Mijn thuisbevalling en leven als jonge moeder

Voordat ik ga vertellen, is het handig om te weten in wat voor situatie wij wonen met zijn allen. Mijn vriend, ons dochtertje Vajèn en ik wonen gezellig bij mijn moeder, haar vriend en mijn twee broertjes in huis. Vanwege de dramatische huizenmarkt is er voor ons op dit moment even geen andere optie en dat is helemaal niet erg. Wij hebben het met z’n allen enorm gezellig hier en iedereen geniet van het lieve kleine meisje in ons midden. Ondertussen kunnen wij lekker sparen voor ons eigen huisje straks! Maar goed: Let’s get to the point!

Gebroken vliezen

Het was zaterdag 16 februari 2022 rond negen uur in de avond en ik was 38 weken en 5 dagen zwanger. Ik wilde gaan douchen, dus ging nog even naar het toilet om vervolgens naar boven te lopen. Eenmaal boven in de slaapkamer aangekomen, sta ik nog even wat te kletsen met mijn vriend als ik ondertussen wat voel druppelen in mijn broek. In eerste instantie dacht ik dat het wat urineverlies was doordat mijn dochter in mijn buik flink tegen mijn blaas kon schoppen. Ik ben boven toch nog maar even op de wc gaan zitten en toen… POP!... braken mijn vliezen. Nadat mijn moeder voor de zekerheid controleerde of het wel echt vruchtwater was, belde zij de verloskundige. De verloskundige was er rond half 10 ongeveer. Zij controleerde nogmaals het vruchtwater, voelde of ons dochtertje inmiddels was ingedaald en ging daarna weer weg.

Weeën

Op diezelfde avond was er bij ons in het hofje een feest gaande met harde muziek. Om twaalf uur middernacht werd de muziek eindelijk wat zachter gezet en besloten wij allemaal om nog even te gaan slapen. Ik kan alvast verklappen: van dat slapen is weinig gekomen. Een halfuurtje later begonnen namelijk mijn weeën. Deze waren eigenlijk vanaf het begin al heel heftig en constant. Ik ging onder de warme douche om mijn weeën op te vangen en weer belde mijn moeder de verloskundige: we moesten het nog eventjes aankijken. Ondertussen kroop ik onder de douche, en tussendoor steeds even in bed als ik duizelig werd, helemaal in mijn eigen wereld en deed iedereen precies wat hij/zij moest doen: mij zoveel mogelijk met rust laten.

Rond één uur heeft mijn moeder weer de verloskundige gebeld en gezegd dat de weeën nu nog heftiger waren en nog steeds heel constant. Rond half twee kwam zij bij ons thuis, ik zat toen nog onder de douche en was mij volop aan het concentreren op de weeën. De verloskundige is toen best een tijdje bij ons in huis gebleven en heeft mij rond drie uur voor het eerst getoucheerd, ik zat toen op 3 cm. Een uurtje later wilde ze weer even kijken hoe ver ik was en toen zat ik op 4 cm ontsluiting. Zij vertelde ons dat bij 4 cm de afspraak is om na ongeveer twee uurtjes weer terug te komen.

Weeënstorm  

Toen de verloskundige weg was ben ik in een weeënstorm terecht gekomen. De ene na de andere wee diende zich aan en ik kreeg geen seconde adempauze tussendoor, maar ik wilde absoluut niet naar het ziekenhuis, dus ik zette door. Rond kwart voor zes kwam ze weer terug, we verwachtten allemaal dat ik nu rond de 6 cm zou zitten, maar niets is minder waar! Ik was binnen twee uur van 4 naar 9 cm ontsluiting gegaan! Dit nieuws was voor mij zo’n enorme opluchting, want dat betekende dat ik bijna mocht gaan persen!

Bevalling

De verloskundige belde snel de kraamzorg en legde alles klaar wat nodig was voor het eind van de bevalling. De lieve mevrouw van de kraamzorg was net op tijd, want toen zij binnenkwam begon net mijn eerste perswee. De eerste twee of drie persweeën voelden heel gek en had ik echt het idee dat er weinig gebeurde, maar al snel voelde ik het hoofdje! Mijn moeder en mijn vriend konden af en toe al even kijken en zagen dat ze al lekker wat haar op haar kleine hoofdje (dit voelde overigens niet zo haha!) had. Om 07:25 uur, na iets meer dan 6 uur ontsluitingsweeën en 40 minuten persen, was ze daar dan eindelijk! Ons prachtige, kleine meisje Vajèn Marley. En jeetje, als ik terugkijk heb ik echt een droombevalling gehad, lekker helemaal thuis en op eigen kracht, al had ik dat zonder de allerliefste moeder en vriend niet gekund!

Moederschap, werken en studeren

Inmiddels ga ik alweer een aantal weken fulltime naar school en ben ik ook alweer begonnen met werken op de vrijdag en de zaterdag. Wat mis ik mijn kleine meisje enorm op die dagen! Samen met mijn moeder deed ik op maandag 21 juni 2021, na een lange laatste stage dag in een verzorgingshuis, stiekem in de badkamer, mijn zwangerschapstest. Volgens mij heb ik in mijn hele leven nog nooit zo’n positieve test gezien. Op dat moment zei mijn moeder gelijk dat we voorlopig maar even bij haar moesten blijven en wat zijn wij daar beide enorm blij mee. Het is gezellig met zijn allen en ik kan hierdoor gelukkig mijn studie afmaken. Als mijn vriend moet werken en ik naar school moet of ook moet werken, dan past mijn moeder op Vajèn en als mijn moeder zelf ook moet werken dan komt mijn vader (zij zijn gescheiden) vanuit zijn eigen huis hier naartoe om op haar te passen.

Zonder al deze lieve mensen om ons heen had ik zeker weten moeten stoppen met mijn studie tot HBO-Verpleegkundige en dat zou enorm zonde geweest zijn! Ook kan ik hierdoor een baantje behouden en daarmee extra inkomen genereren, naast het inkomen van mijn vriend. Op deze manier kunnen wij ook sparen voor ons eigen huisje straks! Wij zijn enorm gezegend met zulke lieve mensen om ons heen en ik ben hier elke minuut van de dag enorm dankbaar voor. Ook ben ik mij ervan bewust dat iedereen zijn situatie anders is en dat niet iedereen het geluk heeft met zulke mensen om zich heen, maar onthoud één ding heel goed: You Got This! Uiteindelijk komt alles goed!

Veel liefs,

Kyara (@mamavanvajen)

P.s. dit blog schreef ik ook voor Jollein