3 jaar geleden
Mijn bevallingsverhaal met een keizersnede en uterusruptuur
Soms moet je iets van je afschrijven. Als de notities in je telefoon niet helemaal voldoende zijn, dan misschien hier publiceren wel.
In 2018 werd onze dochter via een geplande (maar onverwachts eerdere) keizersnede geboren. Al met al een hele prettige ervaring, op natuurlijk de pijn van de operatie na..
Een jaar later mocht ik weer zwanger worden. Dit keer van een jongen. Dit keer gingen we voor een vaginale bevalling, mocht dit lukken. Omdat hij groot werd geschat, werd ik ingeleid met 39 weken (om de kans van slagen te vergroten) en kreeg ik een ballonnetje om te beginnen. Om 1.00 ‘s nachts viel deze eruit, die braken mijn vliezen en kreeg ik pittige weeën, heb verder ook geen wee-opwekkers meer gehad. De weeën thuis en onderweg naar het ziekenhuis waren we oké en prima op te vangen . In het ziekenhuis kreeg ik een enorme, gemene, pijnlijke weeenstorm die een stekende pijn naliet. Ik heb toen vrij snel een ruggenprik gekregen, omdat het écht niet te doen was. Alleen daalde mijn bloeddruk de hele nacht, waarop de baby weer reageerde met dalende hartslagen en mocht ik dus geen ruggenprik meer gebruiken, in de hoop dat zijn hartslag stabiel zou worden. Ik had wel al vrij snel 3 cm en niet veel lager 6 cm. Om 6.00 kwam de gynaecoloog toch met de voorkeur voor een keizersnede, omdat de baby zijn hartslag bleef dalen. Hier hebben we snel mee ingestemd, want hij had het gewoon niet goed meer helaas.
Uiteindelijk bleek dit een goede keuze, want tijdens de keizersnede bleek dat mijn litteken aan het scheuren was. Dit verklaarde de pijnlijke steken tijdens de weeën. Ook heb ik nog een kleine bloeding gehad. Ik ben hier zelf best van geschrokken en vond het toch best heftig allemaal. Toch kijk ik niet met een negatief gevoel terug en ben ik vooral blij met het handelen van de gynaecoloog en mijn gezonde baby. Inmiddels zijn we twee maanden verder en gaat het herstel heel goed en kunnen we volop genieten van baby nummer 2.