3 jaar geleden
Kleine Pinda 6,5 week te vroeg
Gebroken vliezen op oudejaarsdag 2017
Hi Girls
31 December 2017
Ik was net een paar weken 22 met een volle baby buik van 32 weken. Op weg naar de oliebollenkraam super gelukkig en met baby aap nog veilig in mijn buik!
Thuis rond 18:00 uur stonden we nog te bakkeleien op de baby kamer waar de kapstok moest komen😅
Toen ik ineens in mijn broek plaste , althans dat dacht ik!
Op de wc zag ik witte stipjes in mijn onderbroek. Ik raakte helemaal in paniek. Mijn man belde de verloskundige, ik moest een hydrofiel washandje in mijn onderbroek doen en wachten tot ze komen zou.
Bij haar aankomst liep ik in m’n onderbroek door het huis die verdomde ziekenhuis tas in te pakken die ik al 2 weken op de planning had staan, maar natuurlijk nog niet gedaan. Ze zag het gelijk aan het washandje, het was tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Gelukkig wel naar de dichtstbijzijnde want ik was 32 weken dat is net de grens dat je niet naar het gespecialiseerde ziekenhuis hoeft.
In de auto zag ik mijn hele bevalling plan in het water vallen. Ik was bang dat ze die avond al zou komen. Niets was minder waar! Eenmaal aangekomen meteen aan de CTG maar geen actie. Ze zat nog rustig en veilig in mijn buik. Ze wilde dat ik bleef en in bed moest blijven om te zorgen dat ze het zo lang mogelijk zou volhouden. Ik snapte er niets van, mijn vruchtwater was immers gebroken. Er werd mij uitgelegd dat je nog nieuw vruchtwater aanmaakt onder de 37 weken. Enigszins gerustgesteld maar nog erg bang zijn we er maar van uit gegaan dat het goed zou komen. Samen hebben we nieuwjaar in het ziekenhuis gevierd met bubbels en sterretjes op een bankje in de tuin.
2 dagen later had ik er echt genoeg van, ik wilde gewoon naar huis! Na lang zeuren mocht ik thuis verder afwachten. Dagen gingen voorbij... het leek wel een eeuwigheid te duren.
5 januari 2018
ik kreeg wat weeën maar geen ondraaglijke pijn, toch maar wel naar het ziekenhuis besloten we rond 23:00 Ik was een beetje opgelucht, dat op bed liggen was niets voor mij! De angst nam wel de overhand, ze was echt nog veel te klein.
Ik voelde nog steeds weinig van de weeën en het leek af te nemen. Dan maa proberen te rusten. Tot het om 04:00 echt niet meer te houden was en ik een ruggenprik kreeg. Die is 3 keer mis geprikt door één chagarijnige anesthesist. Boos, verdrietig en helemaal uitgeput op de OK voelde ik opeens persdrang. Niemand geloofde mij maar ik wist het zeker ze moet er NU uit! Het was inmiddels 08:30 en ze brachten me terug naar de verlos kamers. En ja hoor ik had gelijk ... volledige ontsluiting! Om 08:58 mocht ik persen, 6 minuten later ...
06-01-2018 om 09:04 werd Lux Lein Suusje van Heijnsbergen op mijn buik gelegd💗
Inimini en helemaal blauw was ze toen mijn man de navelstreng mocht doorknippen. Maar toen.........
vervolg: https://www.mamaplaats.nl/blog/bevallingsverhalen/vervolg-van-die-kleine-pinda-blog
🥂 Proost
