Mijn verhaal over een helse bevalling • deel 1

Een kindje mogen krijgen is zoiets moois en zoiets magisch. Moeder worden wilde ik al mijn hele leven. Mijn partner en ik besloten dan ook dat ik 1 januari 2023 niet meer de pil zou slikken en we gewoon zouden kijken hoe het zou lopen want het kan gerust langer duren. Eind november 2022 werd ik ongesteld en zou ik nog 1 strip slikken, welke ik niet meer in huis had en dus moest ik eigenlijk bij de apotheek weer een nieuw recept halen. Met die reden samen besloten al te stoppen na deze ongesteldheid en er verder niet mee bezig te zijn want he, wat maakt die ene maand nou uit.

18 januari 2023 ging ik met mijn beste vriendin naar een musical. Ik voelde mij al een paar dagen vreemd en had veel puistjes waar ik normaal geen last van heb. Je weet dat het zou kunnen, dat het zo snel kan gebeuren, maar ik dacht nog 'dat zal vast niet'. Toch besloot ik die ochtend een test te doen net voordat ik mijn vriendin ging ophalen, gewoon zodat ik het kon uitsluiten. Ik dacht toch dat hij negatief zou zijn dus hop hop ff voor ik weg moest een testje. Ik wachtte een paar minuutjes en pakte mijn spulletjes tot ik op het stripje keek. In eerste instantie zag ik maar 1 lijntje, maar heel licht maar echt heel licht een 2e streepje. Ik dacht...Dit kan niet dit is niet positief. Positief is dat er 2 duidelijke strepen staan en dat staat er niet. Ik deed een 2e test en die gaf precies hetzelfde 2e lichte streepje aan. Ik was in shock, totale shock. Hoe kan dat nou? Het bestaat niet. Zo snel? En ik was er niet eens mee bezig geweest. In een flits raakte ik in paniek, allerlei angsten en gedachten dwaalde door mijn hoofd en tegelijkertijd was ik ook zo blij dat ik wel kon huilen. Wellicht herkennen jullie moeders dit wel. Je bereid je erop voor en je wil het heel graag, het is zo welkom maar toch is het mega spannend en komt het besef dat er geen weg terug meer is. Ik moest echt gaan want ik zou te laat komen (ben ik sowieso erg goed in, te laat komen) maar wat moest ik nou. Quint mijn partner is heel luchtig en zou hier niet van schrikken maar ik wil het hem wel leuk vertellen. Ik twijfel ook heel erg of de testen wel echt positief zijn maar meer tijd heb ik nu niet. Ik besluit ze mee te nemen. Mijn beste vriendin en ik kunnen elkaar 100% vertrouwen en vertellen elkaar alles. Ik besluit dan ook in de auto opweg naar haar toe dat ik het haar ga vertellen, als eerste en als enige tot ik zeker weet dat het echt is. Zij stapt bij mij in de auto en heel de 15 minuten rit naar haar toe heb ik in de auto lopen zenuwen, ik wilde het schreeuwen en ik wilde weten of het echt was... Voor ik het wist zei ik met volle spanning: 'Ik denk dat ik zwanger ben'. Het floepte er zo uit. En ik liet haar het stripje zien. Ik moet gewoon weten of het aan mij lag of dat zij het ook zag en ze zegt mij, 'Chey dit is echt positief, een streep is een streep'. Ik was zo blij maar tegelijkertijd ook nog zo in ongeloof. Dit kan toch niet. Ik weet zeker dat mijn lieve vriendin heel blij was voor mij, we hebben ook geknuffeld maar ik moest het haar gewoon gelijk vertellen, ookal was het niet perse op een hele 'leuke' manier zoals ik in mijn hoofd had willen doen. Samen met haar heb ik nog een termijn test van clearblue gehaald om die de volgende ochtend te doen zodat ik het zeker wist en het Quint gelijk kon vertellen. Ik probeerde die avond echt te genieten van de musical en mijn gedachten een beetje te laten gaan. Dit lukte aardig alleen toen ik eenmaal thuis kwam en Quint nog wakker was vond ik het erg moeilijk om mijn mond te houden. Slapen lukte weinig van de spanning.

Ik was vroeg uit bed gestapt zodat ik voor hij wakker werd en naar zijn werk ging, de test kon doen en het kon vertellen. Man wat was het spannend. In het toilet beneden zo stil als ik maar kon en mijn enthousiasme bedwingen. Ik was aan het wachten op de uitslag tot ik plots zijn telefoon hoorde afgaan... werk.. of hij eerder kon beginnen. Shit shit shit shit. Ik had een cadeau verpakking en een speentje met papa gekocht en moest dit nog inpakken en de test erbij doen. Terwijl ik hem hoorde aankleden en door de slaapkamer hoorde lopen gjng ik zo snel en zacht mogelijk de spulletjes bij elkaar rapen en dit terwijl ik dus nog niet eens wist wat er op de test zou staan, wel had ik al zwanger gezien maar voor de termijn moet je nog wat langer wachten. Terwijl ik mijn camera snel aanzet en naar boven loop staat hij al boven aan de trap. En ik zeg snel 'ik heb iets voor je' en geef hem het pakje. Zo luchtig als Quint is zo reageert hij ook, (ik moet er nu weer om lachen als ik eraan denk). Hij zei 'Nee joh, zo snel? Nou wat leuk'. En omhelsde mij.