3 jaar geleden
Mijn eerste keer! (1/3)
Deel 1 (zwangerschap)
Jahoor, een positieve test! Het is zover, het avontuur gaat beginnen..
April 2017 kregen we deze bevestiging en ik zat gelijk de vrije avondjes op de bank bevallingsverhalen te lezen.. Ik merkte aan alles dat ik er zin in had. Ik ben van mezelf een nuchtige en zag nergens beren op de weg. Ik ben zo een geluksvogel die tijdens de zwangerschap geen kwaaltjes heeft gehad en kon tot 20 weken lekker doorgaan met bootcampen. Hierna begon mijn buik toch wat in de weg te zitten en ben ik elke dag gaan wandelen.. Ik wandelde lekker door de maandjes heen en kreeg zin in de bevalling. Ik koos ervoor om in het ziekenhuis te gaan bevallen.. (beste keus ooit!)
Mijn verlof begon met 36 weken, begin december, dat betekende dat ik sinds jaáá-ren alle feestdagen vrij ben geweest en daar heb ik even flink van genoten!
9 januari 2018, de uitgerekende datum.. Inmiddels was ik met 38 weken gestopt met op de weegschaal te gaan staan (+25kg) en ik merkte ook aan mijn dagelijkse wandelingetjes dat ik 'ietsje' zwaarder was geworden. Ons meisje zat nog heerlijk, maar we konden nu eigenlijk niet meer wachten..
14 januari 2018
Ik werd rond 09.30uur 's ochtends wakker. (Ja, dat kon toen nog 😅..) Ik voelde wat kleine krampjes hier en daar die al regelmatig terug kwamen. Ik voelde aan alles dat dit het begin was. Ik keek er al maanden naar uit, maar deze dag kan niet hoor! We moeten zo naar oma d'r verjaardag! Beloofd is beloofd.. Rond een uurtje of 15 stapten we in de auto naar oma, in het verzorgingstehuis. We zaten gezellig met een stuk of 15 man aan een lange tafel in het restaurant met voor mijn gevoel o-ver-al mensen om ons heen. Ik had écht het geluk dat ik een stoel kreeg naast 'tante Annie' de tante die iedereen wel kent. Praat 5 kwartier in een uur, heeft alles in dr leven al meegemaakt of anders haar buurman of de slager wel en heeft gedouched onder een parfumflesje. Lucky me!
Ik had mijn man al de opdracht gegeven van te voren, als ik tegen zijn been zou tikken, hij mij even moest redden omdat ik een wee moet wegpuffen.. We wilden nog dat niemand van iets wist, maar de weeën deden nu toch wel aardig hun best.
Na het bevallingsverhaal van 'tante Annie' en haar schoonzus en haar kapster, 2 cappuccino's, taart en blauwe schenen van mijn man verder was ik er toch wel klaar mee. Mijn schoonmoeder vertelde nog even voordat we weggingen dat ze aan mijn gezicht kon zien dat het niet lang meer ging duren (ze moest eens weten..) en 'tante Annie' zei dat ik er écht nog stralend uit zag (wat een kletskoek!). Ik waggelde naar de auto met mijn buik voor mijn gevoel op mijn knieeën en waren rond 18:00uur thuis. Pasta koken en lekker samen eten en BAM.. HALLO WEEËN!
wordt vervolgd..
(lees voor het bevallingsverhaal ook deel 2)
