Mijn keizersnede, een hele bevalling...!

Mijn keizersnede, een hele bevalling

Het is maandag 9 maart 2015. Rond 7 uur lopen mijn man en ik het ziekenhuis binnen. De familie, die wij gisteren nog met stalen gezicht zagen, heeft geen idee dat wij hier nu lopen.

Voor ik jullie meeneem naar deze dag moet ik eerst even iets bekennen. Ik heb nog nooit alleen bloed geprikt en word al weeïg bij het zien van depaarse en groene dopjes op de bloed opvangbuisjes. Gewoon niet zo’n heldin zeg maar.

Desondanks loop ik vol goede moed het ziekenhuis binnen. Dit ga ik doen. Ik heb vele afspraken gehad in het ziekenhuis en ik denk te weten wat ik kan verwachten. Dit heb ik zelf iets aangedikt met mijn nieuwe metgezellen de hormonen. Dus als ze eruit komt zingt een engelenkoor haar naam, zweef ik eindelijk op die roze wolk en vliegen duizenden vlinders in het rond. Dit word het moment in mijn leven!

Vanwege een syndroom kan ik niet ‘normaal’ bevallen en word dit een geplande keizersnede.

Van het infuus prikken word ik al zo naar dat er meteen hartplakkers en bloeddrukmeters bijkomen.

Dan op naar de ruggenprik die mij wonderbaarlijk meevalt.

De gynaecoloog begint. Ondertussen word er van alles in mijn infuus gespoten om mij erbij te houden. Ik kan alleen maar zeggen dat het niet te doen is en ik mij heel naar voel.

Ze duwen en trekken en uiteindelijk word ze met behulp van de vacuüm geboren. Saar Faith Maria is geboren.

Haar geboorte was niet makkelijk en ze moet naar de neonatologie afdeling voor controle. Het mooie idee dat ze direct lekker bij mij mag kroelen valt dus al meteen in duigen. Ik wacht vol spanning hoe het met mijn kleine meid is. Eigenlijk neem ik aan dat een zuster toch zo wel zal vragen hoe mijn wonder heet. Na lang wachten vraag ik maar even of ze niet de naam willen weten. Van engelen koren die haar naam zingen, roze wolken en vlinders is helaas weinig te merken. Wat is dit een tegenvaller. Ik had dit plaatje zo vaak in mijn hoofd afgespeeld. Maar dit koude, gevoelloze scenario was nog nooit langsgekomen. Bah !

Van mijn magische roze wolk met goud randje moment is weinig over.

Nadat ze mij weer redelijk op de wereld hebben zie ik Saar eindelijk op onze kamer. Later zie ik foto’s dat ik haar ook heb vastgehouden maar hier weet ik weinig van.

De dag begon met het idee dat ik wist waar ik aan begon. Wat viel dat even tegen. Geen engelenkoren, roze wolken en zeker geen vlinders...

Nee.. mijn keizersnede was met recht een hele bevalling..