Mijn bevalling (deel 2)

Daar zat ik dan alleen op mijn kamer met mijn koffiekoek. 

Mijn mama overhuis en mijn vriend beneden gaan eten. 

De vroedvrouw kwam langs om te zeggen dat haar shift ging stoppen binnen 15 minuten en dat ze het jammer vind om er zelf niet meer bij te zijn maar ze wou mij nog wel succes wensen... 

Ik zei toen tegen haar dat ik precies iets raars had gevoeld en dan wou ze nog een controleren. 

Ze deed haar handschoenen aan en ze ging nakijken. 

'Is u partner ver weg?' 

'Nee is beneden in de cafetaria?' 

'Bel hem op want het is tijd, ik ga de gynaecoloog halen'

Uhmmm oke??? 

Ik mijn vriend gebeld, hij maken dat hij terug boven staat en ik dierf niet te bewegen want ik voelde hem zitten. Hij zat al voor een deel in het geboortekanaal. Moest ik op die moment zelf kracht hebben gezet dan had ik hem zonder gynaecoloog of vroedvrouw op de wereld gezet maar ik had bang. 

De gynaecoloog kwam binnen en zij kwam voelen ze probeerde het water te breken maar dit lukte niet. 

Dus ik heb 2 kleine duwtjes moeten geven en daar was hij. Volledig in zijn vruchtwaterzak met de placenta aan is hij geboren. Het was een mooi intens moment maar wel met veel verdriet. 

De gynaecoloog probeerde dan de zak zo te scheuren met haar vingers maar dit lukte niet. Ze hebben een schaar moeten nemen om die open te knippen. 

Hij wou niet weg van bij mama, hij zat echt goed bij mij. 

De vruchtwaterzak ging open en daar was hij. 

Mijn lieve Leon. 

Oh en wat was hij prachtig! 

Door al de medicatie en de hormonen zat ik echt op een roze wolk. Ik was zo blij om hem vast te kunnen houden, zien en knuffelen. 

Ik had ons zoontje in mijn handen en mijn geluk kon niet op op die moment. 

Tot dat de medicatie begon uit te werken en mijn hormonen terug kalmer werden...