Onze keizerlijke hoogheid!

22-10-2020, na behoorlijk wat onrustig te zijn geweest, uiteindelijk in slaap gevallen met mijn hoofd aan het voeten einde. Tot 01.45 uur mijn vliezen braken. Van te voren kon ik mij niet voorstellen hoe dit zou zijn en heb meerdere malen gedacht dat het zover was. Maar dit was niet te missen, een enorme golf kwam eruit en het bleef maar doorgaan, ik had ook wel meteen door dat het feest was begonnen. 

Meteen de verloskundige gebeld, want het vruchtwater leek wat bruinig, meteen is zij gekomen, maar het zag er toch goed uit. De weeën konden nog wel even duren, dus lekker verder slapen en bellen als het zover is. Nou dat gebeurde 5 min. Na haar vertrek al. Het viel allemaal reuze mee en ik begreep niet dat mensen weeën pijnlijk vonden. Dit dacht ik het eerste uur, daarna slikte ik die woorden gauw weer in. Ik wilde eigenlijk een badbevalling doen, wel in het ziekenhuis, want ik had medische indicatie, maar toen de weeën heftiger werden, kon ik alleen nog maar denken aan een ruggenprik en verlossing. Pas om 13.00 uur ongeveer zat ik op 2 cm ontsluiting en mocht ik richting het ziekenhuis voor de ruggenprik. Van te voren aangegeven dat ik geen mensen in opleiding wilde ( kijken mocht wel, maar meer niet), helaas is daar niet naar geluisterd en werd de ruggenprik door een stagaire gezet( al had ik dat niet meteen door). Hij werd ook verkeerd gezet en het deedt ontzettend veel pijn! De hele situatie was ook vreselijk, er was 1 zuster die de hartslag van de baby in de gaten moest houden, 1 dokter die dan de prik moest zetten, maar met 2 begeleiders erbij. Ik had zo een pomp ding om mijn arm, die elke 2 min. Mijn hartslag ging meten en steeds strakker leek te zitten en om de haverklap had ik een wee. Op de achtergrond hoorde ik mijn partner heel rustig pufgeluiden maken en die probeerde ik te volgen, terwijl er om mij heen continu gevraagd werd of ik rechtop wilde blijven zitten en niet bewegen etc. Ik moest ook vooral heel rustig blijven, Nou dat was ik dus niet en hoe harder zij dat riepen, hoe harder ik ging gillen! Na 18 uur weeën, zonder rust ertussen en totaal kapot, stelde de dokter een keizersnede voor. Ik zat pas op 5 cm en niks hielp om verder te komen helaas. De dokter ging alles uitleggen  over een keizersnede, maar niks daarvan is binnen gekomen, de weeën bleven maar komen en ik zat helemaal in mijzelf gekeerd. Wat was ik opgelucht toen ik op de operatie tafel lag en wel een goede ruggenprik kreeg. Het leek wel of ik dronken was, maar nog wel bij bewustzijn verder. Om 22.44 uur, was daar mijn prinsesje van 3685 gram en 51 cm lang. En op dat moment was alle pijn ineens helemaal weg en werd ik ontzettend verliefd.

Anna Adrine Scheele, vernoemd naar Anna van de disney film Frozen en Adrine naar mijn oma ( adri ) en mijn schoonmoeder (Ine).

Wouw wat een plaatje! Ze was zo ontzettend mooi en ik kon maar niet stoppen met lachen♥️

Tot ik naar de uitslaapkamer moest, deze was al gesloten, dus werd ik op een kamertje op de corona afdeling gelegd. Mijn hele zwangerschap ben ik daar bang voor geweest en precies op zo een moment kom ik op die afdeling!!! Van te voren was mij beloofd dat ik binnen een half uur bij mijn man en kind zou zijn, dit werd 1,5 uur, want mijn bloeddruk was aan de lage kant. De zuster had mij meerdere malen alleen gelaten, ook op momenten dat mijn bloeddruk wel goed was en ze beloofde mijn man en kind naar mij toe te brengen, wat een **** mens! Ik zal maar niet verwoorden wat ik wil zeggen, kan er nog boos om worden. Gelukkig werd zij na 1,5 uur afgelost en kwam er iemand die mij meteen naar mijn gezin bracht en toen ik mijn dochter in mijn armen had eindelijk, was alles vergeten verder. Geen oog heb ik dichtgedaan die nacht, kon alleen maar naar mijn prinsesje kijken en de hele nacht heeft zij mijn vinger vastgehouden, wat was dat mooi♥️

Inmiddels is zij al ruim een half jaar en hebben wij gewoon de leukste baby die er is! Ze is druk bezig met leren kruipen en haar eerste tandje komt nu door. 😬 Ik ben een typische cliché moeder geworden, waarvan ik nooit dacht het te zijn. Baan opgezegd, omdat ik het allemaal anders wilde, maar uiteindelijk ongeveer op hetzelfde terug ben gekomen, alleen een andere werkgever🙈 en in plaats van meer uur, minder uur gaan werken, dit vooral vanwege mijn fibromyalgie, wat met een kind best even aanpoten is. Ik wilde haar heel graag elke dag verse groente en fruit geven, maar de groente lust ze alleen uit een potje. Na 1,5 maand daar toch maar tijdelijk aan toegegeven. Ze doet het verder super goed, de cb zegt dat ze precies de lijntjes volgt( als enige in dit gezin haha). Haar grote broers zijn stapel gek op haar en zij is stapelgek op haar broers🥰 

 En nu heb ik de allermooiste baan van de wereld gekregen, ik ben moeder voor het leven❤