Mijn bewogen kraamperiode deel 2

We kwamen aan in het ziekenhuis. Papa moest de auto nog parkeren dus zat ik samen met jou in de aankomsthal. Wat was je onrustig en huilde je veel, de vreemde omgeving, de harde geluiden, dit was je alles behalve gewend. 

Toen papa de auto had geparkeerd, liepen we naar de Afdeling. Hier werden we heel liefdevol ontvangen. Gaat u maar rustig zitten hoor, de kleine man mag in het bedje gelegd worden. Dan komt de kinderarts zo bij u. 

We kregen een hele fijne kinderarts die Elijah kwam onderzoeken, hij is erg afgevallen dus we gaan kijken wat we voor hem kunnen doen. U geeft borstvoeding begreep ik, heeft u melk mee voor Elijah? Gelukkig had ik de kolf meegenomen, want Elijah wilde lukte het nog met de borst. We gaan even een hielprik uitvoeren voor de bilirubine en even wegen om hier zijn startbericht te bepalen. Blijft u of uw man vannacht slapen? 

Slapen?! Dus toch. Ja mevrouw we houden hem vannacht hier ter observatie, mocht hij morgen bij het wegen zijn aangekomen mag hij misschien mee naar huis, maar zo niet zullen wij een sonde aanbrengen en moet hij nog even blijven. 

Gelukkig waren we op dit nieuws voorbereid en kwam de klap daardoor iets minder hard aan. Ze zag de twijfel in mijn ogen en zei mij nog niet te hoeven beslissen, dit kon op het laatste moment nog. 

Mijn moeder kwam eind van de middag ook langs om te kijken hoe het ging. Ze werkt daar dus voor haar wel makkelijk gelijk langs te komen. Ik vertelde haar dat ik zo twijfelde om wel of niet te blijven. Ik was zo moe van alle hectiek en de bevalling, maar wilde Elijah ook niet alleen laten. Ik was op, moe en uitgeblust en dat kolven om genoeg melk te hebben voor Elijah werkte ook niet mee. 

Ga nou mee naar huis, zei mijn man. Je hebt je rust nodig en we zijn zo weer hier morgen. Ja lieverd, als je slim bent pak je even je rust om te herstellen. Voor Elijah word goed gezorgd en jij slaapt hier anders toch niet. 

Ik heb tot op het laatste moment getwijfeld. 5 min voor we weg moesten in de avond besloot ik toch even mijn rust te pakken en te gaan slapen thuis.  Maar de hele terugweg in de auto heb ik gehuild. Wat ben ik nou voor moeder, die haar baby zo snel alleen laat. Dat was het enige wat er in mijn hoofd omging. 

Thuis ben ik gelijk gaan slapen en toenail wakker werd in de ochtend wist ik niet hoe snel we naar het ziekenhuis moesten. Ik wil naar Elijah! 

We haalden mijn schoonmoeder op en reden naar het ziekenhuis. Reden? Zeg maar racen. Mijn man was zo nerveus dat hij het gas letterlijk intrapte en we dus ook nog werden aangehouden onderweg. Gelukkig begreep meneer de agent ons verhaal, kregen wel een boete maar mochten veilig onze weg vervolgen. 

In het ziekenhuis wist ik niet hoe snel ik Elijah in mijn armen moest nemen, ik mocht het flesje verder geven en ze vertelde mij dat alles goed was gegaan in de nacht. Rond 1 a 2 uur zou de kinderarts langskomen. Hier zouden we te horen krijgen of Elijah weer mee mocht of dat hij toch nog langer moest blijven.