Mijn bevalling <3

Weten hoe mijn zwangerschap verliep? Dat lees je in mijn vorige blogs.

19 januari 2021... De uitgerekende datum maar geen baby.

Met 40+6 weken heb ik mij laten strippen in de hoop dat de bevalling zelf op gang zou komen. Ook werd er vast een verwijzing naar het ziekenhuis gestuurd zodat ik ingeleid zou kunnen worden.De dag er na had ik mijn intake al in het ziekenhuis. Het strippen had helaas geen effect gehad en de inleiding stond gepland.

We waren ontzettend zenuwachtig en gingen vroeg naar bed zodat we misschien nog een beetje konden slapen. Mijn vriend viel meteen in slaap. Ik bleef maar draaien in bed. Had constant last van krampjes maar dacht er verder niks bij want voorweeën had ik al vanaf week 30.

Toen het 01.00 waren de krampen zo hevig dat ik er niet meer van in slaap kon komen.Ik ben zelf naar beneden gegaan en merkte toch al gauw dat dit toch wel echt weeën waren. Om 01.30 heb ik mijn vriend wakker gemaakt. De weeën kwamen om de 2 minuten en vond het lastig ze zelf op te vangen. Ik had been weeën... Ik kende krampen in mijn buik of rug maar in mijn benen? Heel heftig...

02.00 De weeën kwamen zo snel achter elkaar dat we hadden besloten alvast de verloskundige te bellen. Ze vroeg of we het nog konden redden met zijn 2en. De weeën waren natuurlijk net een uur bezig dus het kon waarschijnlijk nog uren duren.

03.00 Ik had af en toe het idee dat ik moest persen. Nu al? We hadden allebei het idee dat dat nog helemaal niet kon dus ik probeerde er nog niet aan toe te geven. Maar echt persweeën hou je natuurlijk helemaal niet tegen.Dus toch maar weer de verloskundige gebeld.

De verloskundige + stagiaire waren er rond 03.45 ongeveer. Ze zagen meteen dat ik al flinke persweeën had en na het controleren van de ontsluiting mocht ik beginnen met persen.

De persweeën deden gelukkig helemaal geen zeer. Ik had het gevoel of ik tussen de weeën door even kon slapen. Ik was heel erg in mij zelf gekeerd. Zo erg zelfs dat ik niet kan herinneren dat mijn vriend naast mij zat tijdens mijn weeën... oeps...Ik heb de stagiaire ook nog eten aangeboden omdat ik haar buik hoorde rommelen. (HOE DAN!? denk ik achteraf)

Tijdens de bevalling kreeg ik ook telkens complimenten van de verloskundige dat ik zo rustig bleef en goed naar mijn lichaam luisterde. Dat gaf mij op dat moment echt een hele hoop zelfvertrouwen.

Toen het hoofdje stond deed dat natuurlijk wel even goed zeer maar na een paar flinke persweeën was daar dan eindelijk onze zoon!

Jake van der Lei (volledig naam: Jacob Dave)Geboren om 05.473260g

Ik ben nu bijna 3 maanden verder en durf echt wel te zeggen dat ik een droom bevalling heb gehad.Ik had de liefste vriend die je je maar kan wensen aan mijn zijde en de verloskundige + stagiaire die ik er bij wilde waren er ook bij.

Alles is in alle rust gegaan en (uiteindelijk) precies zoals ik dat graag wilde. Kan er echt met een goed gevoel aan terug denken!