7 jaar geleden
Onze achtbaan van emoties #2
Daar lag ik dan, net bevallen van een dochtertje en ik had haar niet eens goed gezien. Hier begint ons avontuur pas echt...
Ik werd gefeliciteerd met de geboorte van onze dochter. Het drong niet tot me door dat ik toch echt moeder was geworden. Mijn schoonvader kwam binnen met een grote bos bloemen en vroeg waar onze kleine meid was. Ik had geen idee, door de chaos en paniek wist ik niet eens waar mijn dochter was.
Ruim 3 uur na de geboorte van onze dochter mocht ik eindelijk naar haar toe.
Toen ik haar zag schrok ik me rot, vol met toeters en bellen. Een gigantische blauwe plek op haar hoofdje maar Jemig, wat was ze mooi.
Ik mocht voor het eerst proberen borstvoeding te geven. Ik legde haar aan en... Het lukte..! Wauw, wat deed dat zeer maar zo fijn tegelijkertijd. Onze kleine popje in mijn armen.
Helaas was ze erg zwak en kon weinig prikkels verwerken. Zelfs drinken was teveel voor haar. Hierdoor moesten wij de beslissing maken om geen bezoek meer te ontvangen. Zo vreselijk trots op ons meisje en ik wilde haar aan de hele wereld laten zien maar het was beter van niet.
Na een paar dagen leek het allemaal de goede kant op te gaan.
Totdat er een arts naar mij toe kwam om te vertellen dat hij een echo had gemaakt van haar hersenen. Dat is een routine onderzoek bij couveuse kindjes.
" Wij hebben schade gevonden aan de hersenen van jullie dochtertje "
De grond werd onder mijn voeten vandaan geslagen.....
