Mijn droombevalling, en waarom dat zo voelde.

Ik hoor het je denken, nadat je een bevalling had waarbij je helemaal uitgescheurd bent en uren lang weeën hebt weggepuft: HOE DAN EEN DROOMBEVALLING?!

Nou, deze bevalling maakte de vorige en de laatste weken van deze zwangerschap goed. Dat is een betere omschrijving misschien. Op 18 november ben ik bevallen van ons derde kindje, een gezonde zoon van 3850 gram: Noud Olivier!

Eerst even een beetje uitleg vooraf: mijn eerste bevalling was een ingeleide bevalling met 37+3 i.v.m. zwangerschapsvergiftiging super snel binnen twee uur, de tweede met 39+5 thuis, op de bank met alleen mijn vriend en een vriendin van me die er toevallig was om mijn oudste op te halen.. Die laatste daar schrijf ik later een blog over, maar die bevalling is de reden dat is vrij angstig was voor deze derde bevalling..

Bang dat het me weer zo zou overkomen, dat ik niet door had dat ik al aan het bevallen was, dat er daardoor iets mis zou gaan.. navelstreng om de nek, gepoept in het vruchtwater, verkeerde ligging, bloeding.. Van alles spookte er steeds door mijn hoofd. Ik heb tijdens de zwangerschap dan ook een gesprek aangevraagd met de verloskundige over wat te doen in bepaalde situaties, mocht het weer zo snel gaan dat er niemand bij was.

Waarom het deze keer wél een mooie bevalling was, is puur omdat ik nu wist dat ik ging bevallen. Ik kon me er mentaal op voorbereiden. Met 38+3 had ik ‘s ochtends een afspraak bij de verloskundige, en omdat ik van week 32-37 niks mocht doen ivm een verkorte baarmoedermond, was ik het inmiddels echt zat... Ook wel al veel voorwerk gehad, maar het zette niet door. Dat aangegeven stelde de verloskundige voor om te kijken of het misschien toch al wat gedaan had.

Toen wist ik dat er ontsluiting was. Jahoor, 3 cm! Die hebben we maar vast! Ze heeft me nog gestript, en ik hoorde achteraf dat ze de andere dienstdoende verloskundige al had ingeseind voor het geval dat..

Vanaf 13.00 op en af wat pijnlijkere weeën gehad. Een vriendin van me heeft onze dochter naar mijn schoonouders gebracht, en de oudste was die week bij zijn vader dus ook niet thuis. Alle rust in huis om te kunnen bevallen! Om 19.30 werden de weeën regelmatiger, zo om de 6 minuten, maar nog niet heel pijnlijk. De verloskundige gebeld, en die was hier om 19.45. 4/5 centimeter.. maar ze stelde voor om de kraamzorg erbij te bellen, en zodra die er was de vliezen te breken en door te pakken zoals ze dat zei. Prima! Kom maar op! Kaarsjes stonden aan, muziekje.. ik voelde me heel fijn. Ik wist wat er ging gebeuren, was lekker thuis, de sfeer was “zen”.

Om 20.30 was de kraamzorg er, en kon ik op bed gaan liggen zodat ze mijn vliezen konden breken. Om 20.45 zijn de vliezen gebroken, en echt een zwembad aan vruchtwater vloog de verloskundige tegemoet haha! Ze vroeg of ik nog even wilde zitten of een andere houding wilde, maar ik wist van de andere bevallingen dat het heeel snel ging na het breken van de vliezen.. Dit was dus ook het geval want de weeën zetten door, en kwamen om de 1 á 2 minuten. Mijn vriend moest bij elke wee zijn volle gewicht in mn rug drukken, want ik kon geen fijne houding meer vinden door de rugpijn.. Het bed kneep ik zo ongeveer kapot met mn handen.. Na ongeveer 20 minuten kreeg ik persdrang, en volledige ontsluiting!

Eindelijk aan het werk! Na een paar keer persen, wat dankzij de begeleiding van de verloskundige heel geleidelijk ging, was daar om 21.18 onze zoon: Noud! 💙

Amper bloed verloren, geen paniek, beperkte schade 😝, mét verloskundige en op een bed in plaats van de bank was dit voor mij mijn droom bevalling. Precies zoals ik het voor ogen had!