Mijn bevallingsverhaal (36 weken en 5 dagen zwanger)

In mijn vorige blog heb je kunnen lezen over mijn zwangerschap, en dat ik met 36 weken en 4 dagen zwangerschap een bloeddruk van 178/110 ben ingeleid, omdat toen wel duidelijk was dat de vergiftiging toch echt had doorgezet. Ik had die week vanaf maandag al niet goed geslapen, en toen we voor controle CTG en bloeddruk kwamen had ik dus al een slecht voorgevoel. Ik wist dat er iets niet goed zou zijn, af en toe had ik pijn tussen mijn schouderbladen en dit meldde ik dan ook direct bij de verloskundige die mijn bloeddruk kwam meten.. Toen dus bleek dat hij zo hoog is is er meteen ingegrepen. 

De gynaecoloog werd gebeld, en samen besloten ze dat ik moest worden ingeleid. Ik had al een CTG gehad, en dat was in orde. Automatisch werd mijn bloeddruk om de 10 minuten gemeten en ik kreeg een infuus met magnesium tegen de vergiftiging en labetalol (bloeddrukverlager waarvan ik eerst een lagere dosis kreeg maar dan in pilvorm). Op dit moment stonden er heel veel mensen om mij heen.. Niet alleen mijn ouders en mijn vriend, maar ook 2 verloskundigen, 3 zusters en de gynaecoloog. Omdat ik eerst een hoge dosis magnesium in een minuut zou krijgen moest de gynaecoloog wachten tot dat gebeurd was. Ik weet nog steeds niet waarom dit was, en puf om te vragen had ik niet, alles ging in een roes aan mij voorbij, en ik liet alles maar op mij afkomen. Ik zal ook wel een heleboel zijn vergeten van wat er die dag is gedaan/gebeurd. 

Ondertussen was mijn urine onderzocht en er zat inderdaad weer veel eiwit in. Daarom werd er weer bloedafgenomen en ook de uitslagen hiervan waren niet goed. 

Toen heeft de verloskundige mij ingeleid, ik bleek al 2 cm ontsluiting te hebben, wat ook al wel aangaf dat mijn lichaam er al wel zat van was en het niet meer aan kon. Ik heb toen een pilletje gekregen. En ben 's avonds na het bezoekuur naar de kamer gegaan waar ik die nacht zou blijven. Mijn bloeddruk was gezakt, en dus leek het de gynaecoloog beter dat ik die nacht nog zou kunnen 'slapen'. Ik lag met nog 3 dames op de kamer, 2 ervan waren al bevallen maar hun kindjes lagen op de kinderafdeling want die waren beide te vroeg geboren.

Op onderstaande foto was ik net ingeleid, achteraf nu ik terug kijk zie ik pas hoe slecht het ging. Ik heb mij behalve hoofdpijn en vermoeidheid niet ziek gevoeld. Maar zie hier toch wel dat ik dat toch echt behoorlijk was. Mede door hoeveel vocht ik vasthield in mijn gezicht, handen en enkels.

                

Van slapen was die nacht niet veel gekomen. Ik had wat hele lichte krampen, maar die waren niet zo erg dat ik dacht dat die ook daadwerkelijk voor ontsluiting hadden gezorgd. Die ochtend ben ik na het ontbijt opgehaald om kwart voor 9, en werden mijn vliezen gebroken. Ik had dus toch 3 cm ontsluiting!

Na het breken van mijn vliezen gebeurde er vrij weinig, en daarom besloten ze me ook in mijn andere hand een infuus te prikken om weeën opwekkers toe te kunnen dienen. het was inmiddels 10:15. Dit mocht niet bij het andere infuus in omdat de medicatie die ik in die hand kreeg de werking van weeën opwekkers tegen gaan, en dan zou het dus al tegen worden gewerkt voor dat het uberhaupt in mijn bloedbaan komt. 

Nadat ik het infuus had  gekregen kwamen de weeën wel, maar heel licht. ik kon ze heel makkelijk 'uitzitten'. Daarom werd om 11:00 de dosering omhoog gezet. Toen werden de weeën inderdaad heftiger, maar nog steeds kon ik ze prima zelf aan.

11:45 uur. De verloskundige kwam checken hoeveel ontsluiting er was.Ik had 4 cm, en toen ze zij dat het erg goed ging, en hoe knap ze het vond dat ik zo rustig bleef (goh! ik krijg medicijnen waarvan ik hartstikke suf word, dus zo gek nog niet he..dacht ik) Ook zei ze dat het ongeveer 1 centimeter per uur/anderhalf uur was altijd. Toen zakte de moed me wel even in de schoenen, maar joh.. ik redde het nog prima, en kon de weeën goed opvangen. 

Mijn ouders en zus zijn toen de kamer uitgegaan. Ze wilden even koffie gaan drinken, ik was tenslotte niet alleen, maar vriend die was gewoon bij mij. Toen werden de weeën ineens zo heftig! Ik wist niet wat me overkwam. Zo ineens had ik ontzettend veel pijn dat ik heb geschreeuwd om een ruggenprik. Mijn vriend die vulde wat vragen in (die moet je invullen wanneer je een ruggeprik wilt) en ondertekende deze. Ondertussen werd ik klaar gemaakt om naar de o.k. te gaan waar ik de prik zou krijgen.

De verloskundige zag hoeveel pijn ik had en dus zei ze deze eerst! Ik mocht eerst voor de ruggenprik en dan de andere mevrouw die ook aan het bevallen was. 

om 12:15 moest ze voor dat ik naar de o.k. zou gaan natuurlijk checken hoeveel ontsluiting ik had. Terwijl ze aan het voelen was zei ze: "Je krijgt gen ruggeprik meer. Je hebt volledig ontsluiting 10 cm, en je mag zo gaan persen!" Ze belde de gynaecoloog op om dit te vertellen, en die reageerde vol verbazing.. dat dat heel snel is gegaan. in een half uur tijd van 4 naar 10 cm!! Mijn zus was inmiddels terug. Toen we vertelden dat ik zo mocht gaan persen omdat ik volledige ontsluiting had raakte ze lichtelijk in paniek omdat mijn moeder naar huis was gegaan om de hond uit te laten, ik had tenslotte nog maar 4 cm toen ze net wegging, en het zou dus nog wel even gaan duren. Niet dus, en mijn zus is snel naar mijn vader gegaan om het te vertellen en probeerde ondertussen mijn moeder te bereiken. Toen dit eindelijk gelukt was is ze rennend naar huis gegaan en is direct de auto in gestapt om weer snel terug te rijden naar het ziekenhuis. Ze was er voordat ik echt mocht gaan persen (12:50uur) gelukkig weer.

De verloskundige kleedde zich om. En om 12:40 mocht ik wat gaan persen, een beetje oefenen..  Om 12:50 echt begonnen met persen. Wat was dit zwaar.. Wat dat betreft vond ik de 'normale' weeën echt niks. Dingen die ik onder andere heb geroepen? Ik wil naar huis. Ik ga slapen! Tja.. je kunt je zelf behoorlijk voor schut zetten. Ik heb het o.k. jasje van me afgetrokken en riep daar bij warm warm!! En mijn rug die voelde alsof het verbrandde, dit schijnt te komen doordat het hoofdje van de baby drukt. Mijn moeder, zus en natuurlijk mijn vriend waren erbij. Mijn vader wachtte op de gang, en is weg gegaan toen hij mij hoorde, omdat hij hoorde dat ik pijn had. Hij heeft toen vast een ballon gehaald. Maya de bij! We noemden de baby altijd Maya, omdat ik dit had gedroomd, het zou niet haar echte naam worden en dat wisten ze gelukkig ook! 

Toen hij terug kwam hoorde hij een paar keer een oerkreet en daar was ze eindelijk maar toch! 

Om 13:23 Was Yara geboren. Zij woog 2600 gram en was ongeveer 47 cm. 

Omdat ze niet meteen luid en duidelijk huilde werd haar navelstreng meteen afgeklemd en heeft mijn vriend hem doorgeknipt. Vlak erna kwam ook de kinderarts de verloskamer weer binnen om Yara op te halen. Omdat ik medicatie kreeg via infuus moest hij haar meteen onderzoeken en moest ze de eerste nacht op de kinderafdeling blijven. 

                                   

Mijn zus heeft een aantal ontzettend mooie foto's gemaakt van vlak na de bevalling. Deze houden we voor onszelf omdat er toch wel veel bloot van mij op te zien is. Maar wat ben ik blij dat die foto's zijn gemaakt.

                                                                

Toen mijn zus en mijn vriend samen met Yara en de kinderarts naar de kinderafdeling gingen en ondertussen dus naar opa gingen was ik natuurlijk nog niet klaar. De placenta moest 'nog geboren worden'. Hij bleef aan een stukje vast zitten, dus er werd op m'n buik geduwd maar omdat dit niet hielp belde de verloskundige de gynaecoloog op. Als het haar niet zou lukken zou ik naar de o.k. moeten want dan werd die operatief verwijderd. *SLIK*.. Gelukkig is het haar gelukt, en hoefde hij dus niet operatief worden verwijderd. Hierna werd de schade bekeken, ik was een klein stukje aan de binnenkant gescheurd, en dat moest even worden gehecht. Mijn moeder was bij mij en mijn vriend, vader en mijn zus waren bij Yara op de kinderafdeling die meteen na de onderzoeken een flesje kreeg omdat haar suiker te laag was.

Na dat ik ben gehecht heeft een zuster mij gewassen in bed. Ik was niet sterk genoeg om op mn eigen benen te staan en te douchen. Nadat ik was opgefrist en aangekleed werd ik met bed en al naar de kinderafdeling gebracht. Yara's tempratuur was laag, en het makkelijkst om die omhoog te krijgen is door huid op huid contact en ik heb dus anderhalf uur lekker met haar op m'n borst gelegen. Eindelijk kon ik echt bij haar zijn.. En kon ons avontuur samen beginnen. Die avond heb ik haar de fles gegeven ben ik weer naar de kraamafdeling gereden om zelf te eten en daarna ben ik weer naar haar toe gegaan. 's avonds weer terug, zij moest nog een nachtje daar blijven ter observatie aan de monitoren. De volgende dag mocht ze naar mij op de kraamafdeling.

Meer weten over de dagen na de bevalling? Weten wanneer we naar huis mochten en weten hoe het nu met Yara en mij gaat?

Hou dan mijn blogs in de gaten, binnenkort zal ik vertellen hoe de dagen na de bevalling zijn gegaan, wanneer we naar huis mochten en hoe het nu met haar gaat!

Bedankt voor het lezen,

Liefs,

Cynthia xx