Mijn bevalling en herstel. Part 30.

Ja het is alweer een hele tijd geleden dat ik voor het laatst schreef. Dat was voor de laatste check up in oktober. Die zag er goed uit. Rustig aan blijven doen en dan over een half jaar toch nog een controle.

Die controle was dus goed. Het opbouwen op het werk ging iets langzamer dan we allemaal van tevoren hadden bedacht. Maar ja, ik had er ook niet om gevraagd om weer een nieuwe wond ernaast te krijgen. Maar ergens eind september sta ik weer volledig voor de klas. En voor degenen die in het onderwijs zitten die kennen het wel, dan word het druk. Zeker als je mentor bent van een nogal interessante 2e klas. Daar gaat heel veel tijd en energie in zitten. Al weet ik ook wel wanneer ik moet stoppen. Gelukkig weet ik dat veel beter dan vroeger en heb ik nu ook gewoon op mijn "vrije dagen" niet zoveel tijd meer om mij bezig te houden met nakijk en voorbereidingswerk.

Ik geniet met volle teugen van onze kleine meid. Kruipen, langs de tafel lopen, de eerste stap los, de eerste echte stapjes. En dat al voor haar 1e verjaardag. Zo'n trotse mama ben ik. Mijn beste vriendin is ondertussen ook bevallen van haar 1e kindje. Een heel lief mannetje. Op kraamvisite bij haar, zette onze dochter haar 1e stapje los dus een dubbel feestje. :)

December, januari, februari, maart ze vliegen voorbij. Dan is het alweer april. En daar stond nog een controle bij de proctos kliniek op de planning. Afgelopen dinsdag was het zover. Zonder dat ik doorhad dat ik het spannend vond, gaan we naar de afspraak. De arts stelt eerst de routine vragen (routine voor mijn gevoel) doet het nog pijn? Heb je nog last? Merk je er nog wat van? Nee, nee en nee. So far so good. Dan gaat ze kijken. Nou ik kan je wel vertellen dat zo'n onderzoek nooit echt helemaal prettig is. Ze duwen iets van achter naar binnen, en als het er dan uitgaat voelt het alsof je zit te poepen. En natuurlijk moet ze ook even in het andere gat voelen. Wat een lekker gevoel.... Not…. Maar, en dat is het belangrijkste, er lijkt niets meer aan de hand te zijn. De kringspier ziet er goed uit, doet wat hij hoort te doen. En ze kan de fistel niet meer zien. En er is alleen een zwarte vlek te zien op de echo waar ooit de fistel zat. Zwart betekend geen lucht of troep maar waarschijnlijk litteken weefsel. Wat een opluchting. Ik barst spontaan in tranen uit. Ik wist niet dat ik toch nog spanning hiervoor had. Ze snapt het helemaal. En we praten nog heel even na. Ze raadt een normale vaginale bevalling af, maar ik moet vooral goed in overleg met de gynaecoloog mocht ik nog zwanger worden. Want ja, aan alles zitten risico's.

Momenteel denk ik er maar even niet over na. Als het ons gegund is nog een keer zwanger te worden, kijken we dan wel weer verder. Dan word ik gok ik zomaar, een medisch geval. ;)

Voor nu ben ik blij met hoe alles eruit ziet en met hoe iedereen mee heeft geholpen en mee heeft geleefd. Zowel mijn familie als iedereen hier op mamaplaats die mij allemaal lieve berichtjes hebben gestuurd. Dank allemaal. Nu heerlijk genieten dat alles weer doet wat het hoort te doen en genieten van de zon en onze prachtige brabbelende dochter. :)