Mijn ongeluk bij 39 weken zwanger

Hip hip hooray vandaag ben jij 9 maanden! 🥳

9 maanden geleden begon ons avontuur pas echt, want wat heb jij onze wereld op z’n kop gezet! 

2 dagen voor ik uitgerekend ben besluiten wij samen te gaan fietsen, je zus bij papa achterop en jij veilig bij mij, of toch niet? Het is bloedheet en ik voel me prima alleen kom ik de hele ochtend niet echt uit mijn woorden en komen er soms wat rare antwoorden uit. Ach zal wel door de zwangerschap komen. Achteraf waren dit natuurlijk al alarmbellen die hadden moeten gaan rinkelen! Maar zo eigenwijs als ik ben stap ik gewoon op de fiets en fietsen wij een stukje richting schoonouders om daar even wat te drinken. Ook daar voel ik mij oké, wel weer vage antwoorden maar ik probeer dit te negeren en maak er maar een grapje van. Wij besluiten weer naar huis te gaan.

Op de terugweg gaan we de brug af en Noëlla en papa fietsen achter ons, ik begin te slingeren en alles wordt zwart, vanaf hier weet ik niks meer. Ik wordt ergens wakker in een ambulance racend naar het AMC. Ik ben vrij rustig ( misschien wel omdat ik op een brandcard vastgebonden lig ) de man in de ambulance stelt me allemaal vragen waar ik amper of vaag antwoord op geef, zo kan ik dus bijvoorbeeld niet vertellen waar Amsterdam ligt. Weet ik niet mijn adres te vertellen. Ik wordt angstig in mijn hoofd omdat ik niks kan vertellen en niet begrijp wat er gevraagd of verteld wordt. Eenmaal in het AMC zie ik daar Wesley staan en ik schrik door zijn blik en weer krijg ik een insult.

Omdat ik de baby niet voel zijn we daarna snel allemaal onderzoeken gaan doen en THANK GOD is daar jouw hartslag en gaat het goed met je. Inmiddels is al meerdere malen bloed geprikt, heb ik een MRI en CT scan gehad, is mijn hand gehecht, wordt mijn urine gecontroleerd. En blijken mijn eiwitten veels te hoog in mijn bloed en vermoeden zij een Eclampsie.

Omdat dit gevaarlijk is voor jou en mij en gezien ik al 39+6 ben besluiten ze mij te gaan inleiden. Inmiddels is het half 10 en zijn we hier al sinds begin middag. Spannend vanavond gaan wij jou ontmoeten!!

De opwekkers doen goed hun werking want de weeën komen snel en snel achter elkaar en om half 2 ben jij daar kleine strijder! Welkom lieve Jessmae Ivy wat ben ik trots op jou! Zo blij dat alles goed met jou gaat en is gegaan, het spijt mij dat ik deze dag en dit moment toch eigenwijs op de fiets ben gestapt!

Vanwege alles moeten wij 72 uur blijven in het ziekenhuis en worden wij elk uur gewekt om te kijken of alles goed gaat met ons. Ik kan maar moeilijk beseffen wat er gebeurt is in iets meer dan 12 uur tijd. 

Ik had beter naar mijn lichaam moeten luisteren maar op dat moment voelde het goed. Ik heb mij lang schuldig gevoeld maar ik weet dat dit echt puur pech is geweest. Ik ben blij dat het goed is afgelopen en dat Jessmae geen letsel heeft opgelopen, dat Noëlla niet bij mij achterop zat en dat ik het zelf nog kan vertellen 🙌🏼.  Onder het nom van ‘Gelukkig hebben we de foto’s nog 😅’

De oorzaak hebben zij nooit echt kunnen vinden maar grootste kans is de Eclampsie in combinatie met de warmte, inspanning en hoogzwanger. Ik ben zo goed als herstelt maar ondervind nog steeds klachten die hopelijk ook met de tijd zullen verdwijnen. Ik blijf er positief onder en besef mij heel goed dat dit ook heel anders had kunnen lopen. Waarvan de klachten die ik nog heb eigenlijk maar minimaal zijn.

Bedankt AMC, bedankt politie, bedankt omstanders die geholpen hebben, bedankt voor degene die de ambulance heeft gebeld en bedankt Wesley voor je steun! 

Bedankt allemaal!