Mijn eerste deel van mijn bevallingsverhaal

Uit mijn CTG bleek toch dat ik nog meer in de gaten gehouden moest worden. Dagelijks smeekte ik of tweeling gehaald mocht worden. Ik was dood en doodziek. Ik had nergens geen kracht meer voor, ik was moe en ik moest nog bevallen. Mijn longen gingen ook achteruit ondanks mijn kuur. De hele dag is er overleg geweest en ben ik zo goed als niet meer van de CTG af geweest. Koorts Ja, Shit niet weer…. En toen kwam de longarts weer binnen. We moeten u vertellen dat je weer in isolatie moet en weer getest moet worden sorry. Daar ging ik weer naar mijn vaste plek. Het werd gewoon bijna normaal.

In isolatie ging het allemaal niet beter, de minuten of nou ja uren gingen voorbij. Ik kreeg steeds meer last van mijn buik dus automatisch ook van mijn longen. Dit was blijkbaar ook te zien op de CTG alleen mijn schermpje kon ik net niet zien die was achter mij. Maar het ging niet goed. De hartjes van de tweeling kregen het heel moeilijk door mijn weeen.

En toen kwam met een rap tempo, nou ja eigenlijk ook niet want in de sluis moeten ze eerst van alles aan voordat ze bij me mogen. En daar was de arts… geen gezicht zag ik ik moest het doen met zijn stem. Het eerst wat hij zei was, we gaan het OK klaar maken het gaat niet goed. We moeten ze NU halen. Nu?.... en mijn man dan zei ik? Ja die bellen we maar we beginnen en je moet de geïsoleerde OK in,… Uw man mag er helaas niet bij zijn. Ik was doodsbang en stil. Ik wist niet meer wat ik moest zeggen. Ik kon geen woord meer vinden, het enige wat ik dacht was… als ze maar niet dood gaan… waar is Thierry ik heb hem nodig.

Deel 2 coming soon