Mijn bevallingsverhaal │Noud Antonie Laurens ● 13-5-2018

Zaterdag 12 mei Ik word wakker en ik merk dat ik wat last heb van voorweeën. Ik heb niet zo goed geslapen en mijn man heeft nachtdienst gehad. Mijn broer heeft bij mij geslapen. Ik besluit om even te gaan douchen en mijn man alvast in te seinen dat ik voorweeën heb. Ik zeg dat hij gewoon kan gaan slapen, maar dat er dus wel wat gaande is.

Zaterdag 12 mei 12.00 uur Ik ben heel onrustig en we besluiten dat mijn man Thijs alvast naar opa en oma brengt. Ik merk dat ik niet stil kan zitten en loop 20 keer de trap op en af en maak alles nog een keer schoon wat volgens mijn man al lang schoon is, ‘als je nog harder poetst, houden we geen tafel meer over’ aldus mijn man. Mijn nesteldrang heeft het toppunt bereikt en ik laat hem stiekem kletsen. Alles moet klaar zijn voor ik ga bevallen.

Zaterdag 12 mei 13.00 uur Bas is wakker en gaat even wat eten, ik heb helemaal geen honger. Ik ga even een middagdutje ga doen. Ik heb afgelopen nacht niet zo heel goed geslapen en aangezien ons oudste zoontje al naar opa en oma is, is het rustig in huis. Pakken die kans dus!

Zaterdag 12 mei 16.00 uur Ik heb goed geslapen en ben nogmaals even onder de douche gaan zitten. De voorweeën blijven en onder de douche kan ik goed ontspannen. De weeën zetten verder niet door en we besluiten daarom dat we een rondje gaan rijden met de auto. Ik word altijd heel rustig als ik in de auto zit en mijn man zag zijn kans schoon om een rondje te gaan rijden in onze nieuwe auto (drie dagen hiervoor hebben we een nieuwe auto gekocht omdat we tot de conclusie kwamen dat een kinderwagen en een buggy niet ging passen in de kofferbak, dus hallo stationwagen)

Zaterdag 12 mei 17.30 uur We komen thuis en ik moet heel nodig plassen, na een paar minuten denk ik ‘dit duurt wel heel lang’. Mijn vliezen zijn gebroken. We hebben de verloskundige gebeld en ze zou rond 20.00 uur bij ons zijn.

Mijn man gaat gauw wat eten en ik rommel nog mooi verder in huis.

Zaterdag 12 mei 20.00 uur De verloskundige is bij ons. Ze vermoed dat ik bovenin een scheur heb waardoor ik nu vruchtwater verlies. Ik heb 3 cm ontsluiting maar de weeën zijn nog niet krachtig genoeg. Ze zegt dat we vanavond lekker moeten proberen te slapen want we konden nog wel eens een drukke nacht krijgen.

Zondag 13 mei 00.30 uur Moederdag! Ik schrik wakker en ik schiet gelijk in de pufstand. Zo hallo, daar zijn de weeën, we zijn begonnen. Dit ging heel snel. Ik lig nog in bed als ik een ‘plop’ voel in mijn buik en daarna leek het alsof er een vloedgolf tussen mijn benen wegliep. Ik zeg tegen mijn man dat mijn vliezen nu echt gebroken zijn en dat hij de verloskundige moet bellen. De weeën komen om de 3 a 4 minuten en ik kan ze nog goed opvangen.

Zondag 13 mei 00.40 uur De verloskundige is er. Ze voelt dat ik ruim 6 cm ontsluiting heb en de weeën komen mooi regelmatig. Ik moet mij al focussen op mijn ademhaling en praten gaat met tussenpozen.

We besluiten dat we richting het ziekenhuis gaan. Ik moet mij nog even omkleden en terwijl iedereen druk is om alles te regelen en bij elkaar te pakken, trek ik tussen het puffen door ons dekbed nog recht. Mijn man vond dit echt zo’n onzin, maar moeders moest dit doen (nesteldrang2.0) Terwijl de verloskundige toch wel een beetje haast heeft, had ik minder haast. Ik zucht rustig de weeën weg tijdens het aankleden en ook midden op de trap sta ik stil om alles weg te puffen, bij de auto sta ik weer stil om alles weg te puffen. De verloskundige had de auto al gestart en stond al klaar om te vertrekken. Toen ik uiteindelijk in de auto zat, moest mijn man plankgas geven om de verloskundige bij te houden. We moesten NU naar het ziekenhuis.

Zondag 13 mei 01.30 uur We zijn in het ziekenhuis aangekomen. Ik word met de rolstoel naar de verloskamer gereden en ik mag op bed gaan liggen. De verloskundige belt de kraamzorg organisatie dat ik een poliklinische bevalling heb en dat er een partusassistent ingezet mag worden (dit is een kraamverzorgende die de verloskundige ondersteunt bij de bevallingen)

Zondag 13 mei 01.50 uur Ik begin persweeën te krijgen en ik zeg dat ik het niet meer kan tegenhouden. We zijn nog steeds alleen met de verloskundige en ze zegt dat ik het nog even vol moet houden.

Zondag 13 mei 02.00 uur Ik houd het echt niet meer langer tegen en ik mag eindelijk persen. Na een paar persweeën zegt de verloskundige dat ik heel even moet stoppen. De navelstreng zit om het nekje van de baby en de verloskundige moet de navelstreng direct doorknippen terwijl de baby ‘nog niet helemaal geboren is’.

Zondag 13 mei 02.07 Na 7 minuten persen werd onze tweede zoon geboren, mijn mooiste moederdagcadeau.

● Noud Antonie Laurens van Dellen│13-05-2018│02.07 uur│3920 gram│52 cm

De partusassistent was te laat voor de bevalling, maar ze heeft mij nog kunnen helpen met douchen en is rond 04.30 uur met ons meegereden naar huis. Daar hielp ze ons even op weg en konden we in ons eigen bed heerlijk slapen. Rond 10.00 uur kwamen opa en oma Thijs brengen en zag hij zijn kleine broertje voor het eerst.