Mijn bevallingsverhaal | Isa Noé

18 december 2017. De uitgerekende datum. Ik wist dat de kans klein was dat ik op die datum zou bevallen maar stiekem hoopte ik het wel. Helaas bleef het die dag erg stil. En de dagen daarna ook. Het bleef zo stil, dat ik met 41 weken en 2 dagen toch maar werd gestript door mijn verloskundige. De dag nadat ik gestript was begonnen de weeën rond ‪20:00 uur‬. Ik had rug- en buikweeën, welke om de 10 minuten kwamen. Rond ‪00:00 uur‬ werden de weeën erger en kon ik ze op geen enkele manier opvangen. Ik besloot mijn verloskundige te bellen en zij kwam rond 1:00 uur naar mij toe om te kijken hoeveel centimeter ontsluiting ik had. Ik zat -helaas- pas op 1 centimeter ontsluiting, maar omdat ik zoveel pijn had en ik volgens haar de volgende dag geen kracht meer zou hebben voor de bevalling, zijn we doorgestuurd naar het ziekenhuis. Eindelijk!

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis had ik 3 centimeter ontsluiting. Mijn vliezen werden direct gebroken en ik koos er meteen voor een ruggenprik te nemen, ondanks dat ik 9 maanden lang had geroepen dat ik wilde bevallen zonder pijnstilling. Dit plan is deels geslaagd want de ruggenprik werkte maar 3 uur. Na die 3 uur kwamen de rug- en buikweeën terug. Na 2 keer een hogere dosis van de ruggenprik gekregen te hebben -zonder succes want de weeën bleven ontzettend pijnlijk- werd gekeken hoeveel ontsluiting ik had. Inmiddels zat ik op 8 (!) centimeter ontsluiting en nog geen uur later op 10 centimeter; ik mocht eindelijk persen. Na een pijnlijk en heftig uur lang persen is onze dochter Isa Noé eindelijk geboren op 29 december 2017.