Liever de bevalling overnieuw dan de zwangerschap

Ik was zo klaar met zwanger zijn...  Ik wilde maar 1 ding en dat was bevallen. Maar ook de bevalling gaf mij onrust. Nachten wakker gelegen. Hoe zou het gaan beginnen...Ik wil geen ruggenprik zal mij dat lukken... Bij elk krampje zou het dan nu beginnen.... Alleen naar de winkel of ergens naar toe deed ik niet meer vanaf 37 weken... stel voor dat mijn vliezen breken... 

Mijn vriend heeft steeds gezegd ze komt op de uitgerekende datum... ik daarin tegen was er van overtuigd dat ze eerder zou komen. 

De avond voor de uitgerekende datum rond 20.00 begon het te rommelen in mijn buik. Krampen maar nog niet regelmatig etc. Mijn vriend ging lekker slapen en ik ging wel mee maar slapen dat lukte natuurlijk niet.  Rond 24 zat er meer regelmaat in maar nog niet om de 5 minuten.  Rond 3 uur waren de weeen om de 5 minuten en duurde 1 minuut. Omdat ik in het ziekenhuis moest bevallen moest ik dan bellen.... net op dat moment was er een telefoon storing. Ze waren niet te bereiken. Uiteindelijk via de huisartsenpost doorgeschakeld. 

Wij stonden eigenlijk al klaar om naar het ziekenhuis te gaan. Maar nee aan de telefoon werd verteld het is je eerste, neem lekker een douche en ga nog wat proberen te slapen.... hoe dan??? Als ik het idee heb dat ik ga bevallen kan ik toch niet slapen... mijn vriend lukte dat wel prima trouwens ;) 

Toen de weeen om de 3 minuten kwamen moest ik terug bellen. Ja hoor we mochten komen. Ik had weeen maar het was goed te doen. Dus de rolstoel lieten we lekker bij de ingang staan en ik liep de afdeling  verloskunde op. De verpleegkundige keek mij echt aan van wat kom jij doen.

Bij de opname gaf ze aan ik ga je aan het ctg leggen eerst een uurtje en als je dan weeen hebt komt straks de verloskundige kijken. Met andere woorden er zal niks zijn....( zo kwam het op mij over)

Na een kwartier was ze terug met de verloskundige want er waren duidelijk weeen te zien. 

Rond 8 uur kwam de nieuwe verpleegkundige binnen en de nieuwe  verloskundige. Ik had nog de zelfde hoeveelheid ontsluiting dus wilde ze graag mijn vliezen breken. Waar meconium inzat dus we zouden een nachtje moeten blijven werd al verteld. 

Tijdens de bevalling was ik heel erg in mij zelf gekeerd. Ik reageerde ongeveer niet. Lag in bed, vroeg niks, zei eigenlijk niks. De verloskundige en verpleegkundige waren super lief. Lieten merken dat ze er waren en hebben heel vaak gevraagd of ze iets konden doen.

Ik wilde de bevalling graag zonder pijnstilling doen was mijn idee. Maar vooral wilde ik geen ruggenprik... 

Omdat de ontsluiting niet echt vorderde kreeg ik weeenopwekkers later ook weer weeenremmers omdat ik continu weeenstormen had. 

Na dat de verloskundige zn 10 keer had gevraagd of ik pijnstilling wilde en mijn vriend daar ja op ging zeggen heb ik pijnstilling via het infuus gehad. Er was ongeveer geen contact meer te krijgen met mij. Met de pijnstilling was ik weer meer aanwezig. 

Rond 11 uur had ik 8 cm ontsluiting. Om 13 uur zouden ze weer terug komen. 

Iets voor 13 uur voelde ik verandering. Weg zuchten ging niet meer en toen ze binnen kwamen gaf ik dat aan. De verloskundige ging de ontsluiting controleren maar ze zei voel maar is je kunt het hoofdje al voelen. 

Ik mocht persen en met 2x persen werd mijn dochter gezond en met een prima gewicht geboren 3270! En dat op de uitgerekende datum