Mijn bevallingsverhaal

De bevalling van Christian heeft mij getraumatiseerd. De bevalling duurde 22,5 uur lang.

Maar echt waar, tijdens persen zei ik echt uit mijn mond “het is zo heftig nu maar ik wil nog wel 2e kind“.

De verloskundigen, tolk en Vincent stonden te kijken van 😦😦😦

Ze hebben nooit gehoord van iemand met trauma bevalling blijkbaar 🫣😂

17/9 brak mijn vliezen om half 5 in de vroegochtend. De weeën begon al snel en kon dat goed opvangen. De verloskundige kwam langs voor de controle. Mijn ontsluiting was 2 cm.

De hele dag rondjes gelopen, tussendoor even zitten, onder de douchen, op de wc, bij de keuken en in de bed om mijn weeën opvangen. In het begin van middag kwam de verloskundige weer langs. Nog steeds 2 cm ontsluiting had ik. Ik baalde maar had goed onder de controle van mijn weeën.

Eind van de middag kwam de verloskundige weer terug. Nog steeds 2 cm ontsluiting. Ik raakte bijna oververmoeid door lang puffen en mijn weeën opvangen. Vincent maakte de bevallingsbad klaar voor mij.

In de avond na 16 uur lang bezig, verloor ik mijn controle over mijn weeën vanwege oververmoeidheid. De pijn was zo heftig geworden en het kwam ook snel in mijn rug en benen weeën. Die pijn was verschrikkelijk en heeft mij getraumatiseerd. Alle drie weeën plekken in mijn lichaam. Ik heb nog nooit zo erg pijn gevoeld in mijn leven.

De verloskundige kwam meteen langs en gecontroleerd hoe ik ver was met de ontsluiting. Nog steeds 2 cm ontsluiting.

Ik ging in de bevallingsbad om proberen weer mijn controle te halen alleen die pijn was al zo heftig. Na anderhalf uur was ik echt uitgeput. De verloskundige vroeg mij of ik goed vond om naar het ziekenhuis te gaan. Ik vond zo moeilijk want ik wilde zo graag thuis bevallen. Maar ik accepteerde want ik had zelf ook niet goed gevoel bij.

Zij bood mij ook over de ruggenprik. Ik was echt tegen van de ruggenprik maar door de pijn begon ik echt goed nadenken wat ik wil. De verloskundige gaf mij ruimte om keuze te maken. Om 21.00 uur gingen wij naar het ziekenhuis. De tolk is ook gekomen want wij willen niks mislopen met de communicatie tussen ziekenhuis en wij. De tolk is betrouwbaar en ik ken haar 15 jaar lang. Wij hebben een speciale band. Zij vond een mooie eer dat zij erbij mocht zijn tijdens mijn bevalling🩷 zij kent mij toen ik 12 was.

Om half 10 avond besloot ik toch om ruggenprik te nemen. Ik was zo bang en Vincent steunde mij erom. Het is gelukt en na 10 minuten was de pijn verzachten. Ik was zo blij en ook suf 😅 Ik kreeg daarna ook infuus voor mijn ontsluiting om op te wekken. 

18/9 nacht : om 01.30 ongeveer zat ik op 9 cm ontsluiting. Half uur later kreeg ik persdrang. Om 02.30 had ik volledig ontsluiting 10 cm🥳. Ik wilde niet liggen bevalling. Ze hebben een oplossing bedacht want mijn benen waren verdoofd door de ruggenprik. Ik ging rechtop zitten met mijn gebogen knieën zodat ik alles kon zien wat er gaat gebeuren.

Ik mocht al beginnen met persen. Het ging zo goed totdat op dat moment zei de bezorgde verloskundige dat hij binnen 20 min eruit moet vanwege zuurstofgebrek en zijn hartslag zakte snel. Ik bleef door met persen en zijn hoofdje kwam eindelijk in mijn geboortekanaal. Maar hij zat vast… ik voelde dat hij helemaal vast zat. Zijn hartslag zakte verder. Ik bleef door met persen en het lukte niet… De verloskundige vroeg mij toestemming om inknippen en vacuümpomp te gebruiken om te voorkomen van ruptuur. Ik zei doe maar! Hij moet eruit! Ik voelde de injectie en knippen van schaar heel goed. De ruggenprik was toen uitgewerkt😅

Ik ging door met persen en ik had laatste kans om nog 1x persen want hij moest echt eruit. Anders moest ik onder de mes. Dat wilde ik absoluut niet! Ik wil een natuurlijke bevalling hebben ondanks dit situatie.

Om 03.28 uur werd Christian geboren met de hulp van vacuümpomp !🥺

Hij was zo klein 47 cm en woog 3 kg. Toen Christian net eruit kwam, spoot mijn …. zo erg van bloed vanwege een flinke scheuren van binnenkant en buitenkant. Vincent zag het en hij raakte beetje paniek. Hij zei “gaat t goed met Emily?” Ik zag Vincent al paniek en ik snapte niet. Ik ging kijken naar beneden en zag overal bloed. De placenta kwam na 2 min geboren. De navelstreng wilde ik laten uitkloppen alleen ik verloor zoveel bloed dus het moest snel gebeuren met de navelstreng knippen. (Vincent heeft gedaan) Ik raakte bijna weg en mijn bloeddruk zakte verder. Christian was even meteen verplaatst naar Vincent. Ik had een gevoel dat ik moet slapen maar ik bleef volhouden wakker want ik was echt bang dat ik niet meer zal wakker worden door veel bloed verloren.

De verloskundigen waren fantastisch 🩷 ondanks mijn zware bloederige bevalling hadden ze veel geduld met mij en ze vertelden alles wat ze gingen doen en ze vroegen mij ook toestemming. Ze gaven mij de ruimte. Zo fijn was dit🩷 En mijn vriend Vincent… ik heb geen woorden voor hoe ik dankbaar ben met hem🩷 hij is mijn held✨

Ik kreeg een infuus voor ijzer en mocht pas om half 4 middag naar huis. Tot wij thuis kwamen, kruipte ik gelijk in mijn bed want ik kon niet goed lopen en ik word ook snel duizelig. Ik had zoveel pijn van de hechtingen. Ik had meer dan 10 hechtingen. Hoeveel precies weet ik niet meer😅 De kraamzorg kwam en zij zag al meteen dat ik erg moeilijk had. Zij vroeg meteen hoe het gaat met mij. Ik stortte in en huilde veel. Ik zei “het was zo heftig." Ïk was zo bang dat ik niet haalde of wat als ik thuis bleef. Die pijn wil ik nooit meer meemaken. Het was verschrikkelijk.

Na drie dagen in bed gekluisterd en veel tranen gehad, begon ik langzaam opstaan uit de bed. Ik bleef door met de borstvoeding geven want ik had problemen met de borstvoeding geven. Het was zo zwaar om hem borstvoeding te geven omdat ik zelf nog moest herstellen. Elke keer als ik naar Christian keek, werd ik snel emotioneel van geluk🍀 wij hadden een hele fijne kraamweek ondanks zat ik niet elke dag in roze wolken🩷

Christian heeft mijn leven voorgoed veranderd✨ Na een maand heb ik geaccepteerd en plek gegeven van mijn bevalling. Omdat ik zoveel herhalingen vertelde over mijn bevalling met mijn familie en vrienden. Nu is een jaar geleden. Wauw, een jaar geleden🥺 de bevalling is niet vanzelfsprekend. Ik gun iedereen een droombevalling alleen bestaat dat altijd niet…

(Tijdens in het ziekenhuis heb ik 2x katheter gekregen omdat ik niet zelf kon lopen naar de wc door de ruggenprik🥴 ik breng zelf ook vaak katheters aan de ouderen terwijl ik nu dit ook meemaakte😅 het was zo raaaaar!!!)

Dat is mijn bevallingsverhaal ✍🏻