Mijn bevallingsverhaal : Chloë en Féline

Ik keek er zo naar uit, niet zozeer naar de bevalling. Maar meer naar het ontmoeten van onze twins. De laatste weken waren pittig. Hele dagen harde buiken en behoorlijk immobiel.

Dat vergeten we dan ook maar snel. Een tweelingzwangerschap is absoluut anders en ook stukken pittiger dan een eenlingzwangerschap vind ik zelf..

Tot 28 weken lag kindje 1 in stuit en kindje 2 lag het meerendeel van de zwangerschap al dwars. Maar kindje 1 was gedraaid! Dus een go voor een vaginale bevalling. Met de volgende echo’s bleef dit. Zelfs toen ik met 35 weken kwam voor een extra controle aan de CTG ivm veel harde buiken.

Maar helaas.. 36+1 hadden we een reguliere afspraak met echo. En je raadt het al. Kindje 1 lag in stuit. En hoe! Kindje 2 lag overigens nog steeds dwars. Zucht, daar ging mijn gewenste vaginale bevalling. Keizersnede zou het hoe dan ook worden. Ik mocht een poging doen om een stuitbevalling te doen, maar durfde dit niet aan..

Afspraak plannen, ondertussen zakte de moed mij in de schoenen. Geplande keizersnede op 37+6 weken. Waarom? Ik kon niet meer! Gezien mijn psychische verleden en een relatief zware zwangerschap koste mij dit een aantal dagen om te verwerken. Ik telde de dagen af tot die 37+6 weken. Little did we know dat ik dat termijn dus mooi niet ging halen..

Zondag 1-11 ik had echt veel harde buiken. Toch maar naar het ziekenhuis. Hopen op een bevalling.. na een extra keer heen en weer rijden omdat kindje 1 zich niet liet zien op de CTG, weer naar huis. Oudste dochter ophalen en weer richting huis. Helaas nog geen bevalling. Bij onze oudste begon dit met weeën en heb ik nooit harde buiken gehad.

20.20 Ik lag net goed en wel op de bank, vriendlief had een glas drinken voor mij neer gezet. Hij loopt weg richting de keuken en ik voelt iets. Er knapt iets in mijn buik, ik begin te gillen van schrik en ik voel iets nats en warms! Vruchtwater, fuck van die bank af!

Vriendlief kwam terug gerend en zag wat er gebeurde. Als je visueel ingesteld bent zie dan even voor je dat hij een vreugde dansje deed. Hij was zo blij voor mij. Niet meer langer wachten! Schoonmoeder bellen voor oppas, we waren daar 1,5 uur eerder weggegaan en ze dacht eerst dat we een geintje maakten, wij konden ons lachen niet laten. Maar gelukkig kwam ze en zag ze dat het daadwerkelijk begonnen was!

Na een telefoontje vol adrenaline naar het ziekenhuis. Weeën waren ondertussen langzaam begonnen, eerst maar een CTG maken.

Om 22.00 lag ik nog aan de CTG, maar het was tijd om naar de kamer te gaan om mij voor te bereiden op de keizersnede. Bij de oudste beviel ik in minder dan 5 uur.. weeen zaten nu al op de 2 a 3 minuten. Dus het ging vlot.

Tijd op de kraamkamer was er nauwelijks. Ik was net goed en wel binnen gereden toen er ineens meerdere verpleegkundigen binnenkwamen om mij naar de OK te rijden. Vanaf dat moment ging het snel. Ik ben hier ook stukjes van kwijt omdat het zo rap ging. 10 man moest wat van mij weten, allergieën, gewicht, bloeddruk band om, infuus erin. Alles moest geprikt worden, inclusief de ruggenprik. Ooit eerder gehad en dat was erg naar! Maar deze keer viel het mij heel erg mee. Helaas wel weer misselijk en flinke bloeddruk dalingen. Ik weet ook niet wat voor medicatie ik allemaal in mijn lijf gespoten heb gekregen om mij goed te blijven voelen..

Iets voor 23.00 begon naar mijn idee de operatie. En om 23.07 werd onze eerste dochter geboren na wat geduw op mijn buik, daar was ze, Chloë, een flinke krijs, 1 seconden een blik werpen op mijn kindje en weg was ze. Nog geen minuut later kwam Féline al uit mijn buik. Haar heb ik alleen gehoord en niet gezien, tenminste ik kan het mij niet herinneren..

Ik werd gehecht, kindjes werden gecontroleerd en deden het super! Chloë 50 cm en 2970 gram, en Féline 48 cm en 2600 gram 

Onze eerste ontmoeting, heel speciaal! Helaas ivm de drukte op de afdeling konden de kindjes niet bij mij blijven en moest papa met de kids met de verpleegkundigen weer mee terug naar de afdeling. Het was 0.30 toen ik van de recovery werd opgehaald. High van de morfine, een lege slappe buik en een flink litteken verder. Maar ik had wel 2 dochters! Niet de bevalling waar ik op had gehoopt. Want een keizersnede is niet niks.

Maar Chloë en Féline waren en zijn gezond. En dat was het aller belangrijkste ❤️