Mijn bevallingsverhaal van nummer 2.

Wat was ik het zat, het zwanger zijn. Mijn dochter kwam twee weken te vroeg en ik had stiekem de hoop dat het nu ook weer zo zou zijn. Maar helaas! Mijn uitgerekende datum was 18-12-2019 en ik wilde echt niet met kerst of oud en nieuw bevallen, dus er was (voor mijzelf) enige haast. 

18 december. Voor deze dag stond er weer een controle gepland bij de verloskundige. Ik kwam daar echt met het idee dat het kind eruit moest en het maakte mij niet uit hoe. De tweede helft van de zwangerschap was behoorlijk pittig omdat de baby een groeiachterstand zou hebben en rond de 38 weken kreeg ik een griepje. Ik was moe en wilde ook gewoon weten of alles goed was met de baby. 

Tenzij de baby uit zichzelf zou aandienen, zou ik de volgende dag gestript worden rond het middaguur. Had ook voor de zekerheid een afspraak in het ziekenhuis gemaakt voor het bespreken van een inleiding. 

In de nacht van 18 december op 19 december kreeg ik krampen en wat bloedverlies. Ik ben toen naar beneden gegaan om te kijken of het zou doorzetten. Helaas bleef het bij voorweeën. 

19 december. Dit was op een donderdag en dan gaat mijn dochter altijd naar het kinderdagverblijf. Over haar hoefde ik mij dus geen zorgen te maken, want dat was allemaal geregeld. 

Helaas nog geen verloskundige rond het middaguur. Uiteindelijk heb ik zelf rond 16 uur gebeld en er was een andere zwangere gestript waarbij het niet was doorgezet, dus ik was rond 18 uur aan de beurt. Daarvoor nog even goed gegeten en uitgerust want het kon nu eindelijk gaan gebeuren. 

Het strippen kan alleen gebeuren als de baarmoederhals zacht is en dat was het in mijn geval. Ze gaan dan met ronddraaiende bewegingen proberen om de vliezen los te krijgen zodat er een hormoon vrijkomt. Het was geen prettig gevoel maar dat is bevallen ook niet. Ik was vooral blij dat deze mogelijkheid er überhaupt was. Alles zag er goed uit, ik had 1 a 2 cm ontsluiting en de weeën begonnen eigenlijk vrijwel direct. 

De weeën begonnen al sneller te komen en werden steeds heftiger. Toen ik merkte dat het echt ging doorzetten heeft mijn vriend mijn schoonmoeder gebeld om te vragen of ze kon komen. Vond het een geruststellend idee dat ik naar het ziekenhuis kon vertrekken zonder nog te zorgen hoeven te maken over oppas voor mijn dochter.

Mijn schoonmoeder was hier rond 22 uur en een half uurtje later de verloskundige gebeld omdat de weeën om 5 minuten kwamen en minimaal 1 minuut aanhielden. De verloskundige was er rond 23 uur en ik was heel erg benieuwd hoe ver ik zou zijn. Dat was teleurstellend want verder dan 4 cm kwam ik niet. Nu kreeg ik de keus of direct naar het ziekenhuis gaan, of dat de verloskundige nog even bleef wachten of ik dat ik even ging douchen en nog ging proberen te slapen/rusten. Ik ging voor het laatste want ik dacht dat het nog heel lang zou duren. 

Ik ben gaan douchen en dat was verschrikkelijk. Bij mijn eerste bevalling heb ik praktisch alleen maar gedoucht want dat was de hemel op aarde op dat moment. Dit keer kwam ik gelijk in een weeënstorm en de verloskundige was al vertrokken. Dacht misschien wordt het minder als ik op bed ga liggen maar dat werd het niet. Gelijk weer de verloskundige gebeld en kon gelijk weer omkeren. In die paar minuten tijd was alles zoveel heftiger geworden. Eerst kon ik de weeën nog wegpuffen en was ik tussendoor nog aanspreekbaar. Nu kon ik niet eens meer mezelf aankleden. 

20 december. We kwamen rond half 2 aan in het ziekenhuis. Rond half 3 werd weer gekeken hoeveel ontsluiting ik had. Wederom weer een teleurstelling want het was nu pas 7 centimeter. Bij mijn dochter duurde het toen nog 5 uur en ik dacht dit kan ik niet meer aan. Zodra ik ging zitten of lopen kreeg ik gelijk een weeënstorm en die zijn niet weg te puffen. De verloskundige stelde voor om een bad te vol te laten lopen en ik stemde daarin mee. Voordat het bad vol was begon ik ineens persweeën te krijgen. Ik mocht voorzichtig beginnen met mee te persen, dus ik heb nooit in het bad gezeten.  

Het persen ging minder voorspoedig. Met de eerste bevalling heeft het persen 35 minuten geduurd. Ze hebben het toen alleen te strak gehecht. De klein man schoot steeds weer terug en het begon allemaal iets te lang te duren. Hij deed het nog wel goed maar toch was zijn hartslag niet helemaal stabiel. Uiteindelijk ben ik op handen en knieën gedraaid zodat de zwaartekracht een handje kon meehelpen. Dit ging gelukkig een stuk sneller. Wel was het een gedoe om om te draaien. Werd gelijk misselijk en de weeën werden bij iedere beweging heftiger.

20 december 04:10 daar was hij daar dan eindelijk. Het nadeel van op handen en knieën bevallen is dat je niet gelijk de baby kan zien en op je borst leggen. Het duurde ook eventjes voordat ik hem hoorde huilen. Uiteindelijk begon hij toch te huilen en werd hij  onder mijn benen doorgeschoven. Hij was zo klein, lief en eigenlijk gewoon perfect. 

Gelukkig was hij groter dan verwacht. Hij woog maar liefst 3345. Voor een baby die af en toe onder de curve zat, was dat perfect. 

Wij waren de enige bevalling op dat moment en konden het heerlijk rustig aan doen. Eerst hebben wij alleen maar geknuffeld terwijl ik werd gehecht. Dit keer gelukkig niet zo strak. Na al het knuffelen kon ik lekker rustig douchen en even wat eten.

Rond 7 uur kwamen wij thuis en precies op dat moment werd mijn dochter wakker en kon ze gelijk kennis maken met haar broertje. Perfecter kon eigenlijk niet.

Liefs, 

Priscilla