Mijn snelle thuisbevalling

15 december 2019 was mijn uitgerekende datum, zonder ook maar een teken van een beginnende bevalling ging ik op 16 december op controle bij de verloskundige. Gelukkig ging alles nog goed en had de baby in mijn buik het nog erg fijn. Voor de zekerheid mocht ik wel even aan de ctg in het ziekenhuis.  

Joey kwam uit werk om met me mee te gaan. Net als altijd weer een goede ctg gemaakt. Wel waren er wat harde buiken tussendoor, maar ja, ik was ook al 40+1 weken zwanger. 

De gynaecoloog wilde graag een inwendig onderzoek doen om te kijken of ik al ontsluiting had. 3 cm! Naïef als ik was ging ik er vanuit dat het nog wel even kon duren. Niet wetende dat de gynaecoloog mij ook had gestript. 

Na het inwendige onderzoek mocht ik me weer aankleden en wilde de gynaecoloog graag een afspraak maken voor een inleiding. De baby in mijn buik deed het nog goed, maar kreeg wel steeds minder ruimte. Op 18 december om 7.00 zouden wij ons moeten melden in het ziekenhuis. Ik ging er dan ook vanuit dat de baby op de 18e of 19e geboren zou worden. 

Op 16 december rond 17.00 begon ik toch wel wat meer buikpijn te krijgen, en verloor ik mijn slijmprop. Helaas bleef het (dacht ik) bij wat buikpijn, dus ik besloot nog even te gaan liggen. 

Rond 23.00 werd de buikpijn toch echt weeën, en werden ze steeds heftiger en kwamen ze sneller achter elkaar, Joey ging de weeën timen, maar er was geen regelmaat in te bekennen. Na een tijdje zaten er 6/7 minuten tussen elke wee en belde Joey de verloskundige, die er vanuit ging dat de bevalling nog wel even ging duren. Wanneer de weeën elke 5 minuten kwamen en 1 minuut duurde mocht ik weer bellen. 

(Wij zaten op het moment bij mijn schoonouders, wachtend op de sleutel van ons eigen huis.)

Maar daarna ging het ontzettend snel, de weeën kwamen om de minuut en ik kon het moeilijk wegpuffen. Mijn schoonmoeder kwam bij me om te helpen weg puffen terwijl Joey nogmaals de verloskundige belde, die er nog steeds vanuit ging dat het wel mee viel en het nog lang niet zo ver was. Ze zei dat ze eraan zou komen, maar maakte daar geen haast bij. 

Ik moest persen! Ik kon het niet meer tegenhouden, maar moest wachten tot de verloskundige er was. Kort daarna braken mijn vliezen op de bank en ging het persen vanzelf. We waren inmiddels alweer een halfuur verder, en nog steeds zonder verloskundige. Mijn schoonmoeder belde 112, en op dat moment was de verloskundige er eindelijk. 

Ze checkte mijn ontsluiting, 10 cm! 'Je moet nu naar boven' zei ze. Het was de bedoeling dat ik met Joey naar het ziekenhuis ging. Ik zei nog dat ik naar het ziekenhuis moest, maar daar was het natuurlijk al te laat voor. 

Eenmaal boven mocht ik gelijk gaan persen. Tijdens de bevalling was Joey de kraamhulp en zorgde er voor dat alles klaar stond voor de verloskundige en de baby. Na 17 minuten persen, om 2.47, was Levi daar. 

Levi ~ 17/12/2019 2.47 uur ~ 3990 gram ~ 53 cm