Mijn bevallingsverhaal deel 3

15 juli 2022 Natuurlijk was ik al vroeg wakker, want eindelijk gingen ze vandaag actie ondernemen en het was dus wel zeker dat ons kereltje nu echt onderweg was. Nadat mijn man ook was aangekomen in het ziekenhuis, werd ik aan het infuus gekoppeld, werden mijn vliezen gebroken en werden de weeën opwekkers gestart.

De eerste 20 minuten was het goed te doen, toen moesten ze de opwekkers verhogen. Toen begon direct de weeën storm. Jeetje, wat een pijn. Ik kon niet meer op adem komen, verkrampte en begon over te geven.

Bij de derde keer ophogen zagen ze dat dit wel heel heftig was, en hebben ze de opwekkers weer omlaag gezet en mij gevraagd wat ik wilde. Doodsbang was ik voor de ruggenprik, maar op dit moment wilde ik hem zo graag!

Na vijf minuten kwamen ze me al halen, maar zo makkelijk ging het allemaal niet. Door de storm, mijn verkrampte lijf en met het overgeven erbij lukte de eerste keer prikken niet. Een andere arts kwam en prikte meteen goed. Wat een opluchting! Ik kreeg een ijsje en kon weer even lachen en op adem komen.

Maar dat was van korte duur. De ruggenprik zat toch niet helemaal goed, en na een goede drie kwartier kwam de weeënstorm er dwars doorheen. Uiteindelijk lukte het met behulp van mijn man en de verpleging om in mijn bubbel te komen en de weeën weg te puffen. Toen kwam er nog een probleem: 5 cm ontsluiting en al persdrang hebben. Zijn hoofdje lag al zo ontzettend laag; ik moest volhouden. Gelukkig gingen de laatste centimeters nog vrij vlot. Om 18:00 mocht ik meegaan persen, wat een opluchting. Het is fijn eindelijk aan die drang toe te mogen geven.

Peper in dat kontje en gaan, dat dacht ik en gaf al mijn kracht en energie tijdens elke wee, iedereen stond een beetje versteld hoe snel ik vanaf dat moment ging want na 3 kwartier stond zijn hoofdje, het was nog 1 a 2 keer persen, en daar was ons wonder dan, trotser dan trots op mijn man, hij wist niet of hij de navelstreng wel door wilde knippen, uiteindelijk heeft hij onze kleine man zelfs aangepakt toen hij geboren werd om na een tijdje ook de navelstreng door te knippen!

In de volgende blog stel ik jullie voor aan onze kanjer, onze grootste trots, onze zoon! 💙