Onze inleiding deel 1

Op zondagavond 29 november zouden wij verwacht worden in het ziekenhuis voor onze inleiding.

Onze hele zwangerschap hadden wij gehoord dat onze baby bovengemiddeld groot zou zijn, ze kreeg zelfs p98 tijdens de laatste groeiecho. De artsen waren bang dat een natuurlijke bevalling lastig zou worden als ik zou wachten op een spontane bevalling, als ik de uitgerekende datum (5dec) zou voorbijgaan. In overleg met de arts hadden we daarom besloten om in te leiden met 39 weken. 

29 november in de middag, ik was gedoucht, we hadden nog even de laatste dingen gepoetst, waren eigenlijk klaar om te vertrekken... toen de telefoon ging. Het was te druk bij de verloskamers, onze inleiding werd een dagje uitgesteld. Wat een enorme domper, ook al was het maar één dag, ik leefde al weken naar deze dag toe.

Die nacht nog lekker geslapen in ons eigen bed, wat ook wel heerlijk was hoor!

30 november om half 8 s avonds werden we verwacht bij de verloskamers. Al snel kwamen de artsen langs om de foleyballon te plaatsen. Het plaatsen van deze ballon deed geen pijn, je kan het beter omschrijven als een onprettig gevoel. De enige reactie die ik had van het plaatsen was dat ik ervan moest overgeven. Niet van de pijn, maar door de prikkeling van de baarmoedermond. Dit schijnt vaker voor te komen.

Die nacht hebben we redelijk geslapen (eerlijk is eerlijk, mijn man beter dan ik). De ballon had kunnen uitvallen tijdens de nacht, dat was bij mij niet het geval, toen ze s ochtends kwamen kijken bleek wel hij al los zat.. Yes hij had zijn werk gedaan! Helaas was er nog niet voldoende ontsluiting om de vliezen te kunnen breken, ik kreeg tabletjes die ik oraal moest innemen. 4 uur later zouden ze opnieuw komen voelen of de tabletten hun werk hadden gedaan.

Toen werden we naar een andere kamer overgeplaatst, naar de echte ‘bevalkamer’. De arts kwam na 4uren terug en helaas was er niet voldoende ontsluiting, weer tabletjes gekregen, 4 uur later weer controle.. ook deze tabletjes hadden niet genoeg ontsluiting opgeleverd, wel was mijn baarmoedermond al iets verweekt.... we mochten nog een nachtje slapen en de dag erna zouden ze opnieuw beoordelen.... er werd met ons besproken dat er een kans was dat we naar huis moesten, en pas na 3 dagen weer konden terugkomen om het opnieuw te proberen ...... word vervolgd