Jaimy van der Geest

Alweer 3 maanden verder maar beloofd is beloofd. Mijn bevalling ging niet zoals ik t had verwacht maar dat maakte het niet minder mooi. Met 35 weken ben ik met heftige krampen naar t ziekenhuis gegaan. Eenmaal daar aan de ctg bleek dat ik weeën had omdat Jaimy zich nu eindelijk had gedraaid. Een aantal weken lag hij in stuit. Ik zou met 36 een versie stuitligging krijgen. Bij een versie stuitligging word de baby van buiten af handmatig gedraaid. Omdat Jaimy het zelf gelukt was, was dit niet meer nodig. 4 uur lang hielden de weeën aan en moest ik een nachtje blijven. Die nacht namen de weën af en de volgende avond mocht ik naar huis. Mijn laatste controle was op 29 december. Ik had een pijnlijke kerst gehad met veel pijn veel voor weeën. Mijn idee was dan ook dat het niet lang meer ging duren. De gynaecoloog stelde voor om mij op 8januari in te laten lijden. Ik zei al dat ik t idee had dat ik dat niet ging halen. Met oud en nieuw waren we lekker thuis, geen visite, geen drukte. Mijn man ging na 12uur snachts even naar zijn broer. Daar zat ik dan met een bom energie op de bank. Ik ben uit verveling 4uur lang bezig geweest om alle kerstspullen op te ruimen. Mijn man verklaarde me voor gek maar ik was blij dat alles nu echt aan kant was voor de baby. Vrijdag middag 01 januari liet ik mijn vader weten dat de kerstspullen ingepakt waren om bij hun in de kelder te zetten. Zaterdag zou mijn man de spullen brengen. Zaterdag belde ik weer mijn vader maar hij had liever zondag de spullen want dan had die nog even de tijd om zijn eigen spullen ook op te ruimen. Dat voelde voor mij niet goed want wie weet kon er ell moment wat gebeuren. ik liet mijn vader weten dat die spullen echt zaterdag daar heen moesten en dat begreep hij ook wel, zo gezegd zo gedaan. En alsof t zo moest zijn want de volgende ochtend 03 januari om 06:15 braken mijn vliezen. Ik ben op de wc gaan zitten em belde het ziekenhuis. Ik mocht meteen komen. Om kwart voor 7 waren we in het ziekenhuis. Ik werd aan de ctg gelegd en er werd gekeken hoeveel ontluiting ik had. Ik zat op 3cm. Gelukkig dacht ik dan schiet t deze keer mksschien wel op. mijn 1e bevalling duurde 14,5 uur en er word gezegd dat de 2e sneller gaat. Ja top, bij mij dus niet! 2uur later zat ik op 4cm en 2uur daarna op 4,5.. dat schoot dua totaal niet op. Ondertussen had ik aangeveven dat ik wel toe was aan een epiduraal (ruggeprik). De kamer werd gevuld met een verpleegkundige, arts, gynaecoloog, verloskundige en annestesist. Alles werd in orde gemaakt en ik kreeg mijn prik. Mijn enige reactie was 'oh auw'. De arts zei, nou dat is een milde reactie, normaal schreeuwen ze de kamer bij elkaar. Ik kon even ontspannen, letterlijk even. Ik kreeg een bloeddruk meter om mijn arm waaruit bleek dat mijn bloeddruk steeds daalde. Hiervoor kreeg ik zoutoplos toegediend maar na 3 a 4 zakken kwam er geen verandering in. ondertussen begonnen mijn weeën af te nemen en begonnen ze de weeën opwekkers te starten. Elk half uur werden deze opgevoerd. Op een bepaald moment werd er gezien dat ik 3 heftige weeën achter mekaar kreeg waardoor Jaimy's hartslag omlaag ging zodra de wee voorbij was. Alle combinaties bij mekaar vond de arts zorgwekkend en zo werd er besloten om zowel de weeën opwekkers als de epiduraal te stoppen. Voor t stoppen van de weeën opwekkers moet er een tegen medicijn worden ingespoten. Hierdoor gaf mijn lichaam een soort afkick reactie. Ik kreeg t koud, begon te klappertandenben begon te trillen. ondertussen stond de kamer alweer vol met verpleging, artsen, gynaecoloog, verloskundige en annestesist. Als mijn lichaam niet rustig werd en zelf ze werk ging doen zou ik een spoed keizersnee krijgen. Ik had me daar allang bij neergelegd maar mijn lichaam werd rustiger en daardoor kon de ruggeprik en de weeën opwekkers weer aan worden gezet. Helaas werktte de ruggeprik niet meer volledig omdat in de tussentijd mijn ontsluiting naar 6cm was gevorderd. De tijd tikte verder en t werd alleen maar later. Mijn ontsluiting vorderde voor mijn gevoel heel langzaam. Ik had al weken voorweeën gehad. Om kwart over 6 waren me vliezen gebroken en ondertussen was t al avond en lag ik te vechten tegen de pijn en mijn weeën weg te puffen omdat de epiduraal zo goed als niks meer deed. Ik was er wel een beetje klaar mee. Rond 20:45 begon ik eindelijk pers weeën te voelen. Ik dacht yes nu mag ik persen en voor je t weet is die er dalijk.. maaarr nee ik zat op 8cm.. de verloskundige vond t ook lang duren en besloot me te helpen. ik moest nog heel even volhouden tot 9cm en daarna ging ze proberen t laaste randje mee te helpen. Dat werkte en om kwart over 9 mocht ik persen. Om 21:27 werd na t verlies van ons 1e zoontje, rouw, verdriet, pijn, een 2e zwangerschap, emoties, hormonen en wekenlang voorweeën ons prachtige 2e jongetje geboren. 2875 gram vol liefde. Alles wat ik had gewenst was nu echt realiteit. Gezond en wel. Ik kon mij eindelijk weer gelukkig voelen. En tot de dag van vandaag is t een ongelovelijk lief en vrolijk mannetje van nu 5,5 kilo. Hij eet goed en slaapt goed en word elke dag lachend wakker. Mijn grootste kleine liefde ♡ Jaimy ♡ 

Ondertekend: Een gelukkige mama ♡

In mijn volgende post zal ik vertellen hoe de kraamzorg is geweest en de tijd daarna. Wil je op de hoogte blijven volg mijn instagram: @graciella.vdg