Lío, zo sterk als een kleine leeuw

Na een pittige bevalling was hij daar, onze grote liefde Lío! We kunnen ons geluk niet op. Het is zo een ontzettend prachtig mannetje! In mijn vorige blog vertelde ik al kort dat Lío een infectie had opgelopen tijdens de bevalling. Hierdoor mochten wij helaas niet naar huis en begonnen we als kersverse gezinnetje aan een loodzware week in het ziekenhuis. Lío kreeg direct na zijn geboorte antibiotica via het infuus. Zo een klein handje met zo een groot infuus… het was heel naar om te zien. Om de infectie te onderdrukken en voor te zijn kreeg hij twee soorten antibiotica. De hoogte van de antibiotica moest steeds gecheckt worden via zijn bloedwaarden. Hierbij kwamen velen hielprikjes kijken. Keer op keer brak mijn hart, onze kleine Lío zo zien huilen… hij is nog zo klein en heeft geen idee wat hem overkomt. Dagen van weinig slaap en veel huilen verstreken traag. Lío is op vrijdag 8 oktober 2021 geboren en wij mochten op dinsdag 12 oktober 2021 naar huis met thuiszorg. De thuiszorg was namelijk nodig om zijn antibiotica door zijn infuusje te spuiten. Want ja… tot donderdag 14 oktober 2021 heeft Lío antibiotica nodig en dat moet via het infuus, dat betekent dus met infuus naar huis. Dat was enorm spannend voor ons. Gelukkig hadden we nog een paar dagen kraamhulp. Ook zij gaf wel aan dit spannend te vinden met aankleden natuurlijk. Het is zo fragiel. Op woensdag 13 oktober 2021 sneuvelde Lío’s infuus, het was verschrikkelijk. We moesten terug naar het ziekenhuis na één dagje thuis te zijn geweest. Hij had direct een nieuw infuus nodig om zijn dosis antibiotica s’avonds te krijgen. Eenmaal in het ziekenhuis begonnen twee artsen met het zoeken naar een nieuwe ader in zijn kleine handje. Keer op keer mislukte het, machteloos keken we toe hoe ons kleine mannetje lek geprikt werd. Ik kon niet stoppen met huilen en gaf bij de zoveelste keer misprikken aan dat ze moesten stoppen. Er kwam een specialist bij om het nog één keer te proberen. Ik was inmiddels weggelopen omdat ik het niet trok. Mijn man was gelukkig sterk genoeg om bij ons mannetje te blijven. Even later riep hij me, het infuus zat! Ik wist niet hoe snel ik onze sterke lieve Lío weer in de maxi-cosi moest zetten om naar huis te gaan. Al met al heeft het dik 45 minuten geduurd voordat zijn infuus zat. Thuis hebben we hem niet meer los gelaten en hebben we pizza besteld. Met zijn drietjes op de bank. Ik kon weer adem halen. De volgende dag 14 oktober 2021 kreeg Lío zijn laatste twee dosissen van de antibiotica. Daarna werd eindelijk zijn infuus verwijderd. We waren zo gelukkig! Wat een opluchting! Vanaf dat moment ging het met de dag beter met ons drie. De rust keerde terug. Een pittige start maar wat ben ik ontzettend trots op mijn beide mannen!! Zo sterk en zo dapper. Lío doet zijn naam eer aan, zo sterk als een kleine leeuw.