Niets is wat het lijkt helaas......

Na 10 jaar doe ik hier voor het eerst mijn verhaal. En wat voor verhaal. 

April 2010 kwam onze droom uit. Ik bleek zwanger!!! De eerste weken gingen perfect, nergens last van. Todat de 20 weken echo kwam. Daar bleek ons zoontje een tekort bovenbeentje te hebben, wat dat precies betekende en wat voor gevolgen dat had werd niet verteld, we werden doorgestuurd naar de gynaecoloog. Na een aantal lange zware dagen vol vragen mochten we eindelijk naar de gynaecoloog. Er werd uitgebreid onderzoek gedaan, met als conclusie dat ook de gynaecoloog een te kort bovenbeentje zag. Hij legde ons uit dat een te kort bovenbeentje in combinatie met nog een aantal afwijkingen kan wijzen op een kind met een syndroom van down. Om dat uit te sluiten stuurdde hij ons naar Nijmegen. Weer gingen er dagen voorbij voordat we konden komen, lange zware dagen. We stonden er open in het is ons kindje en dat is welkom. In Nijmegen werd weer uitgebreid onderzoek gedaan en daar konden ze vast stellen dat het geen kindje met syndroom van down is. Na nog een aantal onderzoeken in de loop van de weken werden ook anderen afwijkingen die voor komen in combinatie met een te kort bovenbeentje uitgesloten. Een gezond kindje dus wellicht met een wat korter bovenbeentje maar geen ernstige afwijking. Na een aantal lange zware weken konden we eindelijk weer echt gaan genieten van onze zwangerschap. 

Totdat...... 

Dat vertel ik in mijn volgende verhaal, want niets is wat het lijkt helaas....