Moet ik poepen of ga ik bevallen?

22 september 2017

Om 4u30 werd ik wakker. Voor de zoveelste nacht, zoveelste keer maar er uit om weer te plassen. Want ja, lekker slapen met een volle blaas en eigenlijk al niet eens weten hoe je moet liggen, word het er niet beter op. Nou ik ben denk wel 4x in en uit bed gegaan. Kleine beetje plassen en ook het idee hebben dat ik moest poepen.. (laten we duidelijk zijn haha) maar helaas... de druk bleef aanhouden tot ik ergens mij bedacht; dit kon wel eens het begin zijn!

Ondertussen even Googlen, wat zijn o.a. tekens dat de bevalling is begonnen? Aha..... Dit gevoel was dus 1 van. Nou tot 5u ging het goed. Lichte menstruatie krampen en continu beetje plassen. Tot het op een gegeven moment zeer begin te doen. Ik dacht, ga alvast maar douchen, dan ben ik alvast fris en fruitig om te bevallen (HA, zo goede grap..... niet wetend dat het nog tot einde van de middag duurde).

Ik heb denk wel een uur onder de douche gezeten en ondertussen de weeën getimed. Toch maar de verloskundige bellen. Om 6u30 kwam zij langs. Ik stond beneden, hangend over de gootsteen, want net als in het begin van mijn zwangerschap, nam de misselijk het weer over. Overgeven.. ach zo fijn! Dacht dat het na 25 weken misselijk zijn en overgeven nu toch echt gewoon voorbij was. Ook dat bleek niet zo. Ik dacht tussen het overgeven en de weeën door, nog wel even te gaan stofzuigen. Je huis kan maar schoon zijn toch? En dan waren we weer paar minuten verder. Helaas mocht dit niet en aangezien ik mij steeds misselijker begon te voelen, ben ik maar weer naar bed gegaan.

De bevalling zetten niet door en om 11u had ik nog maar 3cm. Ik had inmiddels zoveel overgegeven dat er weinig meer in me lijf zat, en terwijl ik rustig op bed met me emmertje zat, genoot mijn man van een broodje Filet American. Jullie kunnen wel raden wat ik hem op dat moment aan wilde doen.......

De verloskundige besloot om mijn vliezen door te prikken. Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe ze het deed, maar toen ik daarna ging op staan op te plassen, stroomde alles er uit. Hoppa weer terug op de slaapkamer en afwachten of het doorzet. En of het doorzetten!!! Ik kreeg na het breken van mijn vliezen en ware weeën storm.. Dit was pittig, heftig, pijnlijk. Ben niet iemand die snel vloekt of schreeuwt maar potverdikkie.... Ik had inmiddels al 100 verschillende houdingen aangenomen maar het prettigste was op mijn fitnessbal. Ik ben zelf nog al iemand die zich moeilijk kan overgeven aan het ''bloot zijn'' voor onbekende. Toen kon ik mij allemaal weinig schelen.

Om 14u30 schoot het nog niet op en de weeën storm werd ook steeds pijnlijk! Ik wilde nu naar het ziekenhuis maar ook dat was nog niet zo makkelijk. Aangezien onze slaapkamer op zolder was en het mij niet lukte, hebben mijn man en de verloskundige er ANDERHALFUUR over gedaan om mij naar beneden te krijgen. Bij iedere treden moest ik even de flinke wee weg puffen (Deze wee komt nooit meer terug, puf puf puf..)

Nou in de auto.... het is maar 6 minuten rijden naar het ziekenhuis, het leek wel of wij naar Groningen gingen. Lesauto voor ons, alle stoplichten continu op rood. Wat een hel!

Nou eenmaal in het ziekenhuis aangekomen, bleek dat ik al 7 cm had. Ik wilde zo graag pijnstilling maar dat raden ze af. Dan moest ik namelijk eerst nog een half uur aan het CTG apparaat voor ze iets konden toedienen. Nou doei, laat dan maar zitten! Ze voelde en voelde en zei; als ik je help, mag je over 5 minuten persen. EN HOE?! Ik bespaar jullie de details maar ze ''wreef'' het als ware open, ik heb gegild want man wat deed dit pijn!!!!!! Maar hé, 10 cm.. dat betekend gaan!

Op de baarkurk, op bed, op de stoel, nou zo gek als je het kan verzinnen. Maar die baby vond het wel prima. Ik werd zo moe... Maar ook chagrijnig want ze bleven maar met die dopper tussen mijn benen om de hartslag van de baby in de gaten te houden. Ik dacht alleen maar.. flikker op met dat ding.

Toen de verloskundige zei, na 3 kwartier persen, als de baby er over een kwartier nog niet is, dan zou ik overgedragen worden aan de gynaecoloog. Nou ook dat wilde ik niet. Dus alles op alles!!!!

15:51 uur werd SENN DANIËL geboren.

Prachtige gerimpeld aardappeltje hihi. Wat was hij mooi, met zijn dopneusje en ze ieniemienie gerimpelde vingers. Ik was verliefd. Ik ben verliefd. Wat een ventje.

We genoten volop! Ik had de eerste twee uur met Senn geknuffeld toen Daan aan de beurt was. Senn kreeg kleertjes aan en papa mocht zijn eerste flesje geven. Ik sprong even onder de douche om op te frisse. Vanaf daar begon onze vervelende ervaringen met het ziekenhuis. Geen verpleegkundige te zien die mij kwam helpen na het douchen. Geen handdoeken, Senn huilen. Daan de gang op met baby.. handdoeken gevonden om mij af te drogen, Senn nog steeds huilen. Na 10 minuten!!! kwam er iemand langs, ze was ons vergeten. (We hadden wel al 20x op het belletje gedrukt). Ze nam Senn bij zich, temperatuurde hem.... van 37.2 naar 35.4! Ze waren kruikjes vergeten in zijn bedje te leggen en door de airco was hij ijskoud geworden..... Dat betekende maar 1 ding. We mochten niet naar huis 's avonds.

wordt vervolgt!