Mijn supertoffe bevalling

Vandaag deel ik mijn bevallingsverhaal met jullie. Dit wou ik eerst niet, maar ik wil jullie toch laten zien/lezen dat bevallen echt niet alleen maar horror hoeft te zijn. En ik ben er van overtuigd dat het lezen van mooie bevallingsverhalen tijdens de zwangerschap een positief effect kunnen hebben op het geboorteproces. Dus ook speciaal voor de zwangeren: het bevallingsverhaal van mijn supertoffe bevalling!

Zaterdag 3 maart – 41+3 dagen zwanger

Vannacht had ik hele nare voorweeën… ik besluit onder de douche te gaan maar de weeën bleven regelmatig en ik was zo blij, nu moest het wel gaan beginnen, deze voorweeën duurden ongeveer 4 uur lang, Yesh! Maar toen werd het langzaamaan licht buiten, de nacht verdween en zo ook mijn weeën Ik zat er die dag helemaal doorheen, ondanks dat ik nog enorm genoot van mijn dikke buik en het zwanger zijn. Tess werd opgehaald door mijn ouders om daar een lekker dagje te gaan spelen. Maandag zou ik weer naar de verloskundige moeten om te bespreken hoe en wat.Ik moest rekening houden met een ziekenhuisbevalling omdat ik al bijna 42 weken zwanger was. Dit wou ik absoluut niet, stomme protocollen! Zolang het goed gaat met mij en de baby, beval ik gewoon thuis. punt. uit!

Zondag 4 maart

Tess is uit logeren bij opa en oma, ik wordt rond 03.00 ’s nachts wakker met weeën maar ik geloof niet dat ze echt zijn, ze waren wel aardig vervelend, maar ja dat waren die van de vorige nachten ook. Ik blijf lekker op bed liggen en wil perse slapen, maar dit lukte voor geen meter, het is 04.00 ik stap uit bed en in de douche. Na het douchen kruip ik nog even bij Niels in bed, maar ik moest steeds van houding veranderen om de weeën om te vangen.

05.00

Die krampen doen best een beetje pijn, ik weet niet meer hoe ik moet liggen op bed om 05.00 ben ik het zat. ”Ik ga NU naar beneden. Als je me zoekt”. Niels mompelt zachtjes een óke en snurkt weer verder.Ik ga naar beneden en plof op de bank in het donker.

05.15

En nu? Ik steek wat kaarsjes aan, wiebel wat op mijn bevalbal en eigenlijk verveel ik me best een beetje. Het bevalbad staat al een week in de woonkamer.. zal ik Niels vragen of hij hem wil vullen? .. ook al beval ik niet, dan heb ik er toch even lekker chill ingezeten.. Zo gedacht, zo gevraagd en 2 uur later zat ik in bad… grrr de weeën werden minder erg, dan maar weer uit bad. Ik klauter op het bed dat in de woonkamer staat… Niels zit naast me op de bank en houdt de weeën bij, ik slaap tussen de weeën door. Ik voel me eigenlijk een beetje dronken ofzo.

10.00

Wanneer stoppen die voorweeën nou eens? Ze duren nu wel erg lang…

11.00

Niels is er van overtuigd dat ik aan het bevallen ben. Ik ontken alles. ‘Het zijn gewoon voorweeën en daar moet ik even doorheen, dat is alles’. Het gekke is ook dat ik tussen de weeën door nergens last van heb, dan kan ik nog gewoon door de woonkamer heen springen, maar zodra de weeën beginnen schiet ik meteen in de bevalmodus.

11.30

Ik stap weer in bad, ooeeeh wat is dit fijn! Niels wil de verloskundige gaan bellen, maar ik zeg hem dat dat niet nodig is, dit zijn vast nog gewoon voorweeën, en zo niet dan duurt het vast nog eeuwen voordat er een baby is, ik ben pas net begonnen. (Tess haar bevalling duurde 50 uur, als deze bevalling een keer zo snel zou gaan, zou ik alsnog pas morgen gaan bevallen, ik had dus absoluut geen haast met het bellen van de verloskundige)

12.30

Tijdens de weeën begint nu mijn rug wel erg pijn te doen, Niels vraagt nogmaals of hij de verloskundige moet bellen, weer zeg ik boos nee, (wat ik niet wist is dat hij haar wel al een appje had gestuurd, met ‘het is begonnen hoor’).

13.30

De verloskundige komt binnen, ik vond het stom dat Niels haar had gevraagd te komen, maar ik was toch ook wel nieuwsgierig naar hoe het ervoor stond. Eigenlijk wilde ik me niet laten toucheren, maar besluit nu toch dat het een goed idee is, dan weet ik een beetje waar ik aan toe ben. Ik was er eigenlijk van overtuigd dat ik nog maar 2 a 3 cm ontsluiting zou hebben, maar het bleek al 6cm te zijn! Yesh wat een cadeautje! Zou ik dan vandaag echt gaan bevallen? Echt?! De kriebels gingen door mijn lijf, ik ga vandaag bevallen!

14.15

Ik hang nog lekker in bad, bij elke wee roep ik Niels en hij moet dan hard tegendruk in mijn onderrug geven. Ik loop nog wat heen en weer, ik probeer een banaan te eten (die ik net zo hard weer uitkots). Ik stap weer in bad en opeens hoor en voel ik een pats… huh wauw mijn vliezen zijn gebroken!

14.45

Ook de kraamverzorgende komt binnen, ze is tevens doula, en ik vond het fijn dat ze er was, ik kreeg een paar heftige weeën en ze herinnerde me er even aan hoe ik die het beste kon weg ademen. Daarna kon ik het weer helemaal zelf.

15.00

Ik zit in bad, het zonnetje schijnt door een kiertje van de gordijnen de woonkamer in, ik geniet en voel nog even aan mijn buik. Ik zeg tegen mijn baby dat ik er klaar voor ben en dat ik er naar uit kijk om hem vast te houden. Niels komt ook in bad zitten en masseert mijn onderrug. Ik voel mij enorm gesteund door hem, op een gegeven moment voel ik zelfs de liefde in de kamer, alsof ik het kan pakken. Magisch is het. Wat ontzettend gaaf om dit zo te beleven. Ik keer helemaal in mezelf, ik voel de baby verder naar beneden glijden. Ik verander nog een laatste keer van houding. Niels zegt dat hij het hoofdje ziet, en wauw, na 1 perswee is daar om 15.23 is daar baby Jack! Ik pak hem op en druk hem gelijk tegen mij aan. Baby Jack wat ben je mooi! Ik kan niet anders dan hem aankijken, hem besnuffelen en knuffelen. En nu 1,5 jaar later, doe ik dat nog steeds…