Morgen ben je jarig...

Vandaag vroeg je mij hoe laat je echt jarig bent. Want het zou wel cool zijn als je midden in de nacht jarig was!

Dat bracht mij terug naar negen jaar geleden. Rond de klok van 5:00 uur op zaterdag 29 januari 2011 braken mijn vliezen. Ik kwam net terug van de badkamer toen ik in bed stapte en mijn vliezen braken. ( hele plassen, sorry voor de details )Bij exact 37 weken. Al een week sliep ik niet zo lekker meer, omdat ik niet lekker lag en last had van voor weeën. Dus de nachtelijke wandelingen waren normaal 😉 mijn buik was mega en ik was gewoon reuze benieuwd om ons kleine meisje te ontmoeten. Dus ik dacht, kom maar op! De weeën kwamen pas echt rond een uur of 6, nog zonder enige regelmaat, maar slapen lukte niet meer. Vanaf 8 uur kwam er regelmaat in en besloot ik om 9:00 uur de verloskundige toch maar even te bellen. De verloskundige gaf aan rond 13:00 uur even langs te komen. Ik heb mijn man toen nog even naar de supermarkt gestuurd voor de boodschappen 😉 die kunnen maar alvast in huis zijn toch?

Rond 13:00 uur waren de weeën niet zo fijn meer en kwamen ze steeds sneller. Inmiddels bleef ik grote golven vruchtwater verliezen. Toen de verloskundige kwam, had ik nog maar 2 cm ontsluiting, daar baalde ik van. De verloskundige vond de hoeveelheid vruchtwater niet echt normaal en omdat de ontsluiting ook niet echt opschoot besloot zij ons naar het ziekenhuis te sturen. De vluchttas mee twee kraamverbanden in je broek en gaan 😉de auto in met flink weeën. Dat was niet echt een prettige rit en mijn man maar hopen dat ik het interieur van de auto droog kon houden. In het Ziekenhuis aangekomen rond de klok van 14:30 uur uren bleef ik op 2 cm hangen, waarop ze besloten om mij aan het infuus te leggen voor weeën opwekkers. De baby kreeg een draadje op haar hoofdje om haar hartslag beter in de gaten te kunnen houden. Ondertussen schoot het qua ontsluiting niet echt verder op. Dus het infuus ging veder omhoog. Het infuus was geen pretje ik heb 2 keer de hele boel ondergekotst, serieus wie verzint die kleine spuugbakjes? Geef gelijk een emmer of vuilniszak. Geloof me de tweede keer kreeg ik die ook 😉. Inmiddels had ik geen schone pyjama meer …Dus gehuld in een vreselijk charmant operatiehemd kon ik verder de bevalling in. Inmiddels smekend om een ruggenprik. Overmand door een redelijke paniek want op de kamer naast mij was iemand vreselijk aan het gillen. Aangezien het mijn eerste was, daardoor helemaal bang voor wat me te wachten zou staan. Het stil zitten tijdens het zetten van de ruggenprik was een bijna onmogelijke opgave, maar het is gelukt! Wat een genot. De verloskundige kwam nog even langs ( was toevallig familie) dus dat was fijn. Het was toen rond 21:30 uur toen ze weg ging. Ik zat inmiddels nog maar op 6 cm. Om 1. 36 uur op 8 cm. Dat was voor hun een teken om blijkbaar de ruggenprik uit te zetten. ( dat is me bij de tweede bevalling niet meer overkomen, maar dat in een latere blog )Wat een drama. Alle weeën en ellende kwam weer terug! Hoppa weer alles onder gespuugd. Om 3:05 begonnen de pers weeën, het voelde onderhand even als een opluchting. Zo natuurlijk, ook zo bizar en mooi tegelijk. Je lichaam regelt het allemaal zelf. Na een uur persen werd dan eindelijk na 23 uur onze prachtige dochter geboren op 30 januari 2011 om 4:05 uur. Met een gewicht van 3185 gram en 49 cm lang.

Dus lieve meid, vannacht om 4:05 ben jij al 9 jaar! Hoe cool is dat?