet ik dat doen???!!! Gelukkig weet mijn man dat als ik nee zeg dat het ook bij nee blijft... En gelukkig zag hij de noodzaak wel dat ik op handen en knieën moest dus draaide hij mij in een mum van tijd op handen en knieën.  Verloskundige wist niet wat hij zag.. Het was nog 3xenon persen en daar was onze mooie zoon.. 

We hebben een heerlijke kraamweek gehad, al had ik soms wel moeite met de kraamhulp die zo af en toe goed aanwezig was vooral wanneer ik net wakker werd, had zij al weer hele verhalen.. tja en ik moet eerst wakker worden met een bakkie koffie.. Gelukkig kwam zij daar op de laatste dag achter.. 

Vrijdagavond (de dag waarop we afscheid hadden genomen van de kraamhulp) kreeg ik telefoon van mijn moeder.. Mijn zusje lag in het ziekenhuis. Met een vermoedelijke galblaas aanval.. (Ik had erge ruzie met mijn zusje, dus eerlijk gezegd boeide mij dat niet echt) Tja zeg ik kan gebeuren gaat vanzelf wel weer over...

Toch zat het mij niet lekker en de volgende ochtend appte ik haar met de vraag hoe als het gaat. Ze kreeg nog onderzoeken zodra de uitslagen binnen waren zou ze mij bellen...

Hmm vreemd op zaterdag allemaal onderzoeken??!! 

Rond 11.00 kreeg ik een appje dat ze werd overgebracht naar de afdeling oncologie. ONCOLOGIE???!!!!!! Ik belde haar direct op, wat moet jij op de afdeling oncologie????? Ooohh daar krijg ik meer onderzoeken maar dat komt wel goed.. Oké duidelijk zij weet dus niet wat dat voor afdeling is.... Goed zus, ik weet niet of je weet wat voor afdeling het is waar je zo zit maar dat is de KANKERAFDELING!!!!! Zij schrok net zo hard als dat ik schrok van het appje dat ik kreeg van haar.... 

Na veel onderzoeken bleek dat zij lymfeklierkanker heeft. Een jaar na het starten van de chemokuren bleek gelukkig dat ze weer schoon is. Het heeft ons wel weer dichter bij elkaar gebracht.. 

Nu zijn we straks 2 jaar verder, in die periode moet ik weer bevallen weer de kraamweek.... En wat zie ik er tegen op!!! Bang voor weer een tegenslag... 

Vanavond naar de verloskundige denk dat ik het er toch maar even over moet hebben..

Sorry voor de lange blog... moest het even van mij afschrijven...