Oost, west, thuis best…

Na enig zoeken in het donker, het was erg vroeg in de ochtend, vond ik het huis waar ik zijn moest. Mede doordat de moeder van de kraamvrouw al in de deuropening stond van haar woning. Een lange slanke vrouw die mij deed denken aan minister Ploumen. Zonder woorden begroette ze mij en wees ze in de hal naar de deur van de woonkamer: “Daar liggen mijn andere dochter en schoonzoon”, fluisterde ze. Ze liep zachtjes voor mij uit naar boven. Afgelopen nacht is haar eerste kleinkind geboren in het ziekenhuis om 01:35 uur. Nadat alles goed bleek te gaan met moeder en kind, mochten de nieuwe ouders en hun baby naar huis. In dit geval het huis van de ouders van de kraamvrouw. Ik mocht komen om de eerste opvang te doen thuis, voordat de kraamverzorgster, die daar de hele week komt kramen, op een christelijke tijd mag beginnen☺. Ik doe het met veel liefde! Op de slaapkamer en dus in het bed van ‘opa’ en ‘oma’, lagen nu hun dochter met haar man en hun net geboren kleine meisje. Uit de logeerkamer klonk gesnurk van ‘opa’. De kersverse mama werd wakker toen ‘oma’ en ik de slaapkamer op kwamen. Zachtjes stelde ik mij voor aan de kraamvrouw terwijl haar man naast haar gewoon door slaapt. Kapot natuurlijk na deze emotionele nacht. Ik heb ook zelden zulke donker bruine kringen om de ogen gezien bij iemand als bij deze mama. Ik vroeg haar hoe de bevalling was gegaan. Nadat ze dat verteld had temperatuurde ik de baby en probeerden we de kleine Zoë aan te leggen voor een voeding. Ik zei tegen ‘oma’ dat ze gerust ook naar bed mocht gaan, toen ze een kop thee aan haar dochter en mij gaf. De bevalling was een dag daarvoor al ingeleid en het heeft dus héél lang geduurd voordat Zoë geboren werd. ‘Opa’ en ‘oma’, zus en zwager zijn er al de tijd bijgebleven. Ze hebben allemaal niet geslapen afgelopen nacht. Ik zit op de rand van het bed en terwijl Joeke, met de baby op haar buik, en ik onze thee drinken, hoor ik over de bijzondere jaren die Joeke achter de rug heeft. De donkere slaapkamer is slechts verlicht met een klein, warm lampje. Zachtjes praat Joeke door de hoorbare ademhaling van haar man heen. Toen ze, 4 jaar gelden, klaar was met haar opleiding wilde ze stewardess worden. Tot haar grote blijdschap werd ze aangenomen bij een luchtvaart maatschappij in Dubai alleen moest ze dan wel in Dubai komen wonen. En dat had ze er voor over. Ze was 23 jaar en wilde op avontuur. Haar vader, die huisman was en altijd thuis is geweest bij zijn twee dochters, zag in een korte tijd zijn ene dochter naar de andere kant van het land verhuizen voor haar studie en de andere dochter naar de andere kant van de wereld voor haar baan als stewardess. Joeke haar vader en moeder zijn toen naar een kleinere woning verhuisd en wat was het leeg en stil in huis vooral voor haar vader want vrouwlief was aan het werk en de beide meiden leefden hun leven ‘opeens’ elders. Joeke haar vader kocht een prachtig, canvas wandkleed met de afbeelding van de wereld erop. Het geval besloeg de gehele keukenmuur. Door kleine speldjes op het doek te plaatsten, hield hij precies bij naar welke landen en steden in de wereld Joeke allemaal vloog. Joeke vroeg met enige regelmaat een vlucht naar Amsterdam aan om haar vader en moeder, op een 24 uurs stop, een kus te komen brengen. Ook vroeg ze plekken aan als New York, Colombo en Mauritius. Op die vlucht naar Mauritius kwam ze hem tegen. Paul, een collega steward. Maar hé, ze besloot niet op zijn avances in te gaan. Geen zin meer in die vluchtige affaires die zo bekend zijn in het vliegwereldje. Maar Paul hield vol en bleef appen en Joeke bleef “hard to get” spelen. Tot ze op een avond, een klein jaar geleden, Paul zelf appte met de vraag om wat te gaan drinken. Vanaf toen waren ze onafscheidelijk. Ze was veel bij Paul; zijn appartement was ruimer dan haar gedeelde kamer in het ‘stewardessenhuis’ van de luchtvaartmaatschappij, waar zij woonde. Ze zagen elkaar onregelmatig vanwege hun werk maar het voelde goed. Joeke wist: met deze man wilde ze oud worden. Na een paar weken voelde Joeke zich vreemd en deed ze een zwangerschapstest. Deze was positief. Slik. Ze kenden elkaar nog maar net. Wat nu? Maar al snel begon Joeke hevig te vloeien. Ze dachten dat ze daardoor het kindje verloren hadden. Ze pakten hun leven weer op en hadden het goed samen in Dubai. Na weer een paar weken vond Joeke toch dat ze een buikje begon te krijgen. Ze konden in Dubai niet naar de dokter omdat je daar geen gemeenschap voor het huwelijk mag hebben. Dus toen Joeke naar Amsterdam vloog voor haar werk, is ze bij haar ouders naar de huisarts gegaan. “U bent ongeveer 24 weken zwanger, mevrouw” zei de dokter.

En gelijk waren daar weer de vier warme armen van haar vader en moeder. Joeke besloot haar baan op te zeggen en bij haar ouders in te trekken voor de rest van haar zwangerschap en bevalling. Paul vroeg zo vaak mogelijk ‘een Amsterdam’ aan om bij Joeke te zijn. Tijdens een van zijn stops in Amsterdam, ongeveer twee maanden geleden, kwam hij snel naar Joeke toe, ze trouwden in het gemeentehuis en vertrok hij snel weer naar Schiphol om zijn vlucht te halen. Maar afgelopen week kwam Paul aan in Amsterdam en mocht hij hier blijven om bij de bevalling te zijn. En nu is hun Zoë afgelopen nacht geboren. Wat heeft Joeke dat knap en moedig gedaan met Paul aan haar zijde maar ook haar moeder én haar zus. En natuurlijk haar vader en zwager zenuwachtig wachtend op de gang. Wat een bijzonder moment. Bij hen thuis zag ik Joeke, Paul en Zoë in het ouderlijk bed hoog uitrijzen boven haar familie die er her en der op matrassen, omheen lag. Wat een prachtige symboliek. Zij worden hier op handen gedragen. (oké; en op de klossen)