Onze achtbaan van emoties #1

Nog geen 3 maanden nadat ik gestopt was met de pil hadden wij een positieve zwangerschapstest in handen.

Een beetje geschrokken omdat het zo snel was gegaan maar natuurlijk dolblij begonnen wij aan alle voorbereidingen.

Toen ik 20 weken zwanger was kreeg mijn vader een flinke hartinfarct, 11 weken lang stonden in het teken van ziekenhuisbezoeken en revalidatie. Hierdoor stopte het onbezorgde genieten van mijn zwangerschap.

Gedurende de hele zwangerschap had ik last van een hoge bloeddruk maar we hoefden ons geen zorgen te maken.

Tot de controle met 40.4, toen bleek mijn bloeddruk wel erg hoog te zijn. Voor de zekerheid werden we doorgestuurd naar het ziekenhuis.

Ik werd overgedragen aan het ziekenhuis en ik moest over 2 dagen terug komen om ingeleid te worden. Dit was niet nodig want een dag later begonnen spontaan de weeën.

Vanwege mijn hoge bloeddruk mocht ik meteen naar het ziekenhuis komen, daar werden alle controles gedaan en bleek ik een zwangerschapsvergiftiging te hebben.

De bevalling vorderde en de zoveelste verloskundige kwam kijken hoe ik ervoor stond. Er werd gekozen om weeënopwekkers te geven omdat de weeën niet sterk genoeg waren. Dit leidde tot een weeënstorm en ik vroeg om pijnstilling.

Ik kreeg remifentanil, hiervan kreeg ik het gevoel dat ik helemaal van de wereld was. Prettig vond ik het niet.

Het was tijd om te persen, tussen neus en lippen door vertelde de verloskundige dat onze dochter een sterrenkijker was.

Ik probeerde te persen maar de baby leek telkens terug te schieten. Ik was pas een kwartier aan het persen toen ik ineens het gevoel kreeg dat de baby er NU uit moest. Ik nam een hap lucht en met slechts een flinke perswee was ze geboren. Het is mij nog steeds niet helemaal duidelijk waar deze oerkracht plots vandaan kwam.

Onze dochter werd op mijn borst gelegd en ze was blauw, haar lippen en nagels waren paars, ze ademde niet

'' Ze doet het niet'' schreeuwde ik nog in paniek en ze werd meteen meegenomen naar een aparte kamer.

Terwijl ik keek waar ze met onze dochter heen gingen stond uit het niets de hele verloskamer vol met mensen, er heerste chaos.

Er werd met man en macht gewerkt om onze dochter er bovenop te krijgen, toen dit gelukt was werd ze naar de IC op de neonatologie gebracht.

Daar lag ik dan, net bevallen van een dochtertje en ik had haar niet eens goed gezien.

Hier begint ons avontuur pas echt...