Mijn inleiding en bevalling

Met 40 weken zwangerschap moesten wij ons op 23 oktober om 9:30 melden in het ziekenhuis voor de inleiding. Natuurlijk hadden wij onze vluchtkoffer mee en een tas met eten, vermaak en drinken. Het leek wel alsof wij een week weg konden hahah. Je weet maar nooit hoe lang je in het ziekenhuis moet blijven en hoe snel de inleiding gaat.

Toen ik naar mijn kamer werd gebracht werd ik eerst aan de CTG gehangen, om te kijken hoe het met onze kleine man ging. Ook werd mijn bloeddruk gemeten en deze was nog steeds te hoog, vandaar dat ik ook ingeleid werd. Nadat de CTG erop zat moest ik meelopen naar een andere kamer, waar ze een ballonnetje zouden gaan plaatsen. In deze kamer moesten wij best een tijdje wachten tot er iemand kwam. Het was blijkbaar druk met bevallingen. Toen er eindelijk iemand kwam moest ik op een stoel gaan liggen waar ze mijn ontsluiting gingen voelen. Dit was nog helemaal niets en toen werd er een ballonnetje geplaatst. Dit was niet het fijnste gevoel maar wel nodig als ik wilde bevallen… 

Ik vond het ballonnetje helemaal geen fijn gevoel, ook werd het einde van het slangetje die in de ballon zat vastgemaakt aan mijn been waardoor ik als een pinguïn liep. En ook durfde ik niet te plassen door dit ballonnetje. Dit was echt vreselijk met een zwangerschapsblaas… Na een aantal uur kwamen ze controleren en had ik het idee dat hij losser ging zitten, maar na een controle was dit helaas nog niet het geval.

Die nacht kon ik maar lastig slapen, ik werd vrij vaak wakker. Ook door de ballon, want hierdoor kon ik niet fijn op mijn zij liggen zoals ik altijd doe om in slaap te komen. Om 3 uur ‘s nachts was ik weer wakker en moest ik naar het toilet. Hierbij had ik al het gevoel dat het ballonnetje een stuk losser zat dan eerst en ben ik naar de zuster gelopen om dit te melden. Terug in onze kamer werd dit ook gecontroleerd en met een beetje kracht kon deze eruit gehaald worden. Dit was een heel vreemd gevoel maar deed geen pijn gelukkig. Hierna ging ik weer slapen, want de volgende dag zou de bevalling zijn...

Om 7 uur ‘s ochtends was het dan zover... Wij werden wakker gemaakt voor de verdere inleiding. Wij moesten onze spullen pakken en meelopen naar de bevalkamer. Ik had zelfs nog de keuze welke bevalkamer ik wilde aangezien ik de eerste van de dag was. De keuze lag tussen de "luxe" kamer met bevalbad en de "normale" kamer zonder. Ik koos voor de "luxe" kamer omdat ik graag een badbevalling zou willen.

In de kamer werd ik eerst aan de CTG gelegd en werden de weeënopwekkers gestart. Dit omdat ik nog geen weeën had, ook werd mijn ontsluiting gevoeld en ik had een ontsluiting van 5 cm. Rond 9.00 lag ik nog steeds aan de weeënopwekkers en werd mijn ontsluiting weer gemeten, dit was toen 7 cm. Wel kreeg ik door de weeënopwekkers ineens een weeënstorm dus zijn de opwekkers lager gezet zodat ik niet uitgeput de bevalling in zou gaan, ook was mijn ontsluiting nog niet ver genoeg. Ook werden mijn vliezen nog gebroken, maar hoe laat dit is gebeurd durf ik niet meer te zeggen.

Rond 11.00 had ik dan eindelijk volledige ontsluiting en mocht ik het bevalbad in. Dit was een grote wens van mij aangezien het mij heerlijk leek om in bad te bevallen. In het begin moest ik mijn weeën nog wegpuffen omdat de weeën nog geen persweeën waren. Ik mocht rond 12.50 beginnen met persen en man.. wat was dat lastig en zwaar zeg. Eerst wist ik niet wat ik deed en hoe het persen precies moest. Rond 13.- werden de weeënopwekkers weer herstart aangezien de weeën afzwakten en dit natuurlijk niet bevordelijk was voor de bevalling.

Rond 14.- moest ik dan het bad uit aangezien ik te weinig weeën had om te kunnen bevallen. Hierna werd het persen actief herstart op bed. Hier weet ik niet enorm veel meer van aangezien ik echt volledig in mijn eigen bubbel zat. Ik had ook bijna de gehele bevalling mijn ogen dicht, behalve toen ik van het bad naar het bed moest lopen. Wel hoorde ik dat ze de haartjes konden zien en dat het persen dus goed verliep. Even later kwam het hoofdje maar ons zoontje had een arm naast zijn hoofdje (zoals superman) waardoor het voor mij heel lastig was om de schoudertjes eruit te krijgen. Dus werd ik geholpen door de zuster, maar dit was vrij pijnlijk aangezien ze moesten wrikken en trekken.

Toen is op 24 oktober 2022 om 15.27 onze lieve zoon Jack geboren.