Mijn bevallingsverhaal CA

Mijn bevallingsverhaal,

Hi allemaal, dit is mijn derde blog alweer! In mijn eerste blog heb ik ons voorgesteld. En mijn tweede blog gaat over mijn zwangerschap.Deze keer gaat het over mijn bevallingsverhaal.

Het begon allemaal op woensdag 18 Juli 2018,dat was namelijk de uitgerekende datum. Op die dag gebeurde er natuurlijk helemaal niets. De dag daarna was anders dan alle andere dagen. De baby was minder actief dan normaal, zou ze slapen? Moet ik de verloskundige bellen? Ach Ik voel haar straks vast wel weer. Dat waren de vragen die door mijn hoofd heen gingen. Uiteindelijk was het avond en nog steeds vrijwel niks meer gevoeld. Normaal gesproken kwam ze vooral in de avond flink tot leven. Die donderdag avond bleef het ook heel stil. Na een aantal keer gedacht hebben dat ik misschien de verloskundige maar moet bellen heb ik dat gelukkig toch gedaan. Ik kon gelijk langs komen en omdat wij vlakbij de verloskundige praktijk wonen ging ik lekker eigenwijs op mijn fiets er naar toe. Tijdens de controle bleek er toch iets niet goed te zijn. De hartslag van de baby was namelijk veelte hoog, de verloskundige heeft me gelijk meegenomen naar het ziekenhuis. Onderweg belde ze het ziekenhuis dat we we aan kwamen en ik gelijk onder controle moest. Ze vertelde mij dat ik mijn vriend moest bellen dat hij ook gelijk naar het ziekenhuis moest komen. De verloskundige wou me niet ongerust maken maar ze reed zelf door rood dus ik wist wel dat het niet goed zat.

In het ziekenhuis aangekomen moest ik gelijk aan de apparatuur om de baby en mij goed in de gaten te houden. Het was al vrij snel duidelijk dat ik toch echt de hele nacht moest blijven en misschien wel sprake van een keizersnee kon zijn.

Gelukkig viel het mee. Wel was te zien dat ik ook al beginnende weeën had. Na een hele slechte nacht met heel weinig slaapt mocht ik de volgende ochtend weer naar huis. Wel moest ik zaterdag en zondag terug komen voor controle.

Toen ik eenmaal thuis kwam werden de weeën ‘s avonds voelbaar heftiger. Ik heb de hele nacht dan ook lopen ijsberen door ons huis heen. Mijn vriend moest de volgende ochtend werken en is dan ook gewoon aan het werk gegaan. Ik dacht dat ik het tot 13:00 wel kon volhouden, dan moest ik namelijk weer voor controle komen. Vrij snel kwam ik erachter dat het toch niet haalbaar was. Ik kon niet meer, ook kreeg ik geen hap (eten/drinken)door mijn keel. Toen mijn vriend thuis kwam van zijn werk hebben we gelijk het ziekenhuis gebeld en gelukkig mocht ik eerder Komen,we zijn er zo heen gegaan zonder ook maar spullen mee te nemen.

Ergens kon ik het niet geloven dat het dan eindelijk zover was en dat het de dag zou zijn dat ons kleine meisje geboren zou worden. Bij aankomst in het ziekenhuis moest ik gelijk weer aan allerlei apparaten. Helaas had ik nog maar 3 cm ontsluiting. Toen ze mijn vliezen braken zat er meconium bij het vruchtwater.

Een aantal uren verder mocht ik eindelijk even los van alle apparatuur om te gaan douchen. Wat heb ik genoten van dat moment zeg! Ondertussen was mijn vriend onze spulletjes aan het ophalen.Na de douch moest ik gelijk weer in bed.Ik wist niet meer hoe ik liggen moest, ik had alle posities in bed al gehad en niks voelde meer fijn. Vanaf dat moment werden de weeën nog heviger. Na twee slechte nachten en geen eten en drinken viel me dat zwaar, ik riep ook de hele tijd: ik kan dit niet! Ik kan dit niet! Ik vroeg om een ruggenprik. Maar ik mocht geen pijn stilling, de hartslag van de baby was alweer niet hoe het hoorde te zijn. Ook bleef mijn ontsluiting maar hangen op 9cm. Vanaf dat moment vertelde ze me dat we zouden gaan beginnen met de bevalling. Ik kon het niet geloven en ik zei dat het nog wel een aantal uur zou duren voordat ze er zou zijn. De verloskundige probeerde me hoop te geven en ze zei dan ook, om 17:00 is jullie meisje er.

Met 4 vrouwen sterk stonden ze om mijn bed om me te helpen. Ik vond het vreselijk voor mijn gevoel stonden ze te wachten tot ik een perswee kreeg. Het koste een hoop moeite en moest de verloskundige me letterlijk helpen. Uiteindelijk om 17:06 werd Chélin Aveya Martins Lopes Tavares geboren.

Ze had de navelstreng om haar nekje en ze zag er erg droog uit. Ze zat helemaal onder de velletjes van de droogte. En mijn vruchtwaterzak was ook nog eens verkalkt. Volgens de uitgerekende datum was ik drie dagen over tijd. Maar achteraf was ik al langer in verwachting dan dat ze dachten. Het had dus niet langer moeten duren. Maar goed, Ik voelde me zo trots en opeens voelde ik me weer mezelf. (Tijdens de bevalling voelde ik me totaal niet mezelf). Wat ik me goed herinner is dat ze heel veel haartjes had over haar hele lijfje. En wat was/is ze prachtig. Alles zat erop en eraan, ook de controles waren verder helemaal goed gelukkig. We moesten wel een nachtje in het ziekenhuis blijven i.v.m. de meconium.

De volgende ochtend mochten we lekker met z’n drietjes naar huis. Vanaf dat moment kon het genieten echt beginnen! We hebben volop genoten en uiteraard doen we dat nog steeds. Inmiddels is ons kleine meisje alweer bijna 10 maanden.

Liefs Geesje,

volgen jullie ons al? https://www.instagram.com/geesjejohanna/