Mijn bevallingsverhaal life of Scott deel 5

Voor de mama’s die zich schuldig voelen om sommige gedachten. Ik heb snachts nog wenend gezegd: “waarom wou ik dit? Waarom hebben we dit gedaan? Ik was echt gelukkig ervoor en ik voel mij zo zo zo slecht!” Ik had een enorm verdriet. Er zijn zeker nog mama’s die dit denken en is helemaal niets mis mee. Want ik zie hem echt ontzettend graag, maar het wenen was gewoon zo extreem en ik was zo moe en op. Alles liep gewoon zo slecht!

Ik startte terug met werken en Scott ging naar de crèche. Ookal had ik een enorme schrik om te stoppen met medicatie tegen reflux. Toch verliep dit redelijk oké.

We hebben ook beslist om Scott op zijn eigen kamer te laten slapen. Aangezien wij in de zetel sliepen, was hij toch alleen in onze kamer. Daarna konden wij gelukkig weer in ons eigen bed slapen.

We kregen een afspraak in UZ Gent met een leverspecialist. Daar deden ze opnieuw onderzoek. Ze testten nog op verschillende ziektes. Ik dacht dat alles al getest was maar er waren nog enkele testjes die nog niet getest waren.

De dokter zei om nog niet in te zitten over een biopsy, ze zei dat ze het gevoel had dat het met tijd ging beteren.

De testen op ziektes ging enkele dagen duren en dan ging ik telefoon krijgen.

Woensdag de week erop vroeg mij iemand op het werk hoe het was met scott. En ik keek direct op cozo of de resultaten binnen waren. & inderdaad, alles stond erop! Hij teste positief op herpes virus. Hij had IGM antistoffen.

Het was al na 19u, dus de dokter was niet meer bereikbaar. Ik begon Google af te zoeken (nooit doen maar soms sterker dan jezelf). Ik las vanalles, vooral over het hoog sterftecijfer bij baby’s. Maar hoe kon hij dit gekregen hebben dan? En hebben we dan zoveel geluk gehad?

Hele avond/ nacht vanalles gelezen online en forums en studies. Sochtens klaar aan m’n gsm om ziekenhuis te bellen. Je komt altijd eerst bij de receptie, die vond het niet nodig om de dokter te melden dat de resultaten binnen zijn. (Dit was getest in uz Gent, die dokter was in verlof. En in ziekenhuis Deinze kregen ze hier geen melding van)

Erna kreeg ik nog even het antwoord naar m’n hoofd geslingerd dat Scott wel niet ging dood gaan in paar uur wachten. Euhm? Nee inderdaad, want de antistoffen wilden eigenlijk zeggen dat het al voorbij is en dat dit de reden is/ was van de infectie. Maar ik heb zojuist hele nacht gelezen dat heel veel kindjes hieraan overlijden en u vindt dit duidelijk niet belangrijk? Die zat daar niet op de juiste plaats.

Maar goed uiteindelijk de dokter gehoord en opnieuw controles gedaan. Eigenlijk moeten we het positief bekijken. Dit wilt zeggen dat er waarschijnlijk geen afwijking is aan zijn lever en dat het echt gewoon tijd nodig heeft.

Scott heeft het niet van mij gekregen, maar hoe hij het dan wel opgelopen heeft weten we niet en zullen we waarschijnlijk ook niet meer te weten komen. 

Ondertussen is zijn we weer wat verder en gaat alles heel goed met scott. Binnen een maand hebben we weer een controle voor zijn lever.