Mijn tweede bevalling

Donderdag toen ik 40+6 was had ik mijn afspraak met de verloskundige. Ik zat nog grapjes te maken met de receptioniste dat ik deze aankomende weekend wel zou moeten bevallen en dat het zou beginnen. Ik twijfelde nog of ik mij toen wou laten strippen, ik heb het uiteindelijk niet laten doen maar had wel afgesproken om het na het weekend te laten doen als ik niet was bevallen.

Weekend ging voorbij en niets gebeurde...

Maandag had ik weer een afspraak bij de verloskundige en heb mij toen laten strippen. Ging naar huis met de gewoonlijke krampjes. Zou het weer de weeën op gang laten komen zoals bij mijn dochter? 

24-uur later; niets...maar moest toen wel op afspraak bij de gynaecoloog. Eerst even aan de ctg en had al wel een tijdje harde buiken die regelmatig kwamen en beetje pijnlijk waren (voorweeën/weeën ik weet het nog steeds niet). Toen kon ik terecht bij de gynaecoloog en kreeg toen te horen dat ik die aankomende vrijdag werd ingeleid (waar ik totaal niet van stond te juichen). 41+4 was ik op Dinsdag, ik ging terug naar mijn schoonmoeder waar we onze dochter hadden gelaten en bleven daar nog even. Op een gegeven moment schakelde de menstruatie-achtige krampjes in duidelijke beginnende weeën, "jaaaa het is begonnen" zei ik tegen mijn schoonmoeder en vrouw van mijn schoonbroer. Hun helemaal blij, en ik denkende dat ik gauw een bevalling tegemoet zal gaan. Mijn dochter ging bij oma slapen en ik ging met mijn man naar huis.

Thuis aangekomen heb ik nog alles nagecheckt en was onze huis al stralend schoon; nesteldrang. Na paar uurtjes kwamen de weeën elke 5 min. Ik belde even naar de verloskundige die mij het advies gaf om even lekker te gaan douchen en ja daar stond de tuinstoel in de douche, ik ben toen lekker onder de douche gaan zitten voor ruim een uur toen ik merkte dat ze bleven aanhouden. Ik kwam eruit belde de verloskundige weer (ditmaal de volgende dienstdoende verloskundige) ze gaf aan dat ze er gauw zou zijn en ook een stagiaire. Even later was ze er en gaf aan dat ik 4/5 cm ontsluiting had, super want ik kon het nog aan. Ze gaf aan dat we gauw naar het ziekenhuis gingen en dat ze daar mijn vliezen zou breken. Het liefst had ik dit niet, omdat ik wist dat de weeën dan heftiger zouden worden (bij mijn dochter werden ze pas gebroken toen ik volledige ontsluiting had). 

Ik kleedde mij snel aan en daar gingen we dan. Rijden met ontsluitings weeën is echt niet fijn (had bij dochter persweeën toen we op weg naar ziekenhuis gingen en die waren minder erg), vooral over de drempel!!! Eindelijk bij het ziekenhuis aangekomen mocht ik op de verloskamer en werden mijn vliezen gebroken. Gauw werden de weeën pijnlijker en korter op elkaar tot op een gegeven moment ik misselijk werd en aangaf dat ik wou overgeven (beruchte 8 cm misselijkheid). Tijdens mijn onsluitings weeën mocht mijn man mij echt niet aanraken ook niet handje vasthouden. Toen kreeg ik stormweeën en uiteindelijk gecombineerd met persweeën waarna ik gauw vanuit mijn zijligging op rug ging liggen. Ik kon het nauwelijks tegenhouden want mijn zoontje werd letterlijk eruit geduwd zonder zelf te persen en toen reikte ik mijn hand naar mijn man die opsprong vanuit zijn stoel mijn hand vasthield (wat heb ik daar hard in geknepen!). Nadat de verloskundige mij wederom controleerde en volledige ontsluiting  had mocht ik persen en 3 min later was mijn zoontje Zayd geboren 01:50 op 10 september (41+5).