Mijn badbevalling van Lima

Alle feestdagen waren voorlopig voorbij, het was inmiddels 2020 en de baby zat nog lekker in mijn buik. Precies waar ik bij aanvang van de zwangerschap op had gehoopt. Maar ik vond het ook welletjes geweest, 3 januari 2020, prachtige datum. Maar je raadt het al, ook deze dag verliep rustig. 

Op dinsdagochtend 7 januari had ik een afspraak bij de verloskundige. Zij besloot mij voor de tweede keer te strippen. Geen pretje, maar de vorige keer weinig last van gehad erna, dus kom maar op! Vervolgens werden mijn gegevens doorgestuurd naar het ziekenhuis zodat zij contact met mij konden opnemen voor een afspraak om de vervolgstappen te bespreken. Uiterlijk de volgende dag zouden ze gebeld moet hebben.

's Avonds lagen Mitchel en ik op de bank een serie te kijken toen ik wat menstruatie-achtige krampen voelde in mijn buik. Ik besloot direct de app erbij te pakken om het te timen. Zoals verwacht waren ze kort van duur en kwamen ze zeer onregelmatig. Ik besloot in bed te gaan liggen in de hoop nog wat uurtjes te kunnen slapen. 

De nacht verliep onrustig, ik werd regelmatig gestoord door een wee. De meeste ving ik gemakkelijk op handen en knieën op. 's Ochtends belde ik de verloskundige om te laten weten dat het aan het rommelen was, maar nog zeer onregelmatig qua lengte en tussenposen. Ze adviseerde me om lekker te gaan douchen en terug te bellen zodra het weeën intensiever werden. Mitchel besloot vanuit huis te gaan werken. 

Rond de middag heb ik even op bed gelegen en nog wat kunnen slapen. Voor mijn gevoel waren de weeën zelfs een tijdje weggeweest en had ik dus geen reden om de verloskundige te bellen. Zij belde mij rond 4 uur 's middags want ze had wel verwacht dat ik zou bellen. Opnieuw adviseerde ze een warme douche. 

Dit keer kon ik echter niet ontspannen. De weeën kwamen ineens snel en hevig door. Al snel stapte ik onder de douche vandaan om me weer aan te kleden en de verloskundige te bellen. Het lukte me echter niet om mezelf aan te kleden en vroeg Mitchel om hulp. Ook bellen lukte even niet. We zijn uiteindelijk samen naar beneden gegaan en te wachten op de verloskundige. Rond half 6 was ze er en ging vrijwel direct de ontsluiting bekijken. Tot mijn verbazing zat ik al op 5 centimeter! 

De verloskundige en Mitchel legden samen allerlei spullen klaar en Mitchel is daarna begonnen met het bevalbad klaar te zetten. De verloskundige moest nog naar een andere dame en om 8 uur zou haar collega de dienst overnemen. Ze zou haar direct naar ons toesturen en mocht er in de tussentijd iets zijn, konden we altijd bellen. 

Ondertussen werd de temperatuur in het huis flink opgestookt, zodat de baby in een warm huis/bad terecht zou komen. Ik besloot de weeën verder in het kleinste en koelste kamertje van het huis op te vangen. Maar goed ook, want er kwam wat ontlasting vrij. Ik heb het flink lastig gehad op het toilet, ik kon de weeën moeilijk opvangen en wist me af en toe geen raad.

Ik was daarom ook enorm blij dat Mitchel rond half 8 aangaf dat het bad klaar stond. Toen ik erin stapte, zag hij direct wat ontspanning op mijn gezicht. Dat was van korte duur, want de volgende wee kwam alweer door. Mitchel besloot de verloskundige te bellen, maar waarschijnlijk werd net de dienst overgedragen, want hij kreeg haar niet te pakken. Uiteindelijk stond de andere verloskundige iets na 8en op de stoep.

Ze zag direct aan mij dat ik persweeën had en ging direct over op toucheren. Ze bevestigde de volledige ontsluiting, ik mocht gaan persen en er werd een kraamverzorgster opgeroepen. Het persen wilde niet echt vlotten, dus mijn handen vonden Mitchels hand en die van de kraamverzorgster en hup, volle kracht! Toen het hoofdje uiteindelijk stond, ervaarde ik een fikse pijn en brulde dat ook. Toen de verloskundige zei dat dat inderdaad pijn kan doen, dacht ik meteen dat ik volledig uitgescheurd was. De verloskundige vroeg of ik bij de volgende wee onze dochter zelf wilde opvangen. Dat wilde ik heel graag, maar dat lukte helaas niet. Op 8 januari 2020 om 21:13 uur kwam na bijna één uur persen onze dochter Lima ter wereld. De navelstreng zat als een soort rugzak om haar heen, wat verklaarde waarom het persen niet echt wilde vlotten en het mij niet lukte om Lima op te vangen.

Ik kijk met gemengde gevoelens terug op mijn bevalling. Achteraf gezien had de verloskundige in mijn ogen niet weg mogen gaan of hadden wij, terwijl ik op de wc zat, eerder aan de bel moeten trekken. Maar of ik dan in bad was bevallen, zoals ik graag wilde, was dan de vraag. Dus het is goed zo, ik ben in bad bevallen van een prachtige dochter en zou het de volgende keer weer zo willen.