Naar het ziekenhuis 😔

Het vervolg op mijn vorige blog..

Zoals je hebt kunnen lezen ging de bevalling razendsnel. Het herstel leek ook goed te gaan. Maandagmiddag bevallen en woensdagochtend weer naar huis. 

Tot vrijdag.. Het ging met mij mis..

Mijn moeder bracht mij naar het ziekenhuis.  Mijn man bleef thuis met de kinderen. Ik nam afscheid. Ik voelde mij zo inmens slecht dat ik me serieus afvroeg of ik wel weer thuis zou komen. Ik nam afscheid met meermaals ik hou van jullie en geknuffel, daar gingen we dan. Op weg naar het ziekenhuis.

Onderweg in de auto brak ik, ik huilde. Ik was kotsmisselijk en voelde me wegglijden.

Mijn moeder bracht me ze snel als ze kon naar de afdeling. Hier werd ik al opgewacht. Meteen werd ik aan de monitor gehangen, en daar was mijn beste vriend toch ook weer, de bloeddrukmeter. Mijn bloeddruk was ondanks de medicatie die ik ervoor in nam weer veel te hoog. Daarnaast had ik koorts.

Ze probeerden tevergeefs bloed te prikken. Maar ze kregen in beide armen geen ader te pakken. Een arts is mij op de hand komen prikken. Eindelijk het was gelukt!

Bloedafname. Leverwaardes niet goed. Ontstekingswaardes niet goed. 

Inwendig onderzoek gehad, hierop zagen ze niks afwijkends.

Aan het antibiotica infuus en andere medicatie voor de bloeddruk. 

Met de mededeling je moet blijven.

Gelukkig willen ze moeder en baby niet scheiden dus kon onze dochter naar het ziekenhuis gebracht worden. En mocht ondanks Corona mijn man ook komen maar hij moest dan binnen blijven op mijn kamer. 

Dit betekende dat mijn moeder moest gaan. Gelukkig voelde ik me iets beter toen ze ging en kon ze me met een  gerust hart achterlaten. Ik was in goede handen.

Met spelen met medicatie voor mijn bloeddruk en de antibiotoca zijn we uiteindelijk tot zondag in het ziekenhuis moeten blijven.

Hierna heb ik thuis de bloeddruk dagelijks meermaals moeten meten en in overleg met de huisarts en telefonische consulten de medicatie afgebouwd.

Tot op de dag van vandaag kunnen ze me niet vertellen wat het geweest is. Een virus? Een milde vorm van Hellp op het kraambed?

Wie zal het zeggen. Gelukkig is het wel goedgekomen allemaal ❤