Mijn 5% bevalling

Zwanger van ons 2e kindje, geeft dus een 2e bevalling. Het verschil met de vorige keer was nu vooral dat ik weet wat ik ongeveer kan verwachten. Hoe voelt een wee, wanneer moet je bellen, wat zijn de opties etc. Waar ik de vorige keer het motto "go with the flow" had, en we doen niet aan geboorteplannen, had ik nu wel degelijk een geboorteplan met enige wensen. Ik was wel zo realistisch dat ik wist dat de kans groot was dat ik hierbij moest afwijken, dus uiteindelijk was het alsnog "go with the flow" maar dan met een paar kanttekeningen. Lees hieronder mijn 2e bevallingsverhaal.

Mijn grootste wens was een thuisbevalling die natuurlijk op gang zou komen. Met Thijmen kreeg ik met 40+5 een inleiding omdat mijn bloeddruk te hoog was, dus ik wilde nu een "normale" bevalling meemaken. Ik ging bewust voor thuis zodat ik niet zomaar aan de pijnbestrijding kon, m’n eigen spulletjes had en vooral zodat ik na de bevalling al thuis was.

Op maandagavond 4 oktober (39+6) besloot ik vroeg naar bed te gaan (20:15). Ik was nog steeds gesloopt van de verkoudheid waar ik inmiddels al 1.5 week mee rondliep en kon wel wat extra slaap gebruiken. Ik had net prenataal gekolfd (hier zal ik ook nog een blog over schrijven) en had het vandaag bewust met de elektrische kolf gedaan in de hoop dat dit wat weeën op zou wekken, want ik was er klaar voor (en ook een beetje mee). Normaal deed ik kolven met de hand. 

Er kwamen inderdaad wat pijnlijke harde buiken, ze waren ook wel een beetje regelmatig maar weeën kon ik het nog niet noemen. Ze zakten ook snel weer af. Ik ging nog wat op mijn telefoon bekijken en opeens voelde ik een plop. Ik stond er niet teveel bij stil en ging verder met mijn telefoon. Een paar minuutjes erna dacht ik opeens dat dit mijn vliezen wel eens hadden kunnen zijn, ik draaide van mijn zij naar m’n rug en voelde tussen mijn benen. Geen twijfel over mogelijk, zeiknat (20:45).

Ik had de instructie gekregen om direct te gaan liggen en bellen als mijn vliezen zouden breken, want de baby was nog niet ingedaald. Dit was bij Thijmen ook altijd het geval geweest maar heb toen (en nu ook) eigenlijk nooit verder gedacht dan wat er dan zou gebeuren, want ja de kans dat je bevalling start met gebroken vliezen is slechts 10%..

Ik lag gelukkig al dus ik heb direct mijn verloskundige gebeld, ik gaf aan dat ik dacht dat mijn vliezen waren gebroken en ze vroeg me waarom ik dit dacht. Ze is direct langsgekomen en kwam bij ons om 21:15. Ze heeft de boel gecontroleerd, heeft bevestigd dat het vruchtwater was en helaas lag de baby nog steeds niet ingedaald wat resulteerde in dááag thuisbevalling. En daarnaast had ik nog geen weeen en geen ontsluiting. De ambulance werd gebeld want ik moest liggend vervoerd worden vanwege de risico op een armpje/beentje of navelstreng dat voor de uitgang zou kunnen gaan liggen.

Om 22:00 arriveerde de ambulance. Ik mocht er gelukkig zelf heen lopen en de verloskundige checkte nog even het hartslagje, de baby vermaakte zich nog prima daarbinnen. De rit duurde 35 minuten en bij iedere hobbel gutste het vruchtwater er weer uit, dit was een heel vies gevoel. Bij aankomst in het ziekenhuis in Dirksland werd ik goed ontvangen en werden direct de nodige checks uitgevoerd. Niels kwam wat later want er moest nog aflossing komen voor Thijmen die van alles niks meekreeg.

De ctg was top, de echo ook, baby lag nog steeds met hoofdje eerst maar er zat nog een plons vruchtwater tussen. Dit kon betekenen dat m’n vliezen aan de zijkant waren gescheurd maar dit hoefde niet zo te zijn. 

Niels arriveerde 23:30 in het ziekenhuis, omdat alles goed was mochten we de nacht afwachten om te kijken of mijn lichaam de bevalling zou doorpakken. Thijmen was thuis inmiddels wakker geworden en verbaasd om oma te zien, daardoor wilde hij niet verder slapen. Niels had nog even overwogen om terug naar huis te gaan en dan zou ik bellen als er iets zou gebeuren. Maar Thijmen viel uiteindelijk in slaap bij oma in bed nadat hij boos was geworden omdat oma op papa’s plekje lag. Niels kon dus bij mij blijven. 

In de nacht wel wat weeën gehad, maar totaal niet regelmatig of noemenswaardig. Bed lag slecht en ik had dus slecht geslapen. Om 7:00 hebben ze mij weer aan de ctg gehangen om te kijken wat de baby er nog van vond, die was nog steeds tevreden.

Om 9:15 kreeg ik nog een echo en was te zien dat de baby inmiddels goed was ingedaald en al m’n vruchtwater verdwenen. De baarmoedermond was inmiddels ook wat verstreken en had 1cm ontsluiting dus ze konden een elektrode plaatsen om de baby in de gaten te houden.

Toen ging het echt gebeuren, ik kreeg om 9:45 12ml/h wee-opwekkend en om 10:14 werd dit verhoogd naar 18 ml/h. De weeën werden al snel intens en ik besloot over te gaan op de skippybal om 11:05. Om 11:52 kreeg ik het idee te moeten poepen. Ze hebben om 12:00 gecontroleerd en ik had pas 3cm. Dit was wel een teleurstelling want ik dacht echt dat het sneller zou gaan. De wee-opwekkers werden verhoogd naar 24 ml/h ik was inmiddels gesloopt door het slechte slapen de afgelopen nachten en de verkoudheid dat ik besloot dit niet langer te trekken. Ik heb een ruggenprik aangevraagd om 12:20 dit kon wel een uur duren zeiden ze, dus ik moest nog even volhouden.

Om 12:40 werden de weeën echt pittig en heb ik gevraagd of de wee-o-wekkers niet tijdelijk naar beneden konden tot ik de ruggenprik had, dus die zijn toen weer verlaagd naar 18 ml/h

Om 13:30 kwamen ze eindélijk voor de ruggenprik, de verloskundige checkte nog even hoe ver ik was en zat inmiddels op 5cm, de weeën waren nog steeds erg intens en kon niet wachten tot die ruggenprik z’n werk ging doen. Ze gingen me voorbereiden op de ruggenprik en om 13:50 mocht ik gaan liggen zodat ze het "goedje" konden inspuiten. Alleen op dat moment trok ik het echt niet meer, ik móést persen. Ze gingen toch even controleren en ja hoor ik zat al op 10cm, in 20 minuten tijd dus 5cm! Geen wonder dat de weeën zo heftig waren.. 

De ruggenprik werd vergeten en ik mocht beginnen met persen. Ik was enorm bang voor uitscheuren (lang herstel hiervan de vorige keer), dus heb extra goed geluisterd naar de verloskundige. En om 13:59 was hij daar! Lieve kleine Casper Jelte. Uiteindelijk zonder pijnstilling gedaan. Een paar kleine haarscheurtjes en 1 hechting en ik voelde me topfit erna!

2 uur golden hour gehad, de checks uitgevoerd 51 cm en 3385 gram een gezond mannetje. Mijn checks waren ook allemaal goed en om 19:30 kreeg ik mijn ontslagpapieren en mochten we naar huis. 

Uiteindelijk dus bevallen op de uitgerekende datum van 5 oktober 2021, maar 5% die dat voor elkaar krijgt, plus de 10% van de bevallingen die beginnen met gebroken vliezen, was dit toch wel heel bijzonder. Alsof het niet al bijzonder genoeg was.

Of ik nu dan terug kijken met "baalgedachtes" dat ik geen thuisbevalling heb gehad? Nee eigenlijk niet. M’n grootste wens was een bevalling die zelf op gang zou komen. Mijn vliezen zijn natuurlijk gebroken, het zette alleen niet door, maar ik heb de kans wel gehad. Het ging uiteindelijk zo snel dat ik het een fijne gedachte vond dat ik in het ziekenhuis was. En we mochten erna gauw naar huis dus hoefden niet nog een nacht met baby in het ziekenhuis te blijven.