Snap
  • Bevallingsverhalen
  • bevallen
  • ziekenhuis
  • Dysmatuur

Klein maar fijn

‘Je buik voelt wel heel erg klein’ zei de arts…

De dag van kerstavond had ik een controle afspraak bij mijn verloskundige. Ik was precies 38 weken zwanger. En de bevalling… ja daar dacht ik liever nog niet echt over na. Hoe ik me voelde? Vermoeid, pijntjes hier… pijntjes daar. Maar ik mocht niet klagen! Want er zijn vrouwen die het nog zwaarder hebben. Na het horen van het hartje kreeg ik weer een smile op mijn gezicht. Daarna werd zoals gewoonlijk nog even mijn bloeddruk gecontroleerd. Oei iets aan de hoge kant. Ik moest mijn gevoel goed in de gaten houden. Duizelig? Meteen aan de bel trekken Oke? Dat is wat ik afsprak. Eenmaal in de auto vertrouwde ik het niet en ging alles Googlen wat ik maar kon bedenken. Naja het zal wel goed zijn dacht ik en reed weer terug naar huis. 

De volgende ochtend voelde ik me niet zo lekker dus ik ging toch maar even mijn bloeddruk op meten. 105/155… sh*t MAAAMM ik riep meteen mijn moeder en samen belde we de verloskundige. De verloskundige maakte meteen een afspraak op de triage afdeling van het ziekenhuis. Een klein uurtje later lag ik dan aan de ctg. Zo had ik nou niet bepaald mijn 1e kerstdag voor ogen gezien. Even later kwam de arts nog even aan mijn buik voelen. Het enigste wat ze zei is. Oh.. je buik is wel heel erg Klein he? Heeft je verloskundige dit niet gezien? Mijn hart bonsde in mijn keel en voelde mezelf even zweven in de lucht van angst. De arts ging even weg voor overleg. Lig je dan helemaal alleen op de triage afdeling hoog zwanger en alleen. Niet wetende wat er aan de hand is. Na een tijd in angst wachtende in een ziekenhuisbed kwam de arts terug. Ze zei me dat het beter was om de bevalling in te leiden. Maar ze snapte me dat het een beetje veel was voor me. Vandaar dat ze me op tweede kerstdag terug liet komen. 

Na een nacht onrustig geslapen te hebben en veel spanning te hebben kwam ik sochtends op tweede kerstdag terug in het ziekenhuis. Bloed laten prikken, een half uur aan de ctg en een echo later kwam de arts weer terug, alles ziet er voor nu goed uit maar je kindje heeft het wel zwaar als je op je rug ligt. En je buik is gestopt met groeien waardoor wij de beslissing hebben genomen om je in te leiden… 

 

Benieuwd hoe het verder gaat? Deel twee van mijn bevalling verhaal komt in mijn volgende blog.  Thanks voor het lezen! Tot snel!!

2 jaar geleden

Ben benieuwd hoe het verder gaat. Ik had zelf een hele kleine buik die ook meteen weg was toen de baby er uit was, heel bizar. Niemand heeft er ooit iets over gezegd dat het niet goed zou zijn, dus ben benieuwd hoe het bij jou af is gelopen!