Ook deze bevalling ging goed tot de persfase

De versie was gelukt en met 37 wkn werd ik weer overgedragen aan de verloskundigenpraktijk. Ik kon nu echt afwachten wanneer de baby zich zou aandienen. Ik had toch best wat angst, aangezien dit weer een flinke baby zou zijn, dat de baby wederom zou blijven hangen in het geboortekanaal. De verloskundige stelde mij daarin wel gerust. Een tweede bevalling zou veel vlotter verlopen...

Met 40 wkn ben in gestript, met 40+3 gestript, met 41 wkn gestript en met 41+2 ben ik gestript. Allen zonder resultaat. De baby zat heerlijk in mijn buik en had geen zin om te komen. Met 41+4 mocht ik gelukkig ingeleidt worden want ik was er wel weer klaar mee. 

Op 14 januari 2022 moesten we ons om 7u melden. De ctg was goed en om 8u werden mijn vliezen gebroken. Pas na flink wat weeënopwekkers begonnen mijn weeën om een uur of 11. Ik pufte braaf alles weg en rond een uur of 3 zat ik op 6cm. Vanaf toen waren de weeën heel intens en lukte het niet meer goed om te ontspannen waardoor de ontsluiting wat bleef hangen. Ik wilde pijnbestrijding en kreeg de morfinepomp, heerlijk. Rond 18u kreeg ik pers drang. Ik herkende dat dus totaal niet van de vorige bevalling omdat ik dat nooit heb gehad. Ik had 10 cm ontsluiting en mocht aan de bak. 

De persfase ging vele malen vlotter dan bij de bevalling van Jop. Tussen de weeën had ik echt even geen pijn en kon ik op adem komen. Na een half uur werd het hoofdje van de baby geboren. Maar hij kwam er niet uit, hij bleef hangen met zijn schouder achter mijn bekken. Na een paar minuten werd de noodknop ingedrukt. Ik hoorde de stress in de stem van de verloskundige en er werd met een elleboog heel hard op mijn buik geduwd. Helaas zonder resultaat. Ik moest op mijn handen en knieën gaan zitten, ondertussen vulde de kamer zich met een hoop mensen. Na 2 persweeën op handen en knieën werd de baby geboren. Ivo mocht heel snel de navelstreng doorknippen. De baby was paars en werd snel weggehaald en beademd. Het duurde heel even (geen idee hoelang, maar het voelde als uren) en toen begon begon de baby gelukkig te huilen. Ik ook, stress gleed van mij af en ik kreeg mijn kleine roze mannetje op mijn borst. Mijn baby, wat was dat een fijn gevoel. Tijn, een gezonde zoon, geboren op 14 januari 2022 met 4310 gram.

Ook deze bevalling ging weer niet super. Weer de persfase die lastig was en mijn grote angst dat de baby zou blijven hangen werd werkelijkheid. Maar omdat ik dit veel bewuster mee heb gemaakt en ik minder lang heb hoeven persen heb ik deze bevalling als minder heftig ervaren.

We hebben (nu al) een vurige wens voor een 3e kindje. Zou deze bevalling dan wel goed gaan? We hebben dan gelukkig een medische indicatie voor inleiden met 38 wkn. De verloskundige die de bevalling van Tijn deed had zo'n 12 jaar ervaring maar zou een volgende bevalling door iemand met nog meer ervaring willen laten doen. Het is dus echt even heel spannend geweest. Gelukkig heeft Tijn er niks aan over gehouden. En ik ben nu, na 11 wkn, ook weer hersteld. 

Het herstellen had namelijk nog een staartje. Daarover binnenkort meer.