Inleiding > droombevalling

Vrijdag 21-6-2019, ik mocht me om 7.00 uur melden op de verlosafdeling. Toch wel een gek idee dat je samen met je man op het gemak naar het ziekenhuis rijdt om vandaag je kindje geboren te laten worden! We zouden nu eindelijk écht met zn 3tjes thuis komen!

Om te kijken hoe het met de kleine ging werd ik bij aankomst in het ziekenhuis gelijk aan de ctg gelegd. Om 8.00 uur kwam de gyneacoloog kijken hoe het ervoor stond met mijn baarmoedermond. Het was natuurlijk te verwachten op dit termijn: alles zat nog potdicht! De baarmoedermond lag nog wat verder naar achter en was wel iets verstreken maar nog lang niet goed genoeg. Ik kreeg een tabletje ingebracht die de boel wat weker zou moeten maken. Gelijk daarna werd ik weer aan de ctg gelegd om te kijken hoe de kleine erop zou reageren.

Na een kwartiertje kwam de gyneacoloog alweer binnen lopen. Ze zei gelijk: ik kom maar even kijken want er zijn al zoveel harde buiken/weeën te zien op de monitor dat ik dacht dat je al volop in de weeën zat maar het gaat nog goed zo te zien? (Ik lag heerlijk relax op bed, voelde wel pijnlijke harde buiken maar het was allemaal goed te doen hoor!) Toen ze genoeg gezien hadden op de ctg werd ik opgehaald om naar de zwangeren afdeling te gaan. Daar zouden we moeten afwachten tot mijn vliezen braken, dan kwamen we weer terug op de verlosafdeling. Na het inbrengen van een tabletje wachten ze 4 uurtjes en dan komen ze weer controleren en werd ik weer aan de ctg gelegd.

Om 12.00 uur was het zover, de 1e controle na het tabletje. Ik had al 2cm ontsluiting!! Dat hadden we niet verwacht! De gyneacoloog kon mn vliezen breken maar ons kindje lag met het hoofdje nog net te hoog, als ze nu de vliezen zou breken was de kans groot dat de navelstreng als eerst zou komen en dat wil je niet dus werd besloten om nog een tabletje te geven in de hoop dat daardoor het hoofdje verder zou zakken. Ik kreeg het advies om lekker rond te lopen dus mijn man en ik zijn beneden nog wat gaan drinken. Door het tweede tabletje voelde ik wel wat meer, vooral in mn rug.

Om 16.00 uur zou ik weer gecontroleerd worden. Door de wisseling van dienst duurde het wat langer voordat ik aan de ctg werd gelegd. Toen ze weer genoeg gezien hadden kwam er een gyneacoloog voor de controle. Het hoofdje was diep genoeg komen te liggen, de vliezen konden gebroken worden!

Omdat ik zo'n last had van de uitslag op beide benen en door de angst al nachten bijna niet had geslapen was ik erg moe. De gyneacoloog zei: ik kan nu je vliezen breken, de kans dat het nachtwerk wordt is daarbij wel heel groot. Denk even rustig na of je dat wel wil. De kleine doet het voor nu goed, dus mijn advies zou zijn: neem vanavond een slaaptabletje en we breken morgenochtend je vliezen zodat je iets uitgeruster aan de bevalling begint. Mocht je vannacht ongerust zijn over de kleine leggen we je gewoon weer aan de ctg om te kijken hoe het gaat. Ze liet ons even alleen zodat we konden overleggen. Natuurlijk wilde we ons kindje zo snel mogelijk in onze armen hebben, maar een bevalling is super intensief. We hebben besloten te wachten tot de volgende ochtend. Ik kreeg geen vaginaal tabletje meer. De harde buiken/weeën bleven komen. Het zou kunnen dat het toch vannacht doorzet, maar dan hebben we hopelijk alwel een paar uurtjes geslapen! Voor mijn gemoedsrust werd ik voor het slapen nog een half uurtje aan de ctg gelegd. Alles ging goed daarbinnen, ik kon met een gerust hart gaan slapen!

Zaterdag 22-06-19,

Mijn man en ik hadden onze wekker om 6 uur gezet. Voordat ik ging bevallen wilde we nog wel even douchen! Om 7.00 uur zouden ze komen om me weer aan de ctg te leggen en daarna de vliezen te breken. Het vervelende was dat we door wisselingen van diensten steeds een andere gyneacoloog zagen. Deze gyneacoloog zei: praktisch gezien kan ik je vliezen breken maar ik vind het allemaal nog net iets te stug aanvoelen, ik ben bang dat we het teveel forceren als ik nu je vliezen breek met het risico dat je eindigt met een spoedkeizersnede.. Ik ga toch nog 1x een tabletje geven en dan breken we vanmiddag echt je vliezen!

Wat een teleurstelling was dit! Ik dacht echt: we gaan ervoor! Maar het werd toch weer 4 uur wachten... Om 13.00 uur kwam er weer een gyneacoloog, en eindelijk hebben ze de vliezen gebroken! Ik werd naar de verlosafdeling gebracht. We zouden een uurtje aankijken wat mijn lichaam ging doen. Als ik na een uur nog niet genoeg weeën had, zou ik opwekkers krijgen. Nog geen kwartier na het breken van de vliezen kwamen de weeën al op gang. Ik kreeg rug- en beenweeën, verschrikkelijk!! Op bed liggen/zitten ging niet dus ik bleef hangend over het bed staan. De weeën waren nog goed op te vangen, toen dat minder werd ben ik op een yogabal gaan zitten, met op beide bovenbenen een warme kruik. Mijn man zat op een stoel achter me met een warme kruik tegen mijn rug. Ik kon tussen de weeën door lekker achterover leunen en steunen op zijn knieën. De weeën kwamen al snel om de 2 min en hielden 1 min aan, dit kon nog wel eens snel gaan bedacht ik me!

Om 15.00 uur werd mijn ontsluiting gecontroleerd. 3-4 cm.. dat viel eerlijk gezegd een beetje tegen.. Ik had gehoopt al iets verder te zijn gezien hoe snel de weeën al achter elkaar kwamen. Ik voelde na deze controle de weeën wel heftiger worden dus ik had weer goede hoop voor de volgende controle! Om 17.00 uur kwamen ze weer kijken. Ik moest me echt al goed concentreren op de weeën dus het duurde even voordat ik op bed lag om te kijken.. 5cm! Ze zei: vanaf nu mag je op 1cm per uur gaan rekenen! Een snel rekensommetje: dan zou ik rond 22.00 uur op 10cm zitten en rond 23.00 uur zou ons kindje dan eindelijk geboren worden! We gingen weer door!

Ik ging weer op de yogabal zitten en merkte dat de weeën steeds heftiger werden en nog sneller kwamen. Ik wilde echt geen pijnstilling maar om 17.45 uur zei ik toch tegen mijn man: ik trek het echt niet tot vanavond laat op deze manier! Echt, beenweeën zijn verschrikkelijk!! Het voelde een beetje als falen toen ik op de bel drukte om morfine te vragen (een ruggenprik wilde ik absoluut niet!) De verloskundige wist van mijn wens om geen pijnstilling te nemen, ze stelde dan ook voor om eerst onder de douche te proberen. Ik stemde daarmee in. Ze ging alles klaar zetten en riep dat ik, als ik even geen weeën had mocht proberen naar de douche te lopen. Mijn man en de verpleegkundige hielpen mij op te staan. Toen ik stond kreeg ik weer een wee. Deze was anders dan de weeën die ik al had gehad. Ik riep naar de verloskundige; ik kom eraan hoor, maar ik moet ineens heel nodig poepen dus ga eerst nog even naar de wc! Ze kwam er snel aan en zei: ga eerst maar eens even op bed liggen! En jawel, ik had gewoon volledige ontsluiting!!

Ik was er totaal nog niet op ingesteld dat ik nu al moest gaan persen, ik heb de 1e 2 persweeën dan ook nog even weggezucht om het allemaal te laten bezinken. Als ik er klaar voor was mocht ik mee gaan duwen! 5 persweeën later werd onze prachtige dochter Mila, door mijn man op mijn borst gelegd! Daar was ze eindelijk, een gezond klein meisje! Wat een opluchting toen ze hard begon te huilen! Hier hadden we zo lang op gewacht!