Mijn weg naar een inleiding met 40 weken

Mijn volledige zwangerschap ging eigenlijk heel erg goed. Afgezien van het misselijk zijn wat ik echt verschrikkelijk vond, maar verder mocht ik niet klagen. Tot ik op het einde last kreeg van diverse kwaaltjes, ik dacht onze kleine man niet meer zo goed en vaak te voelen en ik kreeg een stijgende bloeddruk. Deze bloeddruk nam zo toe dat ik op het laatst onder toezicht van het ziekenhuis was en niet meer van mijn vertrouwde verloskundige.

Ongeveer de laatste maand van mijn zwangerschap heb ik diverse keren in het ziekenhuis aan de CTG-scan gehangen. Dit door diverse redenen, maar vooral doordat mijn bloeddruk dus heel hoog was. Gelukkig nog niet zó hoog dat ik aan de medicatie moest, maar wel moest ik goed in de gaten gehouden worden. Tot ik ongeveer 39 weken zwanger was en naar het ziekenhuis moest voor controle. 

In het ziekenhuis moest ik eerst mijn bloeddruk weer laten meten waarvan we de uitslag eigenlijk al wel wisten: weer te hoog. Ook wilde het ziekenhuis weer een CTG-scan maken en een echo, om te kijken hoe onze kleine man het deed. En toen wilden ze ook nog voelen of ik al iets van een ontsluiting had, maar dit was absoluut niet het geval. Al lag onze kleine man al wel erg vroeg in de zwangerschap vast tussen mijn bekken. En toen kreeg ik de keuze, wilde ik voor een inleiding gaan of nog ongeveer een weekje afwachten tot het eventueel vanzelf zou gaan. Toch was dit laatste ook maar een gok en koos ik voor de meeste zekerheid, de inleiding. 

Ik was op 23 oktober 2022 uitgerekend en moest mij op deze dag om 09:30 melden in het ziekenhuis voor de inleiding. Hoe mijn inleiding en de bevalling is verlopen lees je in mijn bevallingsverhaal.