Jace

het is 31 augustus 2020 op dat moment ben ik 40 weken en 2 dagen zwanger als ik s'avond in bed lig en ik een lichte kramp voel ik besluit lekker te gaan slapen en af te wachten , die nacht sliep ik niet veel ik werd steeds wakker van de krampen maar deze waren niet regelmatig .

Om half 7 besluit ik dan ook maar om uit bed te gaan, ik ga naar de wc en daar is mijn slijmprop! mijn eerste gedachten is dan ook yes het gaat gebeuren. De krampen beginnen meer te worden en heftiger ik begin ze te timen en ze kwamen zo rond de 5 minuten .

Inmiddels komt mijn vriend naar beneden hij begroet mij en ik zeg nou schat ik denk dat het gaat beginnen, oh kan ik wel gaan werken vraagt hij ik zeg ja hoor ga maar en ik bel zo mama en als het te erg word dan bel ik jou wel .

nou zo gezegt zo gedaan meneer gaat werken ik bel mama en die komt mijn kant op, rond 9 uur bel ik mijn verloskundige ik zeg haar dat ik ben begonnen met een nog vrolijke stem en zeg haar dat als de weeen nog erger worden ik wel terug bel dit was goed .

Nou kom maar op dacht ik en toen rond 12 uur stopten de weeen en alles was weer rustig huh? hoe kan dat nou waar blijven die weeen dacht ik maar ze kwamen niet terug.... rond 6 uur voelde ik weer wat krampjes maar nog niet super pijnlijk weer ofzo ik zeg tegen mijn moeder dat ze beter gewoon lekker naar huis kan gaan en dat als het echt erger werd ik haar wel zou bellen .

die avond en nacht kwamen de weeen en gingen ze weer maar echt slapen kon ik niet ze deden wel zeer maar ik kon ze hendelen met resultaat dat ik alweer vroeg beneden was en maar op de bank ging liggen om een beetje tv te kijken en af en toe wat in te dutten .

mama kwam weer vriendlief ging weer werken en hetzelfde riedeltje als gister begon weer vol in afwachting, Nou zal de kleine zichzelf dan eindelijk laten zien vandaag ? ik wilde het zo graag en was al best moe maar ik bleef hoop houden .

rond 11 uur belde de verloskunidige en was benieuwd hoe het ging aangezien ik haar niet meer had teruggebeld , ik vertelde haar alles en ze zei nou weet je wat ik kom wel even langs en dan gaan we gewoon is even kijken hoever het is en dan weten we ook iets meer, Ohja dat is goed zei ik .

Nou daar was ze hoor we gingen naar boven om te kijken, vond dit toch wel heel spannend ik ging liggen en zei ging voelen, nou meis zei ze dit ga je niet leuk vinden maar je hebt eigenlijk nog geen 1 cm onsluiting dus je gaat nog niet bevallen wat je hebt zijn voorweeen !

Pfff wat een domper zeg ik baalde hier zo van en ik was al zoo moe waarom kon dat kleintje nou niet komen, ze zei hoe moeilijk het ook is probeer er niet aan te denken en de pijn een beetje te negeren ( ja hoe dan.. ) ik ga overleggen met de arts in het ziekenhuis dat je eventueel een pil krijgt zodat je in iedergeval vanavond even lekker zal slapen want als je nu al zo moe bent en je moet je bevalling nog doen zal dit niet makkelijk zijn .

om 8 uur s'avond belde ze en kon ik naar het ziekenhuis om de pil op te halen, dus wij met zn 2e de auto in komen aan in het ziekenhuis bij de apotheek en zijn gelukkig vrij snel aan de beurt , we zeggen dat er een pil klaar ligt voor mij en mevrouw vraagt : Ja mevrouw heeft u die pil nu echt nodig ? (serieus !! nee hoor ik kom voor niks om 9 uur s'avond naar het ziekenhuis voor 1 pilletje om te kunnen slapen ) nou zegt ze er zit avond tarief op dus hij word wat duurder ik zeg doe hem maar want ik zou graag willen slapen mevrouw. ik kreeg de pil mee ( 30 euro voor zn klein ..... pilletje hoe dan ) ik hoopte dan maar dat die ging werken want ik wilde zooo graag slapen !

Om 11 uur nam in de pil in en gingen wij lekker naar bed toe ik was vol goede hoop dat ik lekker kon gaan slapen, nou die hoop was van korte duur mijn weeen werden alleen maar pijnlijker en zaten nu in mijn rug dat ik s'nacht met mn knieen op de grond zat en mn armen op de trap van de pijn, waarom werkte die pil nou niet ? dit ging de hele nacht door en meneertje sliep lekker door en merkte hier niks van haha

s'ochtend vroeg die dan ook en heb je lekker geslapen ? uuhhhmmm nou nee ik zei tegen hem als dit voorweeen zijn dan wil ik de echte weeen niet voelen maar ga maar naar de werk als er iets veranderd dan hoor je het wel .

Werderom kwam mama weer en ik had afgesproken dat ik de verloskundige die dat zou bellen om te vragen hoe het ging, ik durfde eigenlijk niet te bellen om teleurstelling te voorkomen maar goed om 11 uur deed ik dit toch maar, zou ze rond 12 uur langskomen en dan even gaan kijken en gelukkig maar want de weeen deden inmiddels zon pijn en zaten alleen nog maar in de rug ik kon niet meer zitten als er een kwam dus dat zei wel wat dacht ik !

daar was ze dan de verloskundige netjes om 12 uur we waren even aan het kletsen zodat zei mij kon opserveren en kon zien hoe de weeen op elkaar volgde enz, rond 1 uur gingen we naar boven en ging ze kijken nou kom maar! ik ging op bed liggen zei ging voelen en ze zei : nou meid je hebt een krappe 1 cm ontluisting... (wat ik toen dacht wil je niet weten) maar meid ik ga je wel proberen te strippen zei ze dit gaat niet leuk worden want ik ga het flink aanpakken want kan me voorstellen dat je helemaal op bent .

Zo gezegt zo gedaan ze ging strippen en jaa dat deed zeer pff ineens voelde ik een golf van warm water langs mn beneden naar beneden lopen en ze zegt oh kijk nou ik denk dat je vliezen net gebroken zijn.

Ik was hier zoo blij mee ik dacht alleen maar yes nu moet het echt gaat gebeuren en ik begin te huilen alles van de laatste dagen kwam eruit en dat was zo fijn even,

nadat ik klaar was met huilen keek de naar het vruchtwater en ze zegt nou ben ik alleen niet zeker of dat het helder is of dat meneertje erin gepoept heeft ( ohja dacht ik daar moet ook nog naar gekeken worden )ze zegt kom we doen even een maandverbandje in en we gaan naar beneden dan kijken we zo nog even naar het vruchtwater , we vertellen mama dat mijn vliezen zijn gebroken en we bellen luuk dat die naar huis moet komen dat het nu echt gaat gebeuren! De weeen volgen nu sneller op elkaar en ze blijven in mn rug zitten (auw), inmiddels is het half 3 en luuk is ook thuis aangekomen we gaan naar boven om nog een keer te kijken en de tweifel is er nog steeds toen zei ze we kunnen 2 dingen doen of we kijken het nog even 2 uurtjes aan of we gaan je insturen , ik zei nou weet je wat we gaan wel naar het ziekenhuis want drek is het toch zo en moeten we alsnog dan gaan en het deed inmiddels zon pijn.

We pakte de laatste spullen in voor de vluchtkoffer en ik stapte bij de verloskundige in de auto mama en luuk gingen met onze auto, eenmaal in het ziekenhuis gingen ze kijken hoever ik was dit was rond 3 uur ik moest afscheid nemen van mijn verloskunige en werd overgedragen aan de verloskunige en stagiere van het ziekenhuis .

De stagiere ging kijken hoever ik was en ooh die deed mijn zon zeer met controleren pff en daarna moest ook nog is de verloskundige voelen die was gelukkig wat liever voor mij maar toen ja hoor ik zat nog om 1 a 2 cm ontluiting hoe ging ik dit volhouden ik kon niet liggen niet staan ik kon de weeen bijna niet meer opvangen de een na de andere weeen volgende op elkaar.

de baby kreeg een draatje in zn hoofdje zodat ik mobiel was en onder de douche dan misschien de weeen weg kon puffen maar ook dit was te vergeefs rond 5 uur was ik echt helemaal op in kon niet meer en ik had zn pijn...

Ze gingen nog maar een keer kijken ik had op dat moment 3 cm ontsluiting ze vertelde mij dat ik weeen opwekkers ging krijgen want meneertje moest eruit want hij had toch echt in het vruchtwater gepoept, Ik begin zoo hard te huilen en riep ik kan dit toch niet aan het doet al zn pijn breng me maar naar de OK !

Neem meisje zeiden ze je krijgt pijnstilling van ons maar je mag kiezen wat je wilt wil je een ruggenprik of een morfine pomp, ik wilde absoluut geen ruggenprik dus het werd de morfine pomp.

Er moesten 2 infusen aangelecht worden nou zo gepiept denkt je maar niks is minder waar helaas, bij iedere naald die ze in mn arm wilde zetten schoot mijn ander weg met als gevolg dat er 5 mensen hebben geprobeerd te prikken en in totaal bij de 8e keer die naald erin eruit eruit erin eruit te hebben gehad het toch lukte ( voelde mezelf net een speldenkussen ) en dat alleemaal tijdens die klote weeen hihi .

Eenmaal aan de medicatie voelde ik mezelf echt stukken beter ik kon weer een beetje ontspannen ( is ook niet gek met morfine haha maar toch ) ik kon de weeen nu in iedergeval wel hendelen ze deden wel zeer maar niet zo erg, ik was helemaal in mezelf gekeerd heb op dat moment ook bijna niks meer meegekregen, wat ik nog wel weet is dat er iemand binnen kwam en schijnbaar lkker stoned heb gezegt heayyy haha

rond kwart voor 11 die avond begon ik persdrang te krijgen dit vertelde ik en ik mocht op mijn rug gaan liggen nou echt niet zei ik dat doet veel te pijn, ik lach veel liever op mijn zei met de zeisteun van het bed als beste vriend want daar kon ik mezelf aan vast houden dat was ideaal .

Maar ik moest ! met veel pijn rolde ik mezelf om mijn rug en gingen ze kijken hoeveel cm in had . En JA hoor ik had bijna volledige ontsluiting ik mocht gaan persen !!!

rond 11 uur vertelde ze dat ze me gingen verdoven hier heb ik niks van gevoeld maar waarom gingen ze verdoven ? was het enige wat ik dacht maar die gedachten verdween al gouw uit mijn hoofd ik was te druk bezig met de gedachte hoe meer ik pers hoe sneller hij er is !

Maar daar was hij dan de beroemde knip dit vonden luuk en mama geen fijn geluid ik heb hier gelukkig niks van gevoeld maar hij was nodig want zonder wil ik niet weten wat er was gebeurt, ze vertelde mij dat ik nu echt even flink moest doorzetten en dat die kleine er echt uit wilde om de achtergrond hoorde ik dat ze met de gynacoloog aan het bellen waren , waarom ? op dat moment geen idee ik was veel te druk haha

En ja hoor na 25 minuten persen zei de verkundige kom pak hem maar aan ik gaf nog een flinke pers pakte hem aan en legde hem op mijn borst En daar was die dan onze kleine lieve Jace om 11.17 op 2 september .

mijn moeder mocht de navelstreng doorknippen dit vond ze zo speciaal .

achteraf hoorde ik dat het niet veel gescheeld had of ik had naar de ok gemoeten want het hartslachtje van jace zakte bij iedere weee die ik had dus heb mooi geluk gehad , de nageboorte kwam een paar minuten na de geboorte van jace eruit met een pers en het hechten was verschikkelijk dat deed ook zn pijn !

Nadat alles opgeruimd, genaaid was zijn we de familie gaan bellen en daarna wilde we lekker gaan indutten op de bank en het bed we moesten tot 7 uur blijven ter opservatie van jace ivm het poepen in het vruchtwater,

we hadden van te voren al gezegt we gaan er met zn 3e in en komen er met zn 4e uit het ziekenhuis, maar helaas niks was minder waar, het was 3 uur en de verpleegkundige komt binnen we zijn net aan het indutten als ze zegt dat mama niet mag blijven slapen ivm de corona ( ja hoe dan ze is er al sinds het begin bij !! ) belachelijk vonden wij het maar mama heeft papa gebeld en die is haar op komen halen.

wij zijn maar wat gaan proberen te slapen en hoopte morgen lkkr snel naar huis te kunnen, ik moest nog wel even plassen voor we ook naar huis mochten, dit lukte niet ik kon niet plassen ze hebben mn blaas 2 keer geleegd met een katheter maar nog lukten het niet dus uiteindelijk hebben ze een katheter geplaatst voor 2 dagen en mochten we uiteindelijk toch lekker om half 2 naar huis om te gaan genieten van ons nieuwe gezinnetje !!